Organizastes unha iniciativa para o 10 de maio contra o último ataque a Gaza, pero antes a comunidade educativa de Gasteiz organizou máis actividades.

Si, nun principio as familias e os profesores de diferentes escolas levámolas adiante. Eu, por exemplo, son profesor do instituto Zabalgana, e cando todo isto empezou, en outubro organizamos un día de solidariedade cos alumnos. Ao mesmo tempo celebráronse unha serie de concentracións na escola de Mariturri para denunciar a agresión que se xuntaban unha vez á semana en Gereño...

Os de Mariturri coñeceron o que nós organizamos, puxéronse en contacto e decidimos organizar entre todas as escolas públicas do barrio de Zabalgana (escolas Mariturri, Zabalgana e Aldaialde, así como o instituto Zabalgana). Fixemos un acto moi bonito e como tivo repercusión, convidamos o resto de escolas públicas de Vitoria-Gasteiz a saír do barrio. Falamos con algunhas escolas de Lakua, coa asociación de pais de Toki Eder...

Así que fostes penetrando desde pequeno e desde onde. É froito desta iniciativa a nivel de Gasteiz?

Tras o acto de Lakua tivemos claro que tiñamos que saltar á iniciativa a nivel de Gasteiz. Enviouse o texto e a proposta a todas as escolas de Vitoria-Gasteiz con data de 10 de maio. Fixémolo por niveis, algúns nos contestaron, a ver si adheríronse. A proposta tamén a enviamos a todos os sindicatos educativos, e uníronse ELA, LAB e STEILAS [a plataforma Euskal Eskola Publikoa Harro tamén se sumou á convocatoria].

O venres reunirémonos na Praza dos Foros e organizaremos diferentes actividades. Haberá gargantua, taller de cometas, chapas, chocolate quente, poesía, contos, música en directo... e algunha sorpresa. Animamos a toda a cidadanía a achegarse e solidarizarnos co pobo palestino.

A lista de adherencias é ampla.

Foi difícil. En Zabalgana, por exemplo, o día da solidariedade si o fixemos como escola, pero en moitos outros centros recibimos a adhesión a través das asociacións de pais e nais, máis que a través das direccións. As familias foron as principais impulsoras e o profesorado.

As iniciativas que organizaron cada centro tiveron bases comúns?

Denunciamos o ataque, e como estamos a falar da comunidade educativa, puxemos no centro a situación dos nenos. Recadamos diñeiro en todas elas e, a través da ONG Paz con Dignidade, destinámolo ao hospital Ao Awda de Gaza. O mesmo faremos co diñeiro recadado o 10 de maio.

O texto que difundiron é bruto, falan da limpeza étnica ou do xenocidio, e de loitar por non normalizar todo iso.

Por unha banda, non debemos temer que o que se está facendo é un xenocidio. Este xenocidio reforzouse desde outubro, pero o 15 de maio cumpriranse 76 anos desde o seu inicio, a Nakba ou o Desastre. Por iso queriamos facer a iniciativa en torno ao 15 de maio.

Doutra banda, desde outubro, o bo, co paso do tempo, aos poucos, está a normalizar a masacre. Moitas veces falamos de cifras e perdemos da perspectiva que esas cifras son persoas, son nenos, e por iso temos que denunciar con todas as palabras e sen medo.

Estades a nivel de Vitoria-Gasteiz, pero a semana pasada celebrouse en Bilbao unha rolda de prensa na que representantes de diversos centros educativos sumáronse á iniciativa vitoriana.

Foron dous camiños paralelos, non tiñamos noticias, e cando os bilbaínos leron no Alea de Álava que ía ser unha iniciativa a nivel de Gasteiz, puxéronse en contacto connosco. Decidimos apoiar iniciativas conxuntas e traballar conxuntamente para tentar estender esta dinámica a todo Euskal Herria.

Eliximos o mesmo lema, os nenos palestinos tamén son nosos: é significativo.

Queredes organizar algunha iniciativa de Euskal Herria?

Si, iremos falando aos poucos do que podemos organizar, pero antes temos a convocatoria do 10 de maio, coas forzas postas: o martes temos unha rolda de prensa ao mediodía na escola Ramón Baixo, ao longo da semana cada centro ten unha foto e con iso imos facer un vídeo, entre outras cousas.

Unha vez que deixemos atrás isto, porémonos ao choio coas escolas de Bilbao e abriremos a iniciativa a toda Euskal Herria. En Zabalgana convidouse tamén á ikastola do barrio, pero non se uniu, logo limitámonos á escola pública en Vitoria, pero a idea é ir a todo o centro educativo e toda a comunidade. Canto máis, mellor.

É necesario, porque desgraciadamente non parece que o ataque de Israel vaia acabar a curto prazo.

(Abaixo, iniciativas organizadas polos centros educativos dos barrios de Vitoria-Gasteiz. Fotografías cedidas por Markel Elorza)