Seguro que a pantasma crecerá en segredo, pero, aínda que pareza mentira, pode ser a consecuencia máis duradeira e profunda –e a peor– da masacre de Gaza: Nuclearización do Oriente Medio.

Non juzgemos á bocha campanera. Cando Amichay Eliyahu, ministro ultradereitista de Patrimonio de Israel, hai quince días, declarou en Gaza que o lanzamento dunha bomba nuclear era “unha oportunidade” nunha radioentrevista, equivocou enormemente ao seu goberno e, por extensión, á estratexia de seguridade de Israel. E seguramente regalou aos seus rivais a cantidade de deliberacións que lles faltaban. Pero a situación na que se basea todo o problema non é nin creada nin xestionada por Eliyahu, polo que non é máis que un disparatado que entrou co facho na polvoreira.

Israel ten armas nucleares hai tempo que é un feito seguro. Tras a denuncia de Mordechai Vanunu, sen ningunha dúbida. E as principais potencias xestionárono como un “elefante no centro da habitación”, porque Israel sempre o negou, cunha boca moi pequena. Até a aparición de Eliyahu. Pero nin antes, nin agora, ninguén impuxo a Israel a represión penal que, desde moito menos, impúxose a Corea do Norte ou a Irán (e a outros no pasado).

No medio da masacre de Gaza, a sastada que Eliyahu deu ao “elefante” non consiste en revelar o que para ninguén era un segredo, senón na “xenerosidade” que pode ter Israel para utilizar armas nucleares. E sobre todo, mostrar que ten armas nucleares a piques de usalas. Como todas as potencias nucleares, a sandía dirá; si, pero cada unha delas debería utilizalas contra outra potencia nuclear... potenciando unha resposta paralela. Non é o caso de Israel. De momento. Pero, por exemplo, acertariamos moi ben a que punto estes últimos acontecementos empuxarían ao mando iraniano en relación co seu programa nuclear.

Só Erdogan, cada vez máis proactivo nas vicisitudes de Oriente Medio, puxo o tema no alto. Non é todo o que funciona coma se non fose un membro da OTAN, e hai que ter en conta que, aínda que de cando en cando se menciona, parece que persiste o vello problema das bombas nucleares das bases estadounidenses de Incirich. Outro elefante noutra habitación.

Non é o último. Máis que Esamesa é que Arabia Saudita sería copropietario das armas nucleares e mísiles de Paquistán porque no seu día puxo diñeiro para traballalas e conseguilas. Que sería, pois, de dereito. Até agora, á conta de Irán falábase dese “préstamo” especial, pero a partir de agora un sabe. Ademais, a RBMB está cada vez máis clara na procura de infraestruturas nucleares no propio país. Outro elefante.