Os activistas partiron ás 9:00 da mañá desde Usansolo, primeiro en coches subindo por estradas estreitas e despois a pé por carreiros de montaña. No camiño, varios activistas fóronse separando do grupo para avisar da aparición da Policía. O grupo principal ha chegado sobre as 10:00 horas a unha zona valada e chea de eucaliptos, na cima dunha montaña de montaña. Tras superar o valo, os eucaliptos comezaron a cortar a montaña nunha ancha fila, con machadas, aixadas ou machetes na man. Os eucaliptos eran novos, os máis pequenos de medio metro, os máis altos de cinco ou seis metros.

O xantar tivo unha pel suorenta e un sorriso na cara. Recuperaron o traballo con forzas renovadas e lanzáronse a cortar os valos que pechan a zona a catro dos emprendedores. En tres horas limpouse “” unha superficie de decenas de hectáreas, con centos de eucaliptos cortados e o inicio roto por moitos puntos. Tamén houbo tempo para a anécdota. Un montañeiro que se atopaba paseando pola zona viu a varios activistas coa cara tapada e, aínda que ao principio se lles amoestou, en poucos minutos comezaron a conversar e animáronlles a seguir adiante.

Plantación de carballos

Ao dez da mañá e no contexto do ITA non hai Eucalipto que saia de Arantzazu, o Carballo si! Os participantes da marcha de montaña foron sorprendidos polos activistas, que foron informados de que pasarían polo lugar. Ao redor da unha, un centenar de marchistas déronse conta da acción e ao escoitar os aplausos, os asubíos, os berros de “Defendamos os nosos bosques!”, “Non nin eucaliptos nin nada!”. Eles tamén entraron na zona e plantaron decenas de brotes de carballo entre os troncos de eucalipto cortados. Un dos activistas diríxese entón aos marchistas: “Cortamos as árbores e as barreiras desta propiedade privada chea de eucaliptos para defender os nosos bosques e a nosa natureza co obxectivo de causar o maior dano económico posible. Viva a acción directa!”. Os activistas enmascarados perdéronse no bosque e os marchistas seguiron o seu camiño.

Máscara desobediente

Os activistas cobren o seu rostro cunha máscara vermella e verde. A máscara utilizouse por primeira vez en marzo de 2017, cando decenas de cidadáns, en resposta a unha convocatoria anónima, ocuparon a torre Iberdrola de Bilbao e celebraron alí o que bautizaron como 'concerto clandestino'. Os promotores da iniciativa convidaron a toda a cidadanía a facerse coa máscara e a organizar “accións desobedientes non violentas”. Os concertos clandestinos tiveron refrán aos dous meses. Primeiro, no pleno do Concello de Durango, para esixir a dimisión do concelleiro Fran Garate, detido por unha agresión sexual. Despois na residencia de anciáns Olimpia de Bilbao, en solidariedade cos traballadores das residencias. Despois de catro anos, as máscaras desobedientes han reaparecido nun formato de acción diferente. Terán novos usos?

Vídeo da acción e explicación das persoas emprendedoras

“Habemos decidido loitar contra esta plantación de eucalipto. Trátase dunha plantación de 25 hectáreas situada baixo o barrio de Ereño, en Bedia. Non é máis que unha mostra das novas plantacións de eucalipto que están a aumentar na nosa paisaxe nos últimos meses. Mostra da industria forestal que promove o cambio climático e a crise ecolóxica en xeral. Mostra dun modelo que promove a concentración da propiedade forestal e garante as taxas de beneficio de empresas cada vez máis xigantes. Hipotecando os medios para que este pobo poida ser dono de si mesmo, non é máis que un demostrador que cuestiona as condicións de vida da sociedade”. As persoas emprendedoras que realizaron o corte de eucalipto difundiron un vídeo e un comunicado no que explican as razóns do corte –o comunicado leo en vídeo unha voz en off–.

Unha crise mundial que ten reflexo en Euskal Herria

A acción enmárcase na “crise ecolóxica mundial”, na crise global do sistema “capitalista, patriarcal e colonial”: “Ninguén pode xa gardar máis po baixo a alfombra. O capital está a pór en cuestión o proceso de vida que o rodea e sosteno”.

No País Vasco, os emprendedores consideran que esta crise e este modelo teñen o seu propio reflexo: “Da man da nosa querida oligarquía, liderada polo PNV, sabemos sobradamente o que é explotar os recursos deste territorio da forma máis depredadora”. Denunciaron que a silvicultura é un exemplo “perfecto” de explotación das persoas e da natureza: “Os espazos forestais comunais que no seu día foron o corazón e o apoio da sociedade rural, convertéronse en propiedade privada e converteron no modelo da actividade máis productivista e mercantilista máis salvaxe (...) nos xigantescos bosques cortados a través de matarrás; condicións laborais tráxicas, na maioría de traballadores migrantes, que provocan perdas de morte e accidentes, e accidentes incalculadoras, que alimentan os intereses en contra a industria papeleira”.

Eucalipto novo símbolo

O piñeiro foi durante anos o símbolo principal desta explotación forestal no País Vasco, e os activistas denunciaron que o eucalipto vén substituílo: Cando a idade de ouro das plantacións de piñeiros esgotouse, tratan de estender a de eucalipto. A necesidade de crecemento ilimitado que necesita o capital lévanos a un buraco máis negro.

Invitación á cidadanía

“Non nos deixan outra opción. Acción directa”, apuntan os emprendedores no comunicado: “O mundo vaise ao diaño e non é tempo de quedar mirando. Só o pobo pode salvar ao pobo”. Finalizaron a nota chamando á cidadanía a realizar accións parecidas: “Facemos un chamamento a Euskal Herria para que inicie de forma autónoma este tipo de actividades ao longo dos nosos vales e montes”.