A presenza de Elon Musk nos medios de comunicación avanza como un foguete tras aterrar no xardín da Casa Branca. Outros poderes, ao parecer, víronse alterados polo poder e a influencia que está a adquirir, e para reducir a súa influencia, cargaron contra a rede X. Nas últimas semanas, medios como The Guardian ou A Vangarda e personalidades de diferentes ámbitos fixeron público que saíron da Rede X da capital belga. Esgrimíronse vellos argumentos como que a Rede X é tóxica, que serve para difundir mentiras e mensaxes de odio, ou que o seu dono a utiliza para condicionar a opinión das poboacións. O triunfo de Trump fixo que o papel de Musk sexa máis que o de Moscova. Como alimentaremos a rede deste magnate cheo de vaidade? Advertíronnolo.

Na Rede X difúndense todo tipo de mensaxes, noticias e informacións. Pode servir para lanzar mensaxes revolucionarias que non teñen cabida nos medios masivos, para facer chegar ao mundo os testemuños do xenocidio que leva a cabo o sionismo en Palestina, as accións da resistencia, ou para difundir datos profundos sobre calquera tema. Pode servir para difundir mensaxes fascistas, machistas e supremacistas, organizar campañas de falsidade contra colectivos e gobernos, ir contra as evidencias científicas, difamar ás persoas ou recomendar prácticas contra a saúde. E, en lugar de centrarse nas lecturas máis zumentas, a Rede X pode axudar a perder o tempo con bobadas de face á pantalla. Probablemente a práctica máis frecuente.

A rede X está en mans dunha das persoas máis ricas do mundo, si. Case 600 millóns de usuarios e, de forma non directa, outros millóns de persoas bailando nos algoritmos da rede. Pero, ademais das redes sociais, que a maior parte da información/desinformación que nos chega estea en mans de Vocento, Grupo Noticias, Présa, Planeta, Atresmedia ou Mediaset é que BBVA, o fondo de investimento Amber Capital, a familia Ybarra e outros grandes grupos económicos. Non son tan mediáticos e impulsivos como Elon Musk, pero non teñen menos perigo.

A través da rede X difúndense moitas mensaxes de odio e estigmatización, si. Moitos deles contra os colectivos oprimidos. Tamén desde os principais medios de comunicación, tanto públicos como privados, están a recollerse no noso día a día. A criminalización contra o que pon en cuestión as relacións de poder. A xustificación da represión violenta contra quen, de forma organizada e eficaz, axita os fundamentos do sistema. Mostran total acordo na terminología de canalizar o odio, que está fóra de toda dúbida: o terrorista. Non importa si as diferentes organizacións de resistencia palestina, o PKK ou as organizacións armadas e os movementos máis amplos para a liberación nacional e social que existiron e que existen hoxe. E no caso dun Estado invencible, o sobrenome de “réxime”: Venezuela, Cuba, Irán, Corea do Norte… Con total naturalidade, transmítennos unha mensaxe de odio simple e rotundo contra os nosos inimigos. Non necesitan recoller o “like”, xa que entran nos nosos móbiles, televisores e radios en todo momento.
E que dicir de tantas mensaxes enviadas en resposta aos lectores deses medios que parecen serios, cargados de ignorancia, prexuízos e odio.

A través da rede X difúndense e multiplican as mentiras, con intencionalidade e impunidade, si. Os famosos algoritmos non son neutrais, por suposto, pero os grandes medios de comunicación tamén teñen os seus procedementos para levar a nosa atención onde queren e para influír nas nosas emocións. Non forma parte da natureza dos medios das elites a ocultación dalgunhas realidades, a manipulación doutras e a correcta xeración de falsidades? Polo xeral, non será tan brusco, tan repentino, tan conspiranoico, tan evidente. A desfiguración desenvolverase de maneira máis profunda e profesional, aplicando os coñecementos de psicoloxía de masas e xornalismo. Ás veces, a manipulación ponse de manifesto, pero unha vez conseguido o seu efecto. En 2011 a ocupación da Praza Verde de Trípoli por parte da multitude fixo caer ao goberno de Gadafi. Máis tarde comprobouse que estas imaxes foran gravadas en Qatar, nun escenario creado e con actores. As imaxes non se difundiron a través de Twitter, senón a través de Al Yazira. Aquí e alá, cantas “noticias”, reportaxes, columnas de opinión preparáronse tras reunirse con altos cargos da Policía, responsables políticos e empresarios…

A Rede X é tamén un campo de influencia dos negacionistas. Din que non hai nada diso nos medios serios. Durante décadas negáronnos a tortura policial. Tamén nos negan que a xustiza estea subordinada a intereses políticos, policiais ou económicos. E tamén nos negan a existencia do dereito á autodeterminación en Euskal Herria e en tantos pobos do mundo, porque ese dereito non existe… Sufrimos o negacionismo desde o nacemento.

A necesidade de información dos pobos do mundo e da clase obreira non concuerda cos intereses de Elon Musk, nin cos das elites que están detrás dos grandes medios. O certo é que estes últimos están a perder a supremacía da mentira.

Presione “dislike” e vaian, si.

Iñaki Etaio