Bela-Lobedde, nacida en Vilanova i a Geltrú (Barcelona), é funcionaria de profesión do Concello da cidade. Os seus pais son de Guinea Ecuatorial. Fundou o seu blog en 2011 e desde entón publicou varios traballos sobre o activismo afro estético.

Que é o activismo estético?

É unha rama do activismo que parte dun plano estético e supostamente superficial. Cando pensamos na beleza, iso é o que nos vén á mente.

Pero ti reivindicas que é moito máis que iso.

Si, no caso das mulleres negras. Os canons de beleza que se establecen nas nosas sociedades están un pouco afastados da realidade para todas as mulleres, pero ademais son canones brancos. Priman a beleza das mulleres brancas, pelo longo e liso... As negras non estaremos xamais dentro dese canon.

Pero moitos o tentaron...

Por asimilación, durante moito tempo, realizamos tratamentos de alisado do cabelo e de aclarado da pel, utilizando produtos moi agresivos, en detrimento de a nosa saúde. Así pois, o activismo estético ten varias funcións: por unha banda, proporciona información e recursos ás persoas con pelo afro e pel negra para poder coidar ese cabelo e esa pel no seu estado natural. Doutra banda, fai ver que o racismo impregna os canons de beleza e segue impondo a moitas mulleres prácticas pouco saudables para os nosos corpos.

Utilizou a palabra "fóra". Acusáronlle diso outros activistas supostamente "máis profundos"?

Si. Algúns cuestionan o que eu fago, pensando que non achega nada á "loita". Claro, quen din iso non teñen que coidar un pelo de afro, non senten esa presión estética. Paréceme moi atrevido pretender deslegitimar ou dar lexitimidade a partir do privilexio de non ser esa experiencia. Eu sei que o que fago ten un valor para algúns, moitas persoas agradécenmo.

Fixeches o camiño ao feminismo e á loita contra o racismo desde o puramente de beleza ou viceversa?

Primeira. Creei un blog e empezáronme a chegar os comentarios de moitas mulleres, non se que tipo de peiteado ou non se que produto de beleza, pero tamén me deron as grazas quen me dicían que, impulsados pola miña blog, empezaron a traballar a súa identidade. Entón díxenme: -Non se trata só dunha cuestión de estética. Os canons de beleza son racistas, presionan moito aos corpos negros. Ás veces as mulleres negras non nos contratan para un traballo polo noso pelo. Si engadimos isto ao teito de cristal que temos todas as mulleres... Teño claro que o activismo estético está dentro do feminismo negro.

Como menciona vostede o feminismo negro... Como é a relación co feminismo branco? Hai vontade de colaboración ou ás veces é conflitiva?

Unha pregunta moi importante. Como membro dun deses feminismos aos que o feminismo branco hexemónico chama erroneamente periférico, eu polo menos (e só falo no meu nome), si a unha feminista branca censúrome por algo, non fago nada para crear mal ambiente ou división. Con todo, iso é o que nos acusan continuamente. Si pídolle a unha feminista branca que revise o seu racismo, fágoo para animarlle a traballar o seu criticidad. Para darse conta de que hai temas que non lle afectan a ela, pero si a outras mulleres e que hai que ter en conta. Moitas veces, o feminismo branco non nos ten en conta, déixanos fóra.

Esta noticia foi publicada por Hiruka e trouxémola a Euskadi grazas a licénciaa CC-By-SA.