Ratifican o castigo ao cantante Black Marfil: dous anos e un mes
- A cantante pamplonesa será encarcerada polas letras das súas cancións, entre outras cousas, acusadas de promover o "odio e a violencia" contra os policías locais.
En decembro de 2022 o rapero Black Marfil foi xulgado en Pamplona (Navarra) polas letras das súas cancións. Acusaron aos policías locais e aos seus familiares de facer "ameazas colectivas" e, en relación con iso, sinálano por "odio e violencia". Tras ser condenado pola Audiencia de Navarra a 25 meses de prisión, ratifícase no recurso presentado pola defensa de Black Marfil.
Ademais da pena de prisión de máis de dous anos, a sentenza do tribunal do ano pasado impúxolle unha clara prohibición: Black Marfil ordenou pechar a canle que ten en Youtube e prohibiu ao artista, durante o próximos tres anos, o uso de medios de difusión como o propio Youtube. En 2017 o rapero puxo en marcha as contas de Youtube e e Instagram e en 2018 a Policía Municipal de Pamplona puxo punto en marcha: acusoulle de formar parte dunha "banda criminal". Como resposta, Black Marfil publicou as letras que sinalaban aos axentes e un vídeo.
Fuck a Cripa e Atraco foron denunciados ante o Tribunal de Navarra. Os xuíces decidiron que se poden ouvir ameazas nestas cancións e castigará ao cantante de rap por iso: "Está claro que nos feitos probados as cancións supoñen a predición dunha enfermidade delituosa, e a natureza do delito de risco fai que non sexa necesario que se produzan resultados para xulgar".
Segundo explicaron o ano pasado, o tribunal tivo en conta o artigo 170 do Código Penal. Segundo isto, unha persoa pode ser castigada "si as ameazas dunha enfermidade constitutiva de delito son para aterrorizar aos habitantes dun pobo, grupo étnico ou cultural, colectivo social ou profesional e teñen a gravidade necesaria para conseguilo".
Finaliza a tempada de concertos da Orquestra de Euskadi cun concerto extraordinario no Baluarte de Pamplona. Un bonito concerto, deses que queren aplaudir aos oíntes, con moitos estímulos.O
primeiro destes incentivos era o solista italiano Federico Colli, que gañou os... [+]
Os carteis dos concertos das salas adoitan ter un elemento común: prográmanse dous (ou tres) grupos na mesma noite, pero a ambos os grupos non se lles recoñece o mesmo status. Existe unha xerarquía. O que antes tocaba, o teloneiro en castelán, é o antecedente do concerto... [+]
Unha imaxe vale máis que mil palabras. Lin ao xornalista e escritor Pascual Serrano que non hai máis mentira que iso. Escribiuno hai dez anos, cando empezamos a ver que a imaxe ía comer a palabra enteira. En fin, que se poden refutar os proverbios.
Outra: nada escrito de... [+]
A corenta minutos de Pamplona, en Arce, o pequeno pobo de Hiriberri, con dúas ducias de habitantes. Xunto con Ruper Ordorika, Martin Larralde, o vello amigo que nunca falta nas actuacións de Ruper, asistiu á súa actuación. É verdade que tamén apareceron moitas outras... [+]
Fly Shit é un dos poucos grupos hardcore que houbo en Debagoiena. Sen grandes intencións e totalmente convencidos cando o fan, teñen un percorrido firme nas costas sen apertar as présas e á vez sen cortes. É máis, nunca deron un mal concerto, nin un paso máis.No
... [+]
Bi edizio baino ez zaizkio geratzen elkartasun jaialdiari. Antolakuntzak iragarri bezala, ohiko jaialdia eginen dute abenduaren 28an, eta 2025eko uztailean lau eguneko jaialdi berezi baten ostean, agur esateko une gazi-gozoa helduko da. Aritz Colio Hatortxuko antolakuntzako... [+]
Bilboko Uribarri auzoko taberna batean egin dugu hitzordua. Gitarra aldean etorri da. En el brillo de tus ojitos (Zure begitxoen distiran) diskoa plazaratu berri, kontzertu biran harrapatu dugu Francis Díez. Hizlari aparta da, eta musikari atsegina. Berarekin solastatzea... [+]
Finaliza a tempada 2023/2024 da ABAO co título que sempre espera o público. Unha das obras mestras de Puccini é unha ópera que, a pesar de escoitar mil veces, sempre esperta sentimentos intensos. Ademais, nesta ocasión puidemos gozar de solistas de primeira liña, que... [+]
Existen bordos que son centrais. Escenas que, lonxe das capitais, sucédense nas paraxes, espazos autogestionados e marxes das rúas dos pequenos pobos, que son o núcleo do underground, ou van evolucionando. De cando en vez, convértense no punto de encontro dos grupos máis... [+]
