As asociacións colectivas que xurdiron ao longo da historia para satisfacer as necesidades dos traballadores e traballadoras e, en xeral, dos expropiados son tan vellas como a humanidade. Os modernos precursores destas agrupacións xorden cando nos séculos XVIII e XIX prodúcese unha nova ofensiva do capital: a revolución industrial, que pasa dunha economía baseada na produción artesanal e rural a un réxime de acumulación máis competitivo. As escasas condicións de vida que provocaba este capitalismo incipiente foron habituais, como as agrupacións cooperativas de traballadores, os fondos de cooperación popular que permitían combater as enfermidades e os riscos laborais, as asociacións de clases populares, os sindicatos ou os partidos obreiros para conseguir bens de consumo a un prezo razoable.
Hoxe en día, aínda que as razóns estruturais que nos impiden levar a cabo as nosas vidas dunha maneira estimulante seguen sendo moi parecidas, a crecente complexidade de hoxe móstranos rostros múltiples pero totalmente entrelazados. O verdugo ten miles de rostros, dicían os do Inverno Vermello. Por iso, desde o feminismo, o ecoloxismo e outros movementos populares, advírtennos de que estamos inmersos nunha crise múltiple que nos leva ao colapso como civilización. Porque o capital tenta abarcar todos os aspectos da nosa vida para garantir as súas condicións reprodutivas, aínda que isto levounos a unha precarización xeneralizada. David Harvey teoriza a acumulación por expropiación.
"Por que non xuntámonos, como fixemos unha vez, para producir bens que afectan directamente ás nosas vidas, pero que hoxe dependen do capital?"
Para combatelo, ao reunirnos na asemblea do barrio, ao crear unha vivenda sindical, ao defender os nosos montes e demais bens comúns, ao crear espazos de libre cultura ou ao facer o traballo veciñal, por que non xuntámonos, como fixemos unha vez, para producir bens que afectan directamente ás nosas vidas, pero que hoxe dependen do capital? Niso están inmersas numerosas cooperativas populares, asociacións e outras asociacións populares que profundan no camiño da emancipación. Son iniciativas democratizadoras creadas pola cidadanía para influír na alimentación, a enerxía, a vivenda, a tecnoloxía, as telecomunicacións e outros sectores críticos, é dicir, iniciativas colectivas para empoderar e recuperar aos expropiados fóra da lóxica e o control do capital.
Ante o cambio na estrutura económica que pode supor o encarecemento das materias primas e da produción internacionais, os pescozos de botella da distribución, o cambio climático, etc., teremos que estar atentos aos aproveitamentos que queren asumir o termo: a soberanía non é romper calquera tipo de produción autóctona, é dicir, precipitar o noso capitalismo por encima do exterior. A soberanía é unha proposta non capitalista que debería supor un control popular, unha xestión democrática e un acceso universal, baseado na autoformación. En definitiva, a soberanía céntrase na capacidade de decidir e influír nos temas que afectan a cada pobo ou comunidade; é tan complicado e sinxelo como ser dono de nós mesmos.
Por tanto, xuntémonos e debatamos cal é o camiño que queremos seguir no futuro: queremos deixar o control do que ten unha influencia crítica sobre as nosas vidas ao que simplemente busca maximizar a rendibilidade económica? Ou queremos empoderarnos colectivamente para facer as nosas vidas máis habitables? Imos discutir sempre, pero imos pronto, porque imos tarde.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
A cuadrilla é unha dos acenos de identidade dos vascos. Todo vasco ten unha cuadrilla ou, polo menos, iso é o que se espera dun vasco nato. Non é para menos, porque poderiamos dicir que a Cuadrilla é a unidade social de Euskal Herria, o átomo ou compoñente básico da nosa... [+]
Dous días despois, a onda publicitaria anunciadora do Ironman de Vitoria dicía: “Anything is possible”. Tiña unha cita cun amigo na Praza Nova de Vitoria-Gasteiz e, no camiño, vin outros carteis, soportes publicitarios e carpas. Algúns en inglés (“Finish Line”, ... [+]
O ruído xera graves problemas de saúde e calidade de vida. Gernika-Lumo, a pesar da súa aparente beleza e hospitalidade, ten serios problemas en materia de ruído.
A modo de introdución, mostrarase o feito anterior. Á altura da rúa Iparragirre de Gernika atopábase a... [+]
Non podo conter o lume que me abrasa por dentro, e só podo escribir estas estúpidas palabras para non deixarme dominar pola desesperación.
Odio a hipocrisía, aborrezco os brancos. O problema é que a blancura está en todas partes, que todos somos brancos.
É sabido que... [+]
Ao parecer, o incendio orixinado o pasado 13 de xullo na vivenda de Errenteria orixinouse na batería dun patinete eléctrico. Nesta ocasión, e afortunadamente, só producíronse danos materiais. Con todo, non creas que este accidente é algo insólito, ultimamente, os... [+]
Chega o verán, a principal expresión da turistificación, e, de novo, os problemas derivados da sobreexplotación da cidade como destino turístico son especialmente visibles, como o ruído ou a masificación das rúas. No entanto, preocúpannos máis os efectos estruturais do... [+]
En 1977 púxose en marcha a Euskal Kopa de Lekeitio, era unha época de transición. Na época da República, no ano 1931, a primeira Voda Vasca saíu do Batzoki. En 1964 tamén se celebrou en Lekeitio o Campionato de Euskadi de Vodas, en homenaxe a Resurrección María... [+]
Hai uns anos que pasei un fin de semana en Pamplona. Era o 12 de outubro.
Sorprendeume ver a decenas de latinoamericanos celebrando efemérides, con concertos, txosnas e todo. Celebrara a conquista dos meus antepasados? ! Pensei que a asimilación cultural dos conquistados xa... [+]
As mentalidades conservadoras teñen medo ao termo plan, enlazándose coas correntes políticas progresistas e mesmo comunistas, como o fan hoxe os novos autoritarismos (Milei, Meono, Orban, Aznar, entre outros). Con todo, a idea de planificación segue en boa saúde, polo menos... [+]
O tema da cohesión é hoxe en día a primeira responsabilidade de moitos gobernos, institucións públicas e organizacións non gobernamentais. De feito, as sociedades con baixas desigualdades xeran máis facilmente as condicións de desenvolvemento económico, social e... [+]
A pesar de que nas últimas décadas producíronse avances significativos nalgúns ámbitos e zonas do proceso de euskaldunización, nas administracións públicas o eúscaro enfróntase a serios obstáculos e ameazas. Ademais da ofensiva contra o eúscaro que se está... [+]
A Federación Navarra de Municipios e Concellos nace co obxectivo de "protexer e promover os seus intereses compartidos e a autonomía local". En breve seleccionarase un responsable de comunicación que deberá dominar o castelán e o eúscaro.
Pois o PSN-PSOE rexéitao (sorpresa... [+]
Fin de curso. O profesor na súa soidade. Imprímelle o ritmo da reflexión que o ruído fai na tracción do tren: mereceu a pena o traballo realizado este ano? Extenuado, pensativo, lembra as palabras do seu amigo: “Txo, os profesores non tedes dereito a queixarvos... [+]