No ámbito de Zorrotzaurre, declarado por Aburto como a “illa do talento”, o fundamentalismo católico terá cabida unha entidade que ten como obxectivo estender o elitismo e a misoxinia: Un forte aplauso para o Sr. Alcalde.

Pero a universidade privada navarra non é a única. O proxecto “Cidade Universitaria”, bautizado polos expertos en comunicación do Goberno Municipal, inclúe moitos outros proxectos educativos elitistas, case todos eles en Zorrozaurre: IMQ e a Facultade de Medicina da Universidade de Deusto, AsFabrik de Mondragon Unibertsitatea, a escola estadounidense DigiPen, a KunstHal Escola de Deseño, o Cambridge Innovation Center, outras dúas escolas de deseño do Reino Unido, e alguén sabe cantas sorpresas quédannos por ver nas portadas dos xornais. De feito, así tivemos coñecemento da chegada destes centros de estudos superiores: a través dos medios de comunicación. Sen marxe de transparencia e sen debate público previo, nin cos grupos municipais nin cos axentes educativos, e moito menos cos veciños da Ribeira de Deusto.

E o debate merece a pena porque con este tipo de operacións uns poucos están a debuxar o modelo de cidade do futuro, pero as súas consecuencias, é dicir, os desequilibrios entre os sistemas educativos, e as consecuencias do brutal desenvolvemento económico e urbanístico capitalista da cidade, pagaranse á conta de todos os cidadáns.

Moitos se preguntarán: Por que o Concello está a financiar centros de ensino superior si non é a súa competencia, e menos aínda se a súa xestión está en mans dunha entidade privada? Non é competencia municipal en materia de educación construír escolas infantís ou facer obras de reparación nas escolas públicas? Por que non utilízase ese diñeiro para reducir a longa lista de necesidades que teñen as escolas de Bilbao? Como se xustifican estas operacións de posta en mans privadas do diñeiro público?

A resposta atopámola nos informes que o propio Concello escribe para explicar leste malgasto. No mesmo enuméranse varios eixos estratéxicos: A partir de agora, o quinto é o eixo “Bilbao novo” e o cuarto é “a cidade do coñecemento”, pero cal é a primeira na lista? A prioridade non son os mozos, nin o fomento do coñecemento, nin a actividade económica; o primeiro é o Proxecto Estratéxico de Zorrotzaurre. É dicir, o obxectivo destes proxectos non ten nada que ver con facer unha oferta educativa de calidade, nin con mellorar o futuro dos mozos de Bilbao. O obxectivo do Goberno Municipal é sacar adiante o proxecto megalómano de Zorrotzaurre, deseñado fai 20 anos. Pero non hai indicios do que nun principio sería o “oasis da colaboración público-privada” e hoxe en día os axentes privados non teñen ningunha intención de vir á “illa do talento”, salvo que as institucións públicas pon á súa disposición a alfombra vermella e os recursos públicos.

Un exemplo claro é o da escola de deseño privada KunstHal: O Concello cederá gratuitamente o edificio Papeleira durante 20 anos a este axente privado e, ademais, custaralle unha reparación de 1,2 millóns de euros para a apertura da escola. Posteriormente, se un mozo bilbaíno ten intención de estudar alí, deberá abonar unha matrícula de polo menos 6.000 euros en concepto de matrícula. Non había alternativas para Papeleira? Se se quere situar unha escola de deseño, por que non analizar as posibilidades de situarse nela co Goberno Vasco e a Escola Superior de Deseño IDE-arte de Euskadi? Máis aínda tendo en conta que no seu día o Goberno Vasco investiu un millón de euros neste edificio, e que esta escola pública de deseño está preparada para abrir unha nova sede en Bilbao, ademais de en Vitoria-Gasteiz.

No plano urbanístico, é evidente que o goberno de Aburto está a pór a educación ao servizo destes axentes privados, por encima do interese público. Un claro exemplo diso son os privilexios que desde o Concello están a darse ao proxecto da universidade privada que se construirá xunto ao IMQ, aínda que se sabe que ese trato de favor pode traer problemas xurídicos, como sucedeu no caso entre Urretxindorra, Mercadona e o Concello. Aproveito a ocasión para dicirlle: Quen pagará as consecuencias desta mala xestión? Está por ver, pero parece que os cidadáns teremos que pagar do noso peto os erros cometidos no seu día polos xestores deste concello.

Por tanto, as prioridades están claras: O proxecto previsto para Zorrozaurre ten que seguir adiante, si ou si, custe o que custe e o Concello de Bilbao está disposto a pagar calquera prezo. É indiferente o fomento do monocultivo económico ou a creación de desequilibrios sociais. Están empeñados nun proxecto deseñado fai 20 anos nun contexto económico e de condicións moi diferentes. Era a época dos proxectos megalómanos, da atracción dos famosos arquitectos a Bilbao, da obsesión por gañar premios que chegaría máis tarde… todo iso con diñeiro público. E iso é o que está a pasar hoxe en día con Zorrotzaurre. O Goberno noméao como “espazo de oportunidade”, e poida que sexa, pero a pregunta é: para quen están a aproveitar esas oportunidades? Polo menos para a cidadanía e o interese de todos e todas.

E falando de interese público, non podemos esquecer que o eixo da educación central neste tema é o eixo. Eu mesmo non exporía a Universidade pública como unha dicotomía simple entre Vs. Privada. Porque todos eles xeran coñecemento e talento, pero non podemos esquecer que a universidade pública é a única que garante a igualdade de oportunidades no acceso e o único que prioriza o interese xeral. É por iso que as institucións teñen a obrigación de dar prioridade e apoio aos axentes educativos públicos. Pero os desequilibrios que estas operacións van producir a longo prazo en materia de cohesión social serán inevitables si non abrimos un debate público aquí e agora sobre esta “cidade universitaria”: Debate cos axentes educativos, así como con grupos de diferentes sensibilidades políticas de Bilbao e como non, cos veciños e veciñas da Ribeira de Deusto, que antes de chegar a ese futuro Zorrotzaurre, son os que hoxe en día viven nesta illa, que teñen necesidades reais, que sofren contaminación, obras e inundacións, e que necesitan unha resposta institucional.

Esta noticia foi publicada por Uriola de Bilbao e trouxémola a ARGIA grazas a licénciaa CC-by-sa.