Neste caso son as federacións de cazadores as que actuaron sobre a base da demagoxia pura para evitar as condicións que limitan a súa actividade. En marzo iniciouse o conflito coa Deputación, deixando de facer unha caza maior como estratexia. Saben que os corzos, e en especial os xabarís, causan danos nos campos de cultivo, e valéndose diso como chantaxe, condicionaron a orde de caza que anualmente publica a Deputación, obrigándolles a non tomar as medidas que lles prexudican. Tamén chamou a atención a nota que as federacións de caza de Gipuzkoa realizaron pouco despois de pechar o acordo ao saber escoitar as súas peticións felicitando a Imanol Lasa Zeberio, Deputado de Fomento, Turismo e Medio Rural da Deputación. Deixaron clara a actuación da Deputación nesta materia.

Pero ese acordo só ha alegrado aos cazadores, tan vergoñoso foi o acordo e toda a folga unilateral dos cazadores.Os sindicatos EHNE e ENBA mostraron o seu malestar polo feito de que a Deputación non lles tivo en conta neste caso. Segundo denunciaron, no acordo pactáronse condicións que non son do seu interese ou que son contrarias aos seus intereses.

Todo isto en Naturkone seguiuno de lonxe, a Deputación non o tivo en conta neste caso. Como denunciamos en numerosas ocasións, consideramos vergoñosa a xestión da caza en Gipuzkoa. Á marxe dos coñecementos baseados na investigación científica e na análise da biodiversidade, a Deputación xestiona a normativa cinexética como un mercado no que se realiza trátaa de intereses dos cazadores. Antepón os seus desexos á sociedade e aos propietarios afectados pola caza maior. A situación é vergoñosa e denunciable. Nunha época na que denuncian máis que nunca a actividade cinexética na nosa sociedade, a perda de biodiversidade e, en xeral, a crise ecolóxica global nas manifestacións da rúa, a Deputación negocia coas federacións a normativa de caza pensando que os seus intereses son de toda a sociedade.

A xestión da caza non pode ser subordinada aos intereses dos cazadores, xa que, entre outras cousas, as federacións de cazadores de Gipuzkoa non só rexeitan o labor dos científicos e investigadores, senón que rexeitan totalmente as esixencias da sociedade (como demostra o caso de Ulía). En consecuencia, e do mesmo xeito que os sindicatos agrarios, pedimos á Deputación que teña en conta a todos os axentes que participan no consello de caza tanto na xestión da caza maior como na menor.

De feito, centrándonos nos informes técnicos e nas investigacións científicas, a orde de caza debería ser debatida entre os expertos do consello de caza e non en reunións clandestinas entre as partes interesadas e os políticos.