Sobre as 08:00 da mañá, unha delegación de ao redor de 50 persoas da caravana Mugak Zabalduz dirixiuse ao cemiterio de Rotoli. No cemiterio foron enterradas unhas 120 persoas migrantes que faleceron nos últimos anos. A maioría dos falecidos foron sepultados en diferentes lugares, fóra de 57 homes e mulleres mortos nun naufraxio o 5 de agosto de 2015 no mar Mediterráneo. Todos eles foron enterrados na mesma parcela de terreo, e a Caravana elixiu ese lugar para render homenaxe a todos os migrantes falecidos. O misioneiro combonés Domenico Guarino e coordinador de comunicacións do Forum Antiracista de Palermo explicou que se lles fixo imposible asegurar a identidade de todos eles, polo que na maioría das tumbas non hai nomes e apelidos das persoas falecidas, senón só unha data e un número do naufraxio.

Guarino sinalou que “para todas estas persoas migrantes falecidas, a morte chegoulles de antemán. Por iso sabemos que foron asasinados porque podían salvarse. Estes asasinatos pon de manifesto o fracaso do noso sistema e pon de manifesto que vivimos nun sistema que non funciona. Hai que cambialo porque si segue así haberá máis mortes”.

Homenaxe ás persoas migrantes falecidas

O lugar onde se celebrou a homenaxe foi o txoko no que se enterraron as 57 persoas migrantes mortas nun naufraxio ocorrido no Mediterráneo o 5 de agosto de 2015. A Caravana Mugak Zabalduz leu un texto (ler máis abaixo o texto completo) e a continuación, bailaron un aurresku en consonancia cos sons do txistu. Finalmente, todos os asistentes ofreceron unha flor a todos os migrantes falecidos, en silencio. Domenico Guarini subliñou a forza do silencio: “Este non é un lugar para gritar, senón para andar en silencio. Pero ese silencio ten que nacer do berro. Non queremos vivir doídos, temos que reforzar as nosas loitas e saír ás rúas gritando”.

Lugar de culto

Domenico Guarini explicou que o feito de enterrar a estes homes e mulleres migrantes non ten nada que ver coa relixión, senón coa necesidade de preservar os cadáveres desas persoas: “Este é un lugar de culto”.

Non aparecen cruces nin símbolos no lugar dos enterrados. Desta maneira quixeron manter a identidade relixiosa destas persoas. Así mesmo, Guarini lembrou que cada 2 de novembro celébranse homenaxes en honra aos dous falecidos no atentado. Neles, representantes de diferentes relixións achéganse ao cemiterio de Rotoli para que estean todos á vez. “Queremos manter a dignidade e as crenzas de cada persoa”, explicou o misioneiro Comboniano.

Texto lido pola Caravana Mugak Zabalduz na homenaxe:

Cada vez é máis grave a vulneración de dereitos humanos na Unión Europea e as súas 28 Estados membros.

É o caso de Segen, un mozo eritreo, morto de fame, que chegou a Sicilia deshidratado aos 24 anos e desnutrido, tras 19 meses nun centro de detención en Libia. Ou Soumayle Sacko, sindicalista maliano de 29 anos asasinado a tiros en Calabria. Ou Mame Mbaye, unha mantera e activista de 35 anos, nacida en Senegal, que levaba 12 anos sen papeis en España, morreu dun infarto nas rúas de Madrid tras unha persecución policial. Ou a moza kurda Mawda Shawri, asasinada en Bélxica pola policía a tiros, aos dous anos. Morreu só nun hospital. A súa familia foi internada nun centro de detención de migrantes, segundo informou a Policía Foral.

Ou polo menos 12 persoas falecidas ao tentar pasar a fronteira entre Francia e Italia polo tren ou pola perigosa ruta intermedia coñecida como “o paso da morte” entre agosto de 2017 e abril de 2018

Queremos sinalar que as políticas exteriores europeas están a crear un estado de excepción en canto aos dereitos humanos consagrados pola comunidade internacional. Este brutal e vergoñoso recorte dos estándar de protección dos dereitos humanos supón a violación sistemática das normas nacionais e internacionais no que se refire á protección dos dereitos máis básicos dos migrantes. O Mediterráneo, convertido nunha fosa común, ou a trata de migrantes que se realiza en Libia, son algúns dos exemplos máis crueis desta realidade. Ademais, o gasto en seguridade e control nas fronteiras está a crecer de forma masiva e constante, e así se está creando o “negocio fronteirizo” en beneficio dunhas poucas empresas que logran a maioría das licitacións públicas neste campo.

Europa non é en absoluto o principal destino para os refuxiados e migrantes. A maioría busca refuxio ou oportunidade na súa propia rexión. Segundo datos de ACNUR, os principais países que máis refuxiados acollen non están en Europa.

Queremos destacar o protagonismo que corresponde ás persoas migrantes, romper coa indiferenza e fortalecer as redes de solidariedade entre asociacións, territorios, países, comunidades e nacións

Esiximos aos Corpus Europeos que abandonen a política que lles interesa ao capital e a uns poucos e que leven a cabo políticas que sitúen a vida e a sustentabilidade da vida e do planeta no centro.

Pedimos que adapten as canles seguras e legais para as persoas que están en proceso migratorio, que sexan certificados e tomen as medidas oportunas para evitar a explotación, o abuso, a violencia, trátaa e o tráfico.

Vídeo do día:

Esta noticia foi publicada por Hiruka.eus e trouxémola a ARGIA grazas a licénciaa CC-by-sa.