O momento álxido da campaña chegou antonte: Le Pen vs. Pero non era de elevada categoría. Ao contrario, estéril e ríxido. Dura. Pero mediocre. Non gañou o mellor, senón o máis pobre dos dous. Ambos os mediocres. Omen e ei. Dixit polos medios de comunicación.
Os dados están tirados, pero Macron non gañou o partido, é un xogo de política que se está xogando agora mesmo. Trump e Brexit son pantasmas na “imaxinaría colectiva”. Na primeira volta, o 77,3% dos votantes votaron a favor da independencia de Cataluña. Nesta ocasión, o número de votantes apenas superará o 70%. Máis de dous millóns de electores aínda non teñen o seu voto resolto. Con este nivel de abstención, Macron faríase coa vitoria. Pero…
Até o debate do xoves ou “escenificalo”, as enquisas dicían: Macron obtivo o 60% dos votos, fronte ao 60%. Le Pen, 20%. Despois, no teatro. Pero, baixo a representación dos políticos, hai argumentos e temas que demostran que a política non é un xogo normal. En serio e en serio.
a/ Macron é o modelo salvaxe da mundialización, representante dos banqueiros, dos establishment hautagaia.Le Pen, fascista ou o seu herdeiro. Extremista nacionalista. Dereita.
b/ Macron converteuse no representante dos “socialistas” de sempre, mentres que Le Pen converteuse no dos “conservadores” de sempre. O primeiro, sen partido, estará apoiado polo 60 por cento dos electores franceses, segundo os organizadores. O segundo, o da extrema dereita, enfrontarase ao mercado liberal extremo. Iso é unha marca. Marchádevos! De quen é a banca?
c/ O discurso de Le Pen é tóxico, infestado de mentiras. Os seus argumentos non serven para “limpar” o sistema contaminado. O de Macron é “branco”, “negro” coa necesidade de “limpalo” con blancura. Patriote (nacionalista), este último, nacionaliste (nacionalista) o outro.
d/ É curioso que, tras o fracaso do socialismo real, o representante do socialismo nacional triunfa. Os fracasos da historia, "un encima doutro", mentres tanto, Le Pen está en proceso de converterse no representante dos cidadáns humildes. Hai vinte anos, a Fronte Nacional contaba co apoio do 20% dos votantes franceses, e nese momento contaba co 40%. Tamén isto é unha marca!
e / Macron, exemplo perfecto da transformación da democracia en “tecnocracia”. O “calmante” deste mundo mergullado na tormenta, fronte ao “guerreiro” de Le Pen, “pacificador”.
F/ (…)
a / Mundo laboral: No caso de Whirlpool, Macron vendeu empresas públicas a cambio de capital financeiro? É o caso da empresa SFR da cidade de Mains ou a industria naval de Saint-Nazaire.
b / Emprego: O ministro de economía Macron, o CICE (Crédit d’impôt competitive emploi), facilitou o crédito ao Imposto de Emprego Competitivo. Si. Pero, por quen? Beneficia aos empresarios?
c/Le Pen considera que a Unión Bancaria Europea (UE) puxo en perigo os aforros dos franceses. Verdade ou mentira? Tantos nomes como cabezas. A verdade ten mil extremos. O mesmo Le Pen, probablemente, deslízase polas beiras ou as beiras. Pero está convencido de que non todo é “negro”, nin “branco”.
d/ Le Pen pode traer a retreta a 60 anos. Así o di. É posible? Poida que si. Quizá non. Pero é un bo anzol, unha promesa que seguramente non terá que cumprir. Mentres tanto, esta xogada pódelle traer moitas voces
e/ Se Marine Le Pen fose presidente, a xustiza sería diferente. Segundo as súas palabras, as penas de cárcere non se anularían, por exemplo, a chamada “pena duplicada”. El, o fichado S, expulsaría a todos os estranxeiros.
O número de fichaxes non parece real. 20.000 musulmáns están fichados, pero non todos son nin islamitas nin yihadistas. Tamén hai xente do perfil de movementos revolucionarios ou doutro tipo no mundo. Non todos son militantes, os seus “achegados” baizik.Haatik, o ex ministro de Interior Manuel Valls (PS), que ten a responsabilidade de utilizar os argumentos que agora utiliza Le Pen? Por certo, que "culpa" correspóndelle a François Hollande, o actual presidente, de que Emmanuel Macron poida pisar a "alfombra vermella" cara ao Elisio?
F/ (…)
A semana pasada comprei zapatos novos de monte nunha tenda de deportes desta costa tan grande que non vou nomear. Non son alpinista, non son cego na loita polas cimas, senón un simple cidadán afeccionado a vagar polas ladeiras: gústame como o alento me desgarra os pulmóns,... [+]
No momento no que escribín este artigo, aínda non foi a segunda volta das eleccións presidenciais francesas. Con todo, as enquisas apuntan a que Emmanuel Macron debería ser o novo presidente de Francia. En Bruxelas estarán contentos por salvar o segundo match point do ano... [+]