Onde están os “mercados” que as administracións coidaron tantas veces? Onde están os que critican a intervención do estado na economía? Foi sorprendente como moitos liberais da economía caláronse ou reclamaron medidas que faciliten a recuperación das empresas. Por suposto, non están entre eles os ideólogos doutrinais, que viven no seu mundo mental paralelo. Nesta situación crítica, está a quedar claro que unha economía liberalizada, baseada no libre comercio, e cun gasto público limitado, non ten grandes posibilidades de loitar contra a pandemia. Tamén que unha redución drástica da intervención administrativa na economía xeraría máis dificultades. calan. Alemaña tamén está a piques de romper a regra de austeridade dos orzamentos públicos da UE. Está claro que para saír desta situación os liberais tampouco se fían do mercado.

A crise de 2008 puxo de manifesto o fracaso das receitas neoliberais, que con todo aplicáronse de forma enérxica no noso territorio durante a Gran Recesión. Creouse un novo problema e, de novo, o camiño para superar a situación non é a austeridade; o mercado non vai solucionar o problema. Si quedamos á espera dos mercados para saír desta situación, o 99% da poboación está libre. No século XXI, as teorías económicas ortodoxas que escribiron as principais directrices das políticas económicas han chocado por segunda vez coa realidade; a austeridade foi a decisión política utilizada contra determinadas clases sociais, outro ataque á loita de clases.

Un exemplo diso foi o sistema sanitario público. En nome da eficiencia económica, hase interiorizado o funcionamento da empresa privada do noso sistema de saúde en busca de rendibilidade económica por ser “cara”. Como consecuencia das formulacións neoliberais que hai detrás disto, aforrouse en elementos básicos. A ecuación custo-beneficio debe guiar un servizo social básico? Está claro que non, vendo a situación que estamos a sufrir estes días.

Cabe destacar o “forte crecemento económico” que se vai a ir ao traste, como un virus pode enfrontar o sistema económico contra as cordas. Pero o virus non foi o causante da crise; de ser así, será explosivo. Están a evidenciarse as limitacións do sistema económico imperante. O rei vai espido, o crecemento económico dos últimos dous ou tres anos cegou ás autoridades. Pero a medida que a cor das contas das empresas pasaba do vermello ao negro, a situación dos traballadores non ía na mesma dirección. Dicíase que a crise xa se superou, porque os datos macroeconómicos así o indicaban. Está por ver o que din os datos macroeconómicos deste ano, pero non vai ser nada bo. Temos unha oportunidade de ouro para deixar atrás as ideoloxías económicas contra as persoas; para comparar as políticas económicas que se basean nesas pseudociencias; para pór ás persoas no centro da economía.