A pandemia afectounos a todos, pero o rastro que está a deixar na saúde mental dos mozos non é pequeno, como contabamos. Agora sabemos que o suicidio se converteu na principal causa de morte dos mozos no Estado español. É a primeira vez que os suicidios son a principal causa de morte, desde que se realizan as estatísticas.
"Pasará"
Unha nai reclamou que, antes de chegar a conclusións tan graves, a súa saúde mental se visibilice, fálese con naturalidade do tema e dea a importancia que merece, despois de que o seu fillo Rodrigo, de 14 anos, suicidásese por depresión. Nunha carta conmovedora, di que lle levaron tarde ao psiquiatra: “Fomos vítimas da desinformación, estigmatización e infravaloración da saúde mental. Pasamos as semanas tristes sen razón, temos a autoestima baixo terra, sufrimos porque sentimos fóra da sociedade… e non dicímosllo a ninguén, esperamos que pase esa etapa, levámolo en disimulo”. Pero pensar “pasará” non é o camiño.
“Eu non sabía que os nenos puidesen ter depresión –di–, e cando o souben non medín o grao de sufrimento que pode causar. Restamos peso e importancia á palabra ‘depresión’ e a depresión é unha enfermidade invisible e cruel”. Adoitaba dicirlle ao seu fillo Rodrigo que “tes que cambiar o chip” ou “goza o que teñas”, pero deuse conta de que é inxusto pedilo a quen ten unha depresión, é como pedir a quen ten cancro que non o padeza.
Nada de Míster Wonderfuli, por favor.
En Malene San Pedro ARGIA falounos de maneira similar: “Os Míster Wonderful e similares están moi de moda e son moi tóxicos. Si dislle a alguén que está mal para que estea contento, non só non lle axudas, senón que sentirá culpable. Non llo digas para estar contento, ten que estar triste. O primeiro que tiven que facer no meu proceso foi saber estar triste, por que estaba triste, aceptar esa dor e pasar o duelo. Si tapamos o problema e empeñámonos en estar satisfeitos, o problema seguirá aí, dentro. Eu tampouco quero estar triste, pero a tristeza e o sufrimento son habituais na nosa vida e temos que aceptalos para estar ben”.
Ao final da carta, a nai de Rodrigo fai un chamamento á esperanza: as enfermidades mentais adoitan ter unha boa previsión de curación con tratamento e terapia axeitada e si tómanse a tempo.
Frankfurt (Alemaña), 1901. O psiquiatra e neurólogo Alois Alzheimer viu por primeira vez ao paciente Auguste Deter. A ama de casa alemá de 51 anos era un caso estraño. "O paciente está sentado e parece desprotexido", apuntou Alzheimer: "Como che chamas? Auguste. Como se chama... [+]
“Houston, temos un problema!”
Bo, dicir que temos un único problema, como as cousas están, pode ser unha temeridade, pero esta vez quero centrarme nun asunto que nos preocupa e aféctanos internamente, a saúde mental.
Historicamente o sufrimento tivo un significado e un... [+]
O pasado verán impartín un curso sobre prevención da neurosis no marco dos encontros pedagóxicos Hik Hasi. Moitas persoas inscribíronse porque o título lles resultaba atractivo, o máis seguro, porque daba a entender que a saúde mental (ou a falta de saúde) non é algo... [+]
2010ean Albert Piquerrek telekomunikazio enpresa batean egiten zuen lan, presio handiko lan eremu oso lehiakorrean. "Gauza asko ondoeza eragiten hasi zitzaizkidan, eta egun batean dena lehertu zen eta lana utzi nuen. Nire bizitza pixka bat gelditu egin zen". Piquerrek... [+]