O autor Imanol Murua Uria, xornalista do Xornal Euskaldunon Egunkaria, Egunkaria, Egunkaria, e o editor Martin Anso, lembraron que todos os días foi un “xornal precario e non normal”. Os dous primeiros traballaban en 2003 cando os gardas civís invadiron a sede de Andoain e detiveron a varias persoas. Lembran que a continuación se reuniron os traballadores do Xornal e que todos tiñan claro que ao día seguinte ían publicar algo. Ese foi o comezo de Egunkaria e durou catro meses ata que se creou Berria.

Murua aproveitou o 20 de febreiro para editar o libro Todos os días que necesitabamos, dentro da colección Berria, Jakin e Elkar Aleka. “O nacemento e a morte do día a día forman parte do Xornal, por iso vexo o sentido de publicalo agora”. Fai referencia aos traballos que se publicaron nos últimos anos en relación co tema: “O puzzle está a completarse aos poucos e este traballo é outra peza”.

Anso asegurou que merecía a pena lembrar “ese pequeno milagre”, Todos os días, “dunha forma e dunha maneira moi viva, como fixo Imanol”. Murua entrevista a sete obreiros da vida cotiá e cosido o libro coas súas vivencias intercaladas. Ademais de xornalistas, tamén recompilou relatos doutros traballadores “tendo en conta todo o traballo necesario para elaborar un xornal”. Agradece aos entrevistados hai trece anos e permitiulles utilizalo para a súa publicación.

'Todos os días', elo

Na resposta posterior ao peche do xornal, “Todos os días foi a clave”, explican na presentación. “Dixemos á Audiencia Nacional de España e á Garda Civil: ‘Pechastes o xornal en eúscaro pero estamos aquí’. Subliñan a importancia do xornal provisional, porque foi un elo: “Conseguimos que o xornal vasco non se interrompese”. Con todo, eran conscientes de que o xornal era precario e non normalizado porque “dificilmente se podía facer un xornal normal nesa situación”, afirmou Anso.

Lasa precisou que Egunkaria é o “símbolo da resiliencia” do xornalismo vasco. Murua engade que na súa publicación tiveron tres elementos: adhesión, solidariedade e rabia. De aí xurdiu o “diario en eúscaro máis vendido xamais”. Explican que o apoio da xente deulles un gran impulso e non esquecerán, entre outras cousas, a multitudinaria manifestación que se celebrou en Donostia.