"Miles de médicos de todo o mundo din que o confinamento prexudica a saúde mental e física da poboación" e con titulares similares achegouse á xente a última gran polémica do COVID-19. Miles de profesionais da ciencia, o medicamento e outros ámbitos da saúde criticaron así a estratexia da Organización Mundial da Saúde (OMS) e a maioría dos gobernos do planeta na planta. Á marxe do número exacto de asinantes e da súa natureza (a baixa calidade das firmas recollidas por Internet –anónimas, nomes falsos…– reflectida nalgúns medios de comunicación, o American Institute for Economic Research think tank de dereitas, membro dunha rede de organizacións que negan o cambio climático... é certo que os promotores do documento deron un novo impulso ao concepto de "inmunidade colectiva".

A Carta de Barrington do 4 de outubro, asinada por Sunetra Gupta (Universidade de Oxford), Jay Bhattachary (Universidade de Stanford) e Martin Kulldorff (Universidade de Harvard), propón a suspensión dos confinamentos e das demais restricións das actividades, asumindo cada cidadán os riscos e os recortes das mesmas. Afirman que os confinamentos provocan danos na saúde física e mental das persoas e que debe substituírse polo illamento das persoas máis expostas, reducindo as restricións ao resto da poboación: ao conseguir a inmunidade colectiva, é dicir, cando unha parte considerable da poboación desenvolva a inmunidade ao virus e detéñase a propagación do virus, as persoas máis vulnerables terán menos oportunidades de atoparse co virus.

A Carta de Barrington suscitou moitas respostas contundentes en todo o mundo, a última publicada o 14 de outubro por 80 investigadores da saúde pública na revista científica The Lancet, argumentando que "unha mentira perigosa é a do grupo inmunitario que non ten base na evidencia científica". No escrito afírmase que "ningunha evidencia demostra que o contaxio espontáneo do virus SARS-CoV-2 [o causante da pandemia COVID-19 ten este nome oficial] implica unha inmunidade duradeira cara ao mesmo" e que a crenza niso poría en risco ás persoas vulnerables.

Os asinantes deste segundo documento recoñecen que os recortes que se aplican hoxe son a causa da desesperación popular e a desconfianza cara ás autoridades, pero que, con todo, son necesarios, polo menos a curto prazo. "O obxectivo destas restricións é limitar os contagios SARS-CoV-2 ao nivel máis baixo posible, para poder detectar e situar rapidamente os brotes e responder rapidamente; cun sistema eficaz e amplo de procura, testeo, seguimento, illamento e vixilancia para volver a unha situación case-normal na que non se necesiten restricións xeneralizadas". Expertos con experiencia en enfermidades infecciosas aseguran que se consegue a inmunidade de grupo polo menos o 60% da poboación en relación co virus. Actualmente estímase que como moi tarde o 10% da poboación mundial contaxiouse de coronavirus.

Ante o barullo, o director xeral da Organización Mundial da Saúde, Tedros Adhanom Ghebreyesus, falou:

"Houbo discusións sobre a posibilidade de conseguir o que se chama 'inmunidade de grupo' deixando que se difunda o virus. A inmunidade de grupo utilízase no contexto das vacinas para referirse a como unha poboación pode protexerse cando se alcanzou unha porcentaxe de vacinados. Por exemplo, no caso do sarampión, conseguir a inmunidade de grupo esixe que o 95% da poboación estea vacinada. O 5% restante estará protexido contra a propagación do virus entre o resto dos afectados. Noutras palabras, conséguese a inmunidade de grupo protexendo ás persoas fronte ao virus, non deixándoas en estado de contaxio. Deixar propagar pola súa conta un perigoso virus que aínda non coñecemos do todo, non é claramente ético. Non é unha opción. Pero temos outras moitas posibilidades. A Organización Mundial da Saúde recomenda buscar, illar, testear, coidado humano, seguimento dos relatos, corentena, afastamento físico, lavarse as mans, máscaras, normas de respiración, ventilación, evitar aglomeracións, etc. Os países están a demostrar cada día que eses son os que funcionan".