II Informe sobre agresións e delitos de odio contra a diversidade sexual e de xénero en Vitoria-Gasteiz.É o segundo ano consecutivo que presenta Lumagorri HAT.

O informe, de 78 páxinas, é unha continuación do presentado o ano anterior, que recolle os casos recolleitos no período maio-2019 abril de 2018. Un dos titulares principais é que este segundo informe recolle un total de trece casos, mentres que o pasado ano reuníronse quince. Con todo, os membros de Lumagorri téñeno claro: Durante o ano 2018 non se puideron comprobar e, por tanto, non se puideron contabilizar os ataques que se produciron nos mesmos lugares e condicións no ano anterior.

A maioría dos ataques producíronse contra actos de discriminación directa contra homosexuais e transexuais en Euskadi. Por outra banda, a diferenza do informe de 2017, as agresións recollidas neste informe foron máis dispersas: producíronse en lugares moi diferentes (Avenida de Gasteiz, Ensanche ou Zona vella).

Ademais, o informe tamén inclúe pintadas contra homosexuais, cancións homófobas, peles anofóbicas e de pasivofobia que aparecen no espazo público ou nunha revista. Tamén se referiu á Igrexa católica, á vez que denunciou as declaracións dos seus representantes sobre as terapias para curar a homosexualidade.

En canto á violencia entre persoas do mesmo xénero, do mesmo xeito que no informe de 2017, este ano tamén aparecen dous casos. “Esta nova realidade fai imprescindible un debate profundo e unha organización legal do tema para erradicar este tipo de discriminación que hoxe non está recollido na lexislación”.

En canto aos casos, condenaron duramente a violación contra unha muller transexual: “Iso é violencia machista […]: machismo misógino e transfobia”.

Recursos escasos

Lumagorri considera que á hora de detectar os ataques hai un teito de cristal, debido á escaseza de recursos da asociación: traballo voluntario e unha loxística limitada.É dicir, son conscientes de que hai máis agresións das que apareceron no informe, e destacan un dato: o 90% dos casos non se denuncia e hai límites para detectar todos os casos.

Fontes da Policía Local de Vitoria-Gasteiz, pola contra, precisaron que non se tramitou ningunha denuncia por orientación sexual ou identidade. A Ertzaintza, pola súa banda, recibiu unha denuncia. Estes datos, segundo Lumagorri, demostran que hai unha gran diferenza entre a realidade social e a xudicial.

Moitos dos casos recolleitos por Lumagorri non están tipificados como delitos de odio no Código Penal e, por tanto, a lei non recolle a discriminación no seu conxunto. En segundo lugar, moitas vítimas non denuncian.

Observatorio, necesario

En canto á visibilidade e o discurso de odio, sacaron unha conclusión clara no informe: a medida que aumenta a visibilidade no ámbito público, haberá máis agresións. “A medida que se van conquistando máis espazos para a liberdade, o risco de padecer LGTBIfobia social aumenta, como se constatou en Madrid e Barcelona”.

Neste sentido, o informe conclúe cunha serie de recomendacións sobre a mesa para acabar coa LGTBIfobia. Ven necesario pór en marcha o Observatorio de delitos de odio contra a diversidade sexual e de xénero de Vitoria-Gasteiz e dotarlle dos recursos necesarios. “A creación deste recurso é unha nova creación amable, tendo en conta a experiencia de Lumagorri neste campo”.