Esta noticia foi publicada por Goiena e trouxémola grazas á licenza Creative Commons.

Velaquí a nota remitida por este grupo de pais e nais aos medios de comunicación, traducida integramente ao eúscaro:

"Solución integral para fillos con problemas diversos

Somos un grupo de pais e nais que levamos anos xestionando un grave problema. Os nosos fillos e fillas teñen diferentes patoloxías e resúltanos imposible resolvelas, sobre todo porque non atopamos solucións integrais. O noso fillo, por exemplo, ten diagnosticado déficit de atención e hiperactividade e, neste sentido, desenvolveu o consumo de drogas e a adicción. Ao saír á rúa consomen drogas para tratar de tapar ese baleiro que lles é propio e, desa forma, agravan o problema, xa que o cannabis é un potente neurotóxico. Aquilo que era un problema illado comeza a complicarse e provoca consecuencias cada vez máis graves. Existen asociacións específicas para dar respostas a cada tipo de problema, pero non hai asociacións que dean resposta a ambos os problemas.

Con todo, hai un terceiro factor: os nosos fillos non están ben; algúns deles cometen delitos, e ante iso parece que son novos que non teñen o control das familias. Aos seus pais e nais dinnos: “Non lles puxestes límites!”. Pero iso non é certo, porque tentamos facer todo o que está nas nosas mans, desde o amor e a disciplina. Carecen de capacidade de razoamento. Móvense nun mundo totalmente emocional e teñen bloqueos que lles impiden pensar con claridade. Como consecuencia diso, móvense a través de impulsos, o que dificulta enormemente o control dos pais. Son persoas con baixa autoestima, sen logros persoais, o que aumenta a súa ansiedade a longo prazo. Este malestar é aínda maior ao ver que os mozos que lles acompañan fanse donos da súa propia vida e a través das drogas conseguen a solución ao seu malestar. Trátase de persoas vulnerables que necesitan a axuda dos psicoterapeutas para poder avanzar a través de pequenos logros. O obxectivo é utilizar ese exceso de enerxía que lles é propio para canalizar a súa vida. Vemos claramente o rexeitamento da sociedade cara a eles e elas, que se axitan ante a falta de rumbo destes mozos. É moi difícil explicar que cometen delitos, pero non son delincuentes. Cometen delitos sen saber para que e por que, polo que a solución é a psicoterapia e o traballo comunitario, non o cárcere. Credes de verdade que lles librará meterse entre os barrotes? Para os que teñen baixa autoestima, credes que o camiño da sanción é o axeitado? O único que fan os xuíces que o defenden é complicar aínda máis o asunto.

Na nosa opinión, a solución é e estamos a traballar para iso: axuntar as administracións, os servizos sanitarios públicos, os servizos sociais e os axentes que traballan para facilitar o acceso ao mundo laboral, para tratar este problema. No País Vasco existe unha asociación, chamada Abegia, que traballa con persoas con patoloxías moi diversas, pero con catorce prazas para todo o País Vasco.

Os familiares necesitamos axuda. Pais, irmáns… sentimos cansos e decepcionados. O noso estilo de vida baséase nestes nenos e nenas que están cheos de problemas, sempre á espera do que poida ser a seguinte equivocación… Sentimos culpables, sen ser culpables. Levamos anos buscando solucións, pero só atopamos parches. Vivimos superados polas circunstancias e non sabemos que facer. As nosas forzas esgótanse. Vivimos á espera dunha organización que nos axude eficazmente, para saír dunha situación que non ten fin.

Axúdeme, por favor. Os nosos fillos queren ser felices e útiles para a sociedade. Pero parece que, neste momento, a sociedade dálles as costas.