Check-point
- A fotografía móvese en imaxes, literalmente, no mundo do mil fronteiras. Utiliza a luz para escribir, pero tamén a sombra, porque non se pode facer sen a unha da outra, porque a totalidade da luz sería unha fotografía branca e a falta de luz, negra. A danza de luces e sombras, tentamos ordenar dalgunha maneira. Unhas veces como o testemuño da verdade, outras como o retrato hipócrita das mentiras. Por que quen o encadrou ordenou así o mundo? Por que non uns centímetros máis aló?
Sempre me deron algo que pensar os límites, as liñas,… o choque das dúas partes. No caso da foto, no cadro que separa a Ageria e EzAgeria atópase a axencia de seguridade da fronte de devandito mapa. Esas liñas, as divisorias convértense en constantes dentro de nós,… nun check-point no que estamos inmersos e do que somos donos. A quen deixamos pasar pola axencia?
O fotógrafo ten certo poder. A eses territorios cadrados, o poder de dar o paso para entrar no noso mundo (sinxelo, sen dúbida). O que en ocasións damos por nós mesmos e en función do compromiso de cada un, noutras ocasións vendemos a medios, axencias ou outros xefes a autorización para xestionar ese espazo limitado.
Unha foto sempre acaba nalgún sitio, é dicir, como o límite físico da mirada humana, está claro na foto; a fronteira é o protagonista principal do ladrillo. Fóra da fronteira, periferia e exilio.
O fotógrafo ten, por tanto, unha sentenza do mundo en todas as fotos e unha responsabilidade con ela inexorable. Pensa no que che ensina, pensa no que che deixou fóra da caixa.
Neste blog, a través das miñas fotos e das dos demais, falarei sobre encadre, exiliado, países da periferia, proxectos, etc., é dicir, o meu territorio libre. Non poño ferro na porta, son benvidos.
“…E todo o mundo é o noso pobo se é noso.” (Sarrionandia)
O mundo tamén o fixo, porque é un símbolo, porque na historia xa se fixeron e vanse a facer máis xenocidios (mala sorte, ouza, tocouche nacer alí), pero o de Palestina ten unhas características especiais:
- Hai moito tempo, a finais do século XIX ocorréuselle a Theodor... [+]
Palestinarren genozidiorako Israelek erabiltzen duen arma nagusietako bat gosea da. Alde batetik, Gazara elikagaiak sartzeko debekuarekin, eta, bestetik, Palestinako elikadura-burujabetza ezabatuta.
O final da República Árabe Siria causou unha gran sorpresa pola forma en que se produciu: rápida e case sen resistencia. Con todo, non é tan estraño si temos en conta que o país estaba destruído, empobrecido e trocado. Hai tempo que a maioría dos sirios non se preocupaba... [+]
