“O feito de ser inmigrante en Euskal Herria, desgraciadamente, ten máis inconvenientes que bos. Para empezar, a todos os que vimos de fóra non se nos pon esa etiqueta, porque os que veñen da Unión Europea son estranxeiros, pero aos que non somos de clase alta e fóra dela pónllenos unha etiqueta de inmigrante”, puxo en marcha Karim. “Recibimos a opresión e a discriminación en moitos ámbitos, polas nosas raíces, pola nosa relixión, pola cor da pel…”.

Subliñou que na rúa estamos a ver un racismo policial grande durante a pandemia, especialmente nos homes de orixe árabe ou negros, pero que as mulleres sofren ese racismo noutros espazos. Por exemplo, nos centros CIES de retención de migrantes: “Son cárceres para inmigrantes e ademais as institucións xustifícanas”.

“Eu son musulmá e a islamofobia que recibimos nos espazos públicos é grande, reflíctese na rúa na islamofobia alimentada en medios de comunicación, redes sociais, vídeos en internet…”. Igualmente no mundo laboral: di que lles pechan as portas facilmente, que os títulos cuestionan a súa capacidade e que o pano sempre é fonte de conflito: “O pano pídesenos que se nos quite no mundo laboral ou se converte nunha dificultade para acceder ao emprego”.

Karim quixo lembrar a explotación das mulleres que traballan no mundo dos coidados: “Entre o 80 e o 90% das persoas que traballan no mundo dos coidados son mulleres de América Latina e os seus dereitos laborais son escasos: están nun modelo que non está contemplado en ningunha lei (traballando toda a semana e só un par de horas o domingo) e por un salario que non chega aos 1.000 euros. Son moitas as mulleres que están a asumir o traballo de coidados e a sociedade está a mirar para outro lado, porque estas mulleres poden saír a traballar co coidado dos seus fogares, niso baséase a súa economía”. Defendeu a necesidade de garantir a estes traballadores unhas condicións de traballo dignas e con dereitos mínimos e lembrou que os empregados de casa xa están a loitar para mellorar a situación.

"Á prostitución chámana traballo, pero é escravitude"

Lembrou que preto do 97% das mulleres no mundo da prostitución e trátaa de sexo son estranxeiras e que se trata dun colectivo esclavizado. “Aínda que lle chamen traballo, porque é escravitude. O diñeiro que xeran estes negocios é moito e por iso aos políticos non lles interesa prohibilo nin impor multas aos consumidores. Porque os consumidores son os principais responsables, porque na nosa sociedade capitalista e patriarcal moitos homes pensan que co diñeiro pode facer calquera cousa, e en concreto neste ámbito, que pode facer calquera cousa co corpo da muller se se paga. Unha parte da sociedade defende que se trata dun traballo sexual, pero non é un traballo, a esta estrutura chámaselle traballo porque lle interesa, pero cando se fala con calquera persoa que estea alí, dáse conta de que ten máis de escravitude”.

Tarana Karim advertiu de que outra opresión institucional que sofren os migrantes é a propia lei: a política migratoria. “Aquí tes tres anos de ilegalidade, traballando sen papeis… Como se pode vivir unha persoa sen documentación? Privan á persoa do dereito a vivir dignamente: a comprar unha vivenda, a traballar de forma legal, a cotizar…”.

“Cando as persoas nos movemos dun lugar a outro nos movemos para mellorar a nosa economía e a situación da nosa familia, para traballar e buscar un futuro mellor. Se se defende os dereitos das persoas inmigrantes, a economía e a propia sociedade gañarán coa migración”, subliñou. Deixou claro que van seguir loitando colectivamente “para cambiar isto e para que os nosos dereitos estean protexidos”.