Euskal Herria recepción!, Máis mortes nas fronteiras!, Papeis para todos ou todos sen papel! A Lei de Estranxeiría mata todos os días á xente! O domingo abríronse once refráns contra o racismo desde Trintxerpe a Donostia. Un gran número de persoas uníronse á acción organizada por SOS Racismo e apoiada por case 50 axentes máis. A protesta comezou a chover, pero en Ategorrieta parou e ao longo do camiño uniuse máis xente á marcha antiracista. En Gros, no Paseo da Zurriola, uniuse o grupo de samba Taupada e os seguidores da marcha alegráronse rapidamente.

Este ano quixeron pór o foco na situación fronteiriza. SOS Racismo, Imanol Legarda, explicou que o ano pasado denunciouse a situación fronteiriza do Bidasoa e que, entre tanto, tras unha masacre na fronteira con Melilla, quíxose chamar a atención sobre a violencia nas fronteiras: “Pedimos á Unión Europea e aos gobernos europeos que garantan a defensa dos dereitos humanos. Hai vontade política, hai boas leis, pero non se garanten as leis, e todos os días prodúcense masacres. Moita xente morre antes de chegar aos límites. O caso máis próximo é o do Bidasoa”.

Fernanda Cándida, portavoz da marcha, solicita que se adopten medidas inmediatas para que os destinos non sexan mortais. “Entre os anos 204 e 2022 faleceron polo menos 46.622 persoas nas fronteiras. A cantidade real é moito maior. E onde está o límite? Cantos mortos máis se necesitan para empezar a tomar medidas? Hoxe é máis necesario que nunca levantar a voz quen non queremos ser cómplices da violencia nas fronteiras. Pedimos á Unión Europea medidas que permitan chegar de forma segura e legal”. Candida é membro da asociación de estudantes da UPV A!Esan. O proxecto nace da comunidade racializada da UPV/EHU para concienciar sobre a realidade das persoas racionalizadas. Foi un dos portavoces da marcha deste ano e leu o texto en eúscaro. Acaba de adquirir a nacionalidade española. Tardou case dous anos en obter o documento, pero recoñece que no seu caso foi máis fácil, porque normalmente adoita tardar 3 ou 5 anos. Naceu en Brasil e aos 8 anos trasladouse a Bilbao. Actualmente cursa estudos de psicoloxía na facultade de Donostia.

Cambiando unha soa letra conseguen un refrán forte

Como vén sendo habitual, os alumnos de Deseño do Instituto Usandizaga realizaron a lema da marcha e toda a campaña de comunicación. Olatz, Joseba, Ainhoa e Lauritz estiveron en marcha o domingo. Explícase que na reflexión sobre os límites comezaron a dar voltas á palabra meta, e déronse conta de que cambiando unha soa letra, creábase unha palabra moi forte e era un lema moi eficaz para denunciar. Queren chamar a atención sobre a existencia dun límite mortal que pode ser o destino de varias persoas. Coa cor amarela e negro da marcha, a súa intención foi convertelos en sinais de alerta. Moitos estudantes recoñeceron que a preparación da campaña proporcionoulles unha nova visión do racismo. Ademais, no grupo deste ano foron alumnos de diferentes orixes e todos tiveron a oportunidade de compartir as súas vivencias.

Moitas fotos de mobilización están no artigo de Irutxuloko Hitza.