“Bos días! Chamou ao centro de saúde. Que necesitas?”, comenta o traballador do Centro de Saúde situado alén do teléfono. “Quero pedir a hora de ir ao urólogo porque teño dor e quero facer vasectomía”, explica a persoa que chama ao centro. “Chámanos ao teléfono que che dixen e o urólogo darache a hora”, responde. A paciente chama unha e outra vez pero non o recibe ninguén. O seu nome é Iñigo, pero non significa apelido porque moitos non saben o vivido.

Iñigo conta as dificultades vividas para ir ao urólogo: “Foi duro porque tiña moita dor, sobre todo ao ouriñar e estaba preocupado”. Tras moitas convocatorias, hai ano e medio, chegou a hora de ir ao urólogo en Pamplona. “Desde que chamei ata que vin aos médicos pasaron cinco días, estaba desesperado”, conta. Engade que ao principio estaba “un pouco perdido” porque non sabía ben onde debía chamar: “Preguntei ao meu ao redor e poucos sabían cal era o proceso a seguir”.

Cando foi atendido polo seu urólogo fíxolle algunhas preguntas e probas de infección sexual SBI: “Díxome que en caso de ter problemas chamaríame por teléfono e que pola contra recibiría unha carta”. Segundo Iñigo, a atención foi “moi boa”: “Sentín que, a diferenza doutros médicos, non me xulgaba”. Axiña que como coñece os resultados pediulle que acuda á consulta e díxolle que tiña un SBI: “Díxome que estivese tranquilo. Foi moi simpático, explicábame con moito mimo as cousas e sentía que estaba preocupado por min”. A continuación explicoulle o medicamento a tomar.

Non lle tocou moitas veces ter que ir ao urólogo, pero na maioría dos casos a experiencia foi “mala” para Iñigo. Denuncia que os médicos teñen “moitas veces” actitudes bifobas: “Como bisexual, deducen que vou con moita xente e non tomo medidas de protección. Non é o meu caso, pero aínda así non deberían xulgar”.

Barreiras para a vasectomía

Ademais de realizar as probas para pescudar si tiña algunha infección sexual, díxolle á súa urólogo que quere realizar unha vasectomía. Iñigo non quere dicir idade concreta, pero ten menos de trinta anos: “Ao principio sorprendeuse porque dicía que era demasiado novo para tomar esa decisión, pero despois de moitas explicacións creo que o entendeu. Con todo, díxome que antes tiña que falar co educador”.

Iñigo ten claro que non quere fillos, pero cando falou co educador sentiu “menosprezado”: “Quitaba importancia aos meus argumentos, dicíame que me arrepentiría no futuro e trataba de convencerme para que non fixese vasectomía”. Desde entón, atópase en lista de espera para realizar a vasectomía; o médico díxolle que hai unha lista de espera duns dous anos.