Tras os sucesos de Noain, e unha vez que se controlou Pamplona, San Juan de pé de Porto converteuse no seguinte obxectivo dos casteláns. A cidade da Baixa Navarra estaba protexida desde hai séculos por un importante forte, e quedaron ao redor de 300 persoas no seu defensa, que chegaron até a derrota de Noáin. Á fronte deles, o capitán Joanikot Arberoa.

A bajonavarra traballara no negocio das armas desde moi nova. Se emparentó coa familia dos beaumonteses e loitou polos españois na conquista de 1512. Pero nove anos máis tarde verémoslle xunto ao señor de Asparrots defendendo a causa legitimista dos navarros en Noáin, cambiando a camiseta como o outro beaugo. E cando lle encomendaron a dirección do castelo de Donibane Garazi, rodeouse de fieis soldados navarros para defendelo até a súa morte.

O 20 de xullo de 1521, tras un duro bombardeo que tamén se escoitou desde Baiona, miles de casteláns e navarros beaumonteses asaltaron o vello castelo e a maioría dos soldados da súa guarnición foron asasinados salvajemente, arroxados pola muralla. Probablemente a matanza foi maior en proporción que a de Noáin.

Os sobreviventes foron levados a Pamplona, aínda que moitos fuxiron polo camiño, como o señor de Améscoa Juan Remírez de Bakedano.

O capitán Joanikot foi condenado á morte e o 26 de xullo foi arrastrado por un enreixado de ferro pola capital navarra, mentres o pregoeiro lía en voz alta a condena. Nas últimas palabras antes de ser aforcado dixo que non era un traidor, que el só xurara ao rei de Navarra. A morte foi lenta e cruel, porque probablemente non era nobre de nacemento, e despois o seu corpo fragmentado foi exposto ás portas de Pamplona. Colocaron nunha picota a cabeza do fiel capitán. En 2017 os veciños de Altzai e Lakarri escenificaron a pastoral Juanikot para lembrar esa historia.

Os casteláns abandonaron inmediatamente Donibane Garazi, xa que alén dos Pireneos non sentían seguros. O castelo pasou varias veces polas mans durante esas semanas, uns prenderon lume e outros o esnaquizaron, ata que o 14 de agosto as tropas españolas destruírono por completo, antes de volver a Pamplona. Así, desde o século XII perdeuse definitivamente o que fose símbolo e baluarte estratéxico do reino de Navarra.