Sempre me deron algo que pensar os límites, as liñas,… o choque das dúas partes. No caso da foto, no cadro que separa a Ageria e EzAgeria atópase a axencia de seguridade da fronte de devandito mapa. Esas liñas, as divisorias convértense en constantes dentro de nós,… nun check-point no que estamos inmersos e do que somos donos. A quen deixamos pasar pola axencia?
O fotógrafo ten certo poder. A eses territorios cadrados, o poder de dar o paso para entrar no noso mundo (sinxelo, sen dúbida). O que en ocasións damos por nós mesmos e en función do compromiso de cada un, noutras ocasións vendemos a medios, axencias ou outros xefes a autorización para xestionar ese espazo limitado.
Unha foto sempre acaba nalgún sitio, é dicir, como o límite físico da mirada humana, está claro na foto; a fronteira é o protagonista principal do ladrillo. Fóra da fronteira, periferia e exilio.
O fotógrafo ten, por tanto, unha sentenza do mundo en todas as fotos e unha responsabilidade con ela inexorable. Pensa no que che ensina, pensa no que che deixou fóra da caixa.
Neste blog, a través das miñas fotos e das dos demais, falarei sobre encadre, exiliado, países da periferia, proxectos, etc., é dicir, o meu territorio libre. Non poño ferro na porta, son benvidos.
“…E todo o mundo é o noso pobo se é noso.” (Sarrionandia)
Palestinarekin Elkartasunak "sionistekin harreman oro etetera" deitu du. Kanpaina bat jarri dute abian Euskal Herriak Israelgo estatu terroristaren bizirautea bermatzen duten harreman militar, diplomatiko eta kulturalak seinalatu eta hauen etetea exijitzeko. Pasa den... [+]
A UPV/EHU Palestina naceu co obxectivo de romper con todas as empresas e institucións israelís que están a levar a cabo un xenocidio en Palestina e traballan con ela. A impunidade de Israel provén das súas relacións políticas, militares, económicas, científicas e... [+]