Pasaron xa dez anos desde o 5 de marzo de 2013 e non se pode esquecer a este xigantesco comandante dos pobos.
Non me gustan moito os militares, a verdade. Especialmente nos estados capitalistas e de carreira. Con todo, hai quen levan dentro os desexos do pobo e apostaron por el.
Non me gustan moito os personalismos, aínda que no mundo e en Abya Yala/América Latina atopamos moitos personalismos. Con todo, en moitos casos, si creáronse personalismos, é porque estes revolucionarios fixeron grandes iniciativas a favor do pobo. O propio pobo consciente toma estas denominacións para identificarse con estas ideas e loitas liberadoras. Bolivarianismo, zapatismo, guevarismo… o chavismo, si. Porque Chávez deixou pegada na historia.
Non me gusta a palabra líder, pero, por sorte, todos os procesos transformadores, onte e hoxe, necesitaron líderes, persoas de alta visión, que imaxinaron un futuro diferente
Non me gusta a palabra líder, pero, por sorte, todos os procesos transformadores, onte e hoxe, necesitaron líderes, persoas de alta visión, que representaron un futuro diferente e traballaron o camiño, xunto a sectores conscientes e organizados do país. No contexto da loita de clases, os pobos son o motor, a forza da historia. Pero necesítanse motores de arranque que saiban manexar con destreza o volante. Si non hai formación e organización previa, si non hai unha alternativa edificatorio esbozada, a indignación do pobo, esa inundación de rabia, perderase nos motíns de curto percorrido.
Cando chega moita auga, o río desbórdase pola canle, pero ao cabo dos días segue pola súa canle inicial. Nas minorías conséguese modificar a canle para desviar o caudal de auga noutra dirección. Pero para iso, esas canles alternativas deben estar adiantados. E Chávez foi un deles. Un líder sen dúbida. Pola súa formación, polas súas capacidades, polo seu proxecto, polo modelo dado e por saber conectar perfectamente coas necesidades do país humilde.
Tampouco me gustan as teorías conspiránicas, e aínda que nestes momentos non hai evidencia suficiente, é bastante posible que a CIA realice iniciativas para xerar cancro a Chávez. Contra Fidel deseñáronse máis de 800 plans de asasinato de todo tipo. Xunto ao desenvolvemento da ciencia e a tecnoloxía, as formas de cancro probablemente refináronse, cun orzamento millonario. Quizais algún día saibámolo. Quizais non. Chávez era unha ameaza contra os intereses norteamericanos. Era inimigo. Así foi nomeado explicitamente. E sabemos o que significa iso.
Chávez foi un acontecemento histórico. Relevou aos pioneiros da liberdade en América soñada, cando o neoliberalismo estaba a tocar con máis forza
Chávez foi un acontecemento histórico. Relevou aos pioneiros da liberdade en América soñada, cando o neoliberalismo estaba a tocar con máis forza. Centrada na integración latinoamericana entre os pobos separados polo imperialismo ianqui e as oligarquías locais, atreveuse a reconducilo a outro futuro, empapado de país e acompañado de numerosos dirixentes, movementos populares e institucións da zona. Pero, máis aló de Abya Yala, converteuse nun exemplo para os pobos do mundo. En Euskal Herria tamén sentimos combatentes Hugo Chávez e o movemento bolivariano.
En catro filas non se poden resumir tantos aspectos dun xigante. Pero vou referirme a un deles, pola súa enorme potencialidade: o modelo comunitario, o desenvolvemento estruturado do poder popular. Porque Chávez viu claramente que a estada do Estado burgués cara ao socialismo non era un instrumento útil, senón un obstáculo absoluto. Por iso, nos primeiros anos do proceso bolivariano púxose en marcha unha ponte para moitas entidades estatais corruptas e puxo en marcha unha serie de iniciativas paralelas que responden as necesidades do pobo, as chamadas Misións.
O obxectivo era tan ambicioso como necesario: substituír as estruturas do Estado capitalista por estruturas reticuladas do pobo
Entrando na década de 2010, deuse un salto cualitativo teorizando o sistema comunal, abrindo a vía xurídica a través das leis e pondo medios para difundilo por todo o pobo. O obxectivo era tan ambicioso como necesario: substituír as estruturas do Estado capitalista por estruturas reticuladas do pobo. É dicir, superar as relacións económicas, sociais e administrativas establecidas polas infraestruturas do Estado burgués.
As diferenzas, do mesmo xeito que en Rusia se fixo coas sovietas: construír un poder paralelo para substituír ao antigo poder imposto. Ademais dos obstáculos externos e internos, os aseos son hoxe unha realidade que segue desenvolvéndose desde a humildade. No océano do capitalismo non son máis que unhas illas, pero están a gañar terra para formar un arquipélago do poder popular, cada vez máis amplo, coordinado, cada vez máis poderoso. Nesta construción colectiva o patrimonio de Chávez está moi integrado. Chávez consideraba estratéxico o sistema comunal. Di que “o socialismo debe ser un espazo para o parto”.
No proceso de liberación dos pobos, a memoria é un elemento imprescindible. Por iso, no 10º aniversario da súa desaparición física, debemos seguir reivindicando a figura e o patrimonio de Chávez. Chávez, presente!
Iñaki Etaio, militante de Askapena
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Quizá non saibas quen é Donald Berwick, ou por que o menciono no título deste artigo. O mesmo ocorre, evidentemente, coa maioría das persoas que participan no Pacto Sanitario en curso. Non saben que é o Triplo Obxectivo de Berwick, e menos aínda o Obxectivo Cuádruplo que... [+]
O artigo A motosierra pode ser tentadora, escrito nos días anteriores pola avogada Larraitz Ugarte, deu moito que falar nun sector moi amplo. Expón algunhas das situacións habituais dentro da Administración pública, entre as que se atopan a falta de eficiencia, a falta de... [+]
É importante utilizar correctamente un idioma? Até que punto é necesario dominar a gramática ou ter un amplo dicionario? Sempre escoitei a importancia da lingua, pero despois de porme a pensar, cheguei a unha conclusión. Pensar a miúdo leva iso; chegar a unhas... [+]
A outra vez fun a un sitio que non visitaba e que tanto me gustaba. Estando alí, sentín a gusto e pensei: este é o meu lugar favorito. Amuleto, amuleto, amuleto; virando a palabra no camiño de casa. Curiosamente busquei en Elhuyar e aparecía como amuleto. Pero pensei que... [+]
Ao longo da súa traxectoria académica, adolescentes e mozas recibirán en máis dunha ocasión orientación académica e/ou profesional para aqueles estudos que lles resulten de utilidade. Hai que ofrecerlles liderado, porque adoitan estar cheos de dúbidas cada vez que teñen... [+]
Tivemos que sufrir outro ataque contra a nosa lingua da man do Departamento de Educación do Goberno de Navarra, que nos obrigou a facer un cambio no programa PAI contra o eúscaro. Nos últimos anos, por imperativo legal, os novos centros do modelo D tiveron que introducir o... [+]
Os profesores e profesoras do ensino público temos a necesidade e o dereito a actualizar e mellorar o convenio laboral que non se renovou en quince anos. Para iso, deberiamos estar inmersos nunha verdadeira negociación, pero a realidade é nefasta. Unha negociación na que... [+]
Hai unhas semanas, na rúa Deputación, no centro de Vitoria-Gasteiz, dous homes arroxaron a unha persoa sen fogar desde o pequeno rellano da escaleira que daba ao exterior do local onde durmía. Non só o derrubaron, senón que inmediatamente colocaron ante a lonxa unha varanda... [+]
Desde a lingüística ou a glotofobia e, por suposto, desde o odio contra o eúscaro, vimos moitas veces o noso eúscaro convertido no odre de todos os paus. O último, o presidente de Kutxabank, Anton Arriola, foi o encargado de makilakar e axitar a nosa lingua.O presidente de... [+]
Que non busquen este enlace desde Ezkio nin desde Altsasu, e moito menos atravesando o río Ebro por Castejón. A conexión, ou mellor dito, as conexións entre a E vasca e o TAV navarro, xa son unha realidade. Eses vínculos en plural son os que deberían preocuparnos e os que... [+]
Non saias con ruído, non te confrontes, non che victimices... e obedezas. Como suxeitos oprimidos, neste caso como vascos, falamos, en cantas ocasións tivemos que escoitar? Ironicamente, hai dous anos, no Encontro Euskaltzale Independentiston Topaketak, Amets Arzallus dixo:... [+]
Aurten "Israel Premier Tech" txirrindularitza talde israeldarra ez da Lizarraldeko Miguel Indurain Sari Nagusia lasterketara etorriko. Berri ona da hori Palestinaren askapenaren alde gaudenontzat eta munstro sionistarekin harreman oro etetea nahi dugunontzat, izan... [+]
Intsumituek denbora luzez egindako borroka gogorra eta mingarria izan zen, baina irabazi zuten, eta garaipen hura behin betikoa izango zela uste genuen, atzera bueltarik gabea. Baina badirudi, politikari batzuen ahotik aterata, eskalada militaristari gorazarre egin eta berriz... [+]
Punto Bobo liburuaren irakurketan murgilduta, Itxaso Martin Zapirain egilearen Eromena, Azpimemoria eta Isiltasunak Idazten ikerketa lanean sentitu nuen egiazkotasun eta maila etikoarekin egin dut berriz ere topo. Eta hortaz, hara bueltatu. “Oihu izateko jaio zen isiltasun... [+]