O secretario xeral de Cooperación e Desenvolvemento Económico (OCDE), Anxo Gurría, afirmou que "o dilema entre a saúde e a economía é falso, non perdamos máis tempo... hai que utilizar todos os recursos para facer fronte e paliar a pandemia". Coa nefasta experiencia na xestión da crise de 2008, a Guerra sinalou o seguinte: "Cando o FMI di que siga gastando, non se volveron tolos, entenden –e entendemos– que a prioridade é acabar co virus. O problema desta crise é que cada día que pasa segue deixando un rastro económico, financeiro e social. Gastar en facer fronte ao virus ou en paliar as aparencias é moito máis produtivo, máis útil e máis barato que deixar pasar e estar preocupado polos cocientes de débeda sobre o PIB".
Por tanto, os gobernos, sempre fieis ás orientacións destas organizacións mundiais, sábeno agora. Hoxe en día, o prioritario non é salvar a economía, senón facer o gasto necesario para acabar coa pandemia: máis médicos e enfermeiras, mellor atención primaria, mellores residencias medicalizadas, investir en produtos sanitarios, colchón económico e social para as persoas traballadoras obrigadas a deixar o seu traballo, mellor atención ás persoas en situación de exclusión social e ás persoas migrantes económicas e políticas que viven hacinadas.
Mentres tanto, deberían esquecer a débeda e eliminar os gastos das obras faraónicas (TAV, metro de San Sebastián, novos Guggenheim...), así como todos os gastos relacionados coa industria militar que aínda crecen de forma inintelixible.
Febreiro é o mes da entrega de premios das películas producidas o ano pasado. Coa escusa de ir ao cine, quero traer ao coloquio Perfect Days de Wim Wenders, unha cidade e arquitectura.
Na sinopsis estendida da película pódese ler que a trama da película desenvólvese nos... [+]