Asumindo esta idea, podemos plantar especies co mesmo obxectivo nun bosque cultivado. Estas, na maioría dos casos, discorrerán baixo ou entre especies de produción para encher ocos e aproveitar os raios do sol. O obxectivo das especies de sacrificio dos bosques comestibles non é a súa desaparición, senón a súa permanencia durante o maior tempo posible, ofrecendo ao longo dos anos un servizo necesario á totalidade do ecosistema. Por iso, cando cortemos ou podemos estes organismos farémolo cun sentido, sen morrer do todo, coidando a época de pódaa e a violencia da acción.
En canto á época, a primavera e o outono son os mellores, tanto cando chove como cando a temperatura é a axeitada. O verán adoita ser demasiado seco e caloroso para as feridas que se estenden, mentres que o inverno é demasiado húmido e frio. Se se produce unha poda na primavera, hai que facelo cando a folla se desenvolve completamente e si óptase polo outono, hai que empezar antes de que a folla desapareza completamente. Pódaa outonal axudará a controlar o tamaño da árbore ou arbusto, reducindo os absorbente do ano que vén.
Para a implantación da técnica de "cortar e tirar" pódese utilizar calquera planta, árbore ou arbusto que teña un alto grao de reaparición. A máis coñecida das herbas é a cascarilla, que se estende con gran facilidade, xa que produce unha enorme biomasa e cos seus longos terrones afloran numerosos alimentos da roca nai.
Nos arbustos a raíña é a oliveira. A familia Eleagnus ten unha enorme capacidade de reaparición e ofrecen inxentes cantidades de biomasa cargada de nitróxeno. Ademais de ser nitróxeno fijador, as abellas e os bichos son atraídos polas súas flores e os seus froitos alimentan aos paxaros.
No caso das árbores, o fresno é unha árbore autóctona que se pode utilizar con este fin, xa que ademais de ser un excelente grao de reaparición, pódese ofrecer aos animais para que pasten. Tamén se pode utilizar o eucalipto, debido á súa enorme reaparición e ao seu rápido crecemento. Unha vez implantado o bosque, se queremos eliminar a árbore de eucalipto, deberemos permanecer uns anos encima, sen deixar que se desenvolva unha soa folla.
Aínda que pareza polémico, os bosques non exclúen aos estranxeiros, integran a diversidade, fanos autóctonos. Quizais teñamos que vivir máis o bosque e aprender algo del.
Oihanak atzeraka ari dira mundu osoan. Oso-osoan? Ez, badira txoko batzuk non zuhaitzak ugaritzen ari diren haiekiko harremana aldatu duten baserritarren lanari esker. Hauek ikasi behar izan dute arbolak ez direla laboreen etsaiak, zuhaitz eta zuhaixken esku dagoela lurzoruaren... [+]
Otsailaren 5ean, Aitziber Sarobe biologoak eta Naturkoneko kideak hitzaldia eskaini zuen Soraluzen Gipuzkoarako baso politika berri bat izenburupean. Hizketagai izan zituen pinuaren gaixotasuna eta basogintzaren krisia, eta eman zituen "gertatzen ari... [+]
Papúa Nova Guinea é atravesada de leste a oeste por unha cordilleira alta. Nas súas dúas ladeiras atópanse outeiros e vales pechos, e alí, as tribos que durante miles de anos viviron illadas, dan fama de diversidade cultural e lingüística a este territorio. Nesta... [+]
Os bosques son comestibles; si, si, os bosques comestibles. Chámanse “bosques comestibles”, sobre todo porque a creación e o coidado do bosque fanse a través da alimentación.
Ademais da primeira, cada vez é máis habitual que se aproveite algo do bosque para comer... [+]