Cada quince días ofrecen un tempo máximo de 45 minutos á vixilancia, que é unha cita ineludible para todo o persoal. Dependendo das necesidades, elixiron un espazo de vixilancia: foron á rúa, ou no lugar onde se xuntan todos na oficina, ás veces on-line... "A verdade é que 45 minutos é curto. O traballo de vixilancia require en primeiro lugar a aterraxe no asunto. Por tanto, non é moito tempo, pero hai algo" que prefiren valorar con optimismo este intervalo, sabendo que en momentos de traballo diario, coller eses 45 minutos esixe un exercicio de conciencia: "Non é un método ideal, pero temos un espazo para iso, e dámoslle a importancia que ten", engadiu.

Teñen un responsable da vixilancia e, tras unha tempada, esta función asúmea outro traballador. A función do responsable é dirixir a sesión: ter unha mirada externa, compartir a palabra...

Dicir cousas mirándose aos ollos é a esencia do espazo de coidado. Pór encima da mesa en grupo os nós que se lle foron creando a cada traballador no día a día e tratar de soltalos xuntos. Esta acción simbólica de saír á mesa foi apoiada até agora fisicamente por unha mesa real, para que os traballadores teñan claro que non é un tema persoal o que sae á luz. Agora, en cambio, está a traballarse no camiño da confianza e para iso pensouse en abandonar a mesa, póndoa en redondo para reforzar o espírito de equipo.

Neste espazo formal, falar do emocional e dos craqueos xurdidos no traballo en equipo evita chismes. A cada traballador axúdalle moito a visión dos demais, xa que cada un vive a mesma situación dunha maneira diferente, e a través do coidado conseguen que se entendan mellor.

O aspecto emocional e as incidencias de traballo en equipo no centro

No coidado traballan dous ámbitos: un é as incidencias xurdidas no desenvolvemento dos proxectos. Si o traballo en equipo non funcionou, ou si ocorreu algo que a alguén non lle gustou... traballan todo iso, que pasou e como se sentiu cada un.

O outro ámbito é o emocional. Para as persoas non todos os días son iguais, nin moito menos nunha pandemia... Os de TaPunto sinalaron que: "Nós entendemos que quen vimos traballar somos persoas e que todos temos a nosa vida. A función do coidado sería comprender a situación da vida deste traballador á hora de iniciar o seu traballo. Pero falamos desde a mirada de traballo, de como afecto a situación doméstica no traballo".

-Non me gustou isto... "non me sentín ben", as frases son habituais no espazo de coidado, sempre partindo dun mesmo, para dar a palabra a cousas pequenas ou maiores. Tamén realizan valoracións que valoran positivamente: "Axudáchesme moito nisto", "sentinme arroupado", "estou moi contento de verche forte...".

Mantendo a dirección pero facendo sitio á improvisación

Traballaron coa asesoría Haratago e baseándose nas conclusións que sacaron, o espazo de vixilancia ten a súa propia folla de ruta ou dirección. Pero, ao mesmo tempo, explicaron que manteñen a improvisación e a flexibilidade: "Por exemplo, se algo ocorreu dous días antes da reunión, dáse tempo a que se traballe de forma prolongada ese tema. Sen perder o norte, pero o espazo de vixilancia debe ser flexible para responder as necesidades do momento".

Desde o principio e no día a día

A cooperativa TaPunto, fundada en 2015 por tres socios, constituíuse no ano 2015. Ademais de situar á empresa no marco da Economía Social e Transformadora, tiveron claro que no día a día había que incorporar a vixilancia e ofrecerlle un espazo propio. Na actualidade son sete as persoas que traballan no centro e manteñen esa base inicial: "Tamén facemos coidados no día a día, estamos a aprendelo, non esperamos a vixilancia até o espazo ás veces para sacar á mesa pequenas incidencias que se van producindo no camiño".

FICHA

Sociedade cooperativa pequena TaPuntu

Que fai: Ofrece ás empresas un servizo integral e personalizado de asesoramento para levar a súa identidade á rede: formación, mercadotecnia dixital, deseño gráfico, multimedia...

Traballadores ou socios: 7.

Creado: 2015.

Residencia: En Usurbil.

Contacto: 691166409 info@tapuntu.eus