Independente de Bizi. Moitas das ideas do proxecto Recuperando as nosas condicións de vida son criticadas en profundidade, pero estamos dispostos a entrevistarnos con militantes do movemento Bizi.

Segundo a tradución de Elhuyar, o francés quere dicir independentes, soberanos, e a soberanía quere dicir independencia, soberanía.

Para Bizi, a soberanía é “a reapropiación das nosas condicións de vida”, e as “condicións de vida”, especialmente o clima e o territorio que nos alimenta (páxina 7). A rutina habitual de alta, emancipación ou soberanía é diferente.

Segundo Euskaltzaindia: Independente: Libre, independente, non dependente. Por exemplo: Estado Soberano de Samoa. Soberanía = Soberanía: Ser dono dos pobos, non depender doutros pobos. Por exemplo: O pobo perdera liberdade e soberanía.

Segundo o dicionario Le Petit Robert: Soberano: Que depende de ninguén no seu ámbito. Por exemplo: Estado soberano, independente. Soberanía: A natureza do Estado ou autoridade non dependente doutro Estado ou autoridade. Independencia. Por exemplo: soberanía territorial.

Bizi, ao falar dun “territorio soberano” (3 páxs.) desdibuja a verdadeira irmandade do termo soberano, porque a soberanía é a soberanía sobre un territorio, é dicir, o pobo dun territorio é independente ou non, non o territorio. Bizi, falando do País Vasco independente (3 páxs.), fala do territorio vasco, non do pobo vasco. Do mesmo xeito que noutras palabras, Bizi fala de “a implantación das institucións ao servizo da soberanía enerxética” (59 pp); oxalá Bizik estableza a súa enerxía a favor da soberanía institucional.

Bizi dá, por tanto , ao concepto de soberano un rumor especialmente ecolóxico e económico, sendo a súa verdadeira irmandade política.

A verdadeira irmandade de Euskal Herria Soberana, Euskal Herria é independente, o pobo vasco é soberano, pero os conceptos de pobo vasco e independencia non aparecen no proxecto. Nel, o concepto de soberanía apenas aparece co seu verdadeiro rumor político, e cando aparecen propostas políticas, non se corresponden coa verdadeira irmandade da soberanía. A utilización do concepto independente por parte de Bizi é incorrecta. Miremos isto de cerca.

En opinión de Bizi, “a nosa capacidade de responder da forma máis próxima ás nosas necesidades é tímica, en gran medida porque dependemos de decisións tomadas lonxe de nós, que moitas veces non se adaptan ás nosas necesidades” (12 páxs.), “hai que volver centrar as nosas formas de toma de decisións” (29 páxs.) e “sistema democrático de goberno” (48 páxs.). Compartimos estas opinións. Bizi tamén afirma que neste proxecto de Soberanía reflexiónase sobre a pregunta que institución é máis próxima ás necesidades da cidadanía? e sobre “decidir no pobo” (p. 11). “Organización de asembleas interterritoriais” (8 páxs.) compartimos o obxectivo de Bizi de decidir as relacións interterritoriais. Pero neste escrito da páxina 63 queda aquí a reflexión iniciada, porque di que “aquí non tentamos concretar que institucións hai que dotar ao noso territorio, porque o pobo ten que tomar conciencia desta cuestión” (15 páxs.). Non entendemos por que Vive duns temas e non doutros.

Bizi quere impulsar iniciativas cidadás xunto con iniciativas institucionais (19 páxs.) e sinala que as iniciativas cidadás “deben ser asumidas polas tres institucións decisorias (Colexio do País Vasco, Colexio Foral de Navarra e Colexio Autónomo de Euskadi)” (20 páxs.). Así as cousas, Bizi non denuncia que son institucións non cidadás que toman decisións en lugar de cidadáns.

Di que quere “recuperar a soberanía” (60 páxs.) e para iso quere “máis autonomía” se a cidadanía “sente que son partícipes nas decisións”, ou que son “debidamente representados a través dos cargos electos” (14 páxs.). Na mesma liña, sinala que “todos os eixos de traballo de eficiencia enerxética, enerxías renovables... deben contar coa participación cidadá” (60 páxs.). Prefeririamos ler a autonomía que permite decidir a cidadanía, e a cidadanía debe decidir (e listo) en todos eses eixos de traballo. Pero Biz, a nivel político, quere contribuír á “cultura da participación” (51 páxs.) e á “participación cidadá” (61 páxs.). “Ser representado” e “participar”, por tanto, coherentes cos conceptos de democracia representativa e democracia participativa. Son conceptos enganosos porque fan crer que o pobo decide, que o pobo é soberano, pero non é independente.

Bizik, usu, ten expresións contraditorias. Por exemplo, denuncia que “unha elite económica moi reducida adquire poder” (p. 29), pero, ao mesmo tempo, quere que o Colexio Urbano Vasco teña máis competencias (p. 24, 33 e 53), reivindica a necesidade de “máis autonomía” para o Colexio Urbano Vasco (p. 14), mesmo para o Colexio Foral de Navarra, se estas tres institucións non se suman ao nivel de autonomía do Colexio Vasco.

Bizi di que é “implicado nas loitas sociais, ecolóxicas e culturais de Euskal Herria” (7 páxs.). Por que non fala de loitas políticas? Porque cremos que Bizi non se compromete na política real, na política de soberanía real, na política do País Vasco soberano.

Denuncia “baleirar e recuperar contidos de nocións como a economía circular” (p. 34). Co proxecto Independente, Bizi buxán e recupera a noción de soberanía.

País Vasco Independente: Comisión de Independencia

colectividade