Perpetuando o de sempre
- Non foi un sábado calquera en Bilbao. O eúscaro e a cultura vasca sentían máis que nunca nas esquinas das rúas. En Miribilla tiñamos a primeira cita: Xogábase a final do Campionato de Bertsolaris de Bizkaia. Puidemos gozar das actuacións dos mozos bertsolaris, e algunha bágoa escapounos con Onintza Enbeita. De todos os xeitos, tivemos que iniciar o camiño cara ao Kafe Antzokia a un paso máis rápido do esperado, xa que alí nos esperaba Ruper Ordorika e o seu equipo. Non fomos, probablemente, os únicos que uniron ambos os eventos. Talvez por iso, chegou o atraso de case media hora do que ía empezar ao dez (ou ao dez e media queríase facer un xesto ao disco?).
Aínda que se volveu de ano en ano, non sempre é o mesmo. Cada vez que Ordorika toca no Kafe Antzokia, todos sabemos: temos encima o Nadal. Sabiamos que ía ser unha noite especial, porque nos concertos do sábado e do domingo gravaríase o disco en directo, pero tamén porque o Kafe Antzokia de Bilbao estaba de celebración: Cumpría 23 anos. Ano tras ano, Ruper e os ruperistas estiveron alí 23 anos.
Ordorika levaba entre mans o disco Bakarka publicado recentemente, pero non actuou en solitario sobre o escenario. Presentounos ao redor de cinco ocasiones aos seus compañeiros de viaxe. O programa comezou coa canción Oxidarena, que ten case corenta anos e á que seguiu Martin Larralde. “Cantouse” digo, porque no público non había ninguén que non coñecese a canción.
Sentían a gusto sobre o escenario. Durante toda a sesión, o sorriso de Ordorika fíxose máis patente. Tivo un momento para lembrar a Josu Muguruza, a través da canción dedicada a el Ez dá posible. Tamén, como de costume, a coñecida canción Coida o que amas co peche de Egunkaria. Sorprendeunos, con todo, cando trouxeron a canción Redemption song do defunto Bob Marley. Un dos que estaban ao meu ao redor esperaba que cantase en inglés nada máis escoitar a melodía, pero non, traduciu ao euskera: “Cantemos, canto de liberdade”.
As entradas esgotaran facía dúas semanas e víase: o Teatro estaba abarrotado. Foi un concerto moi agradable para o goce da xente. Houbo moitos aplausos, pois foron tres ou catro veces a descansar. Ordorika, que conta cun amplo repertorio –como non podía ser doutra maneira, ten 17 discos–, regresaba ao público e respondía con cancións famosas, famosas e vellas como Fas Fatum. Entre as cancións atópanse Beltzarana e Berandu. Con este último, como era de esperar, deu por finalizado o concerto. Quitouse a guitarra, púxose en pé e, coas dúas mans no alto, afogouse entre os aplausos dos espectadores. Ordorika despediunos con moito agarimo, seguramente para agradecer o agarimo que o Teatro deu en todos estes anos. Inverno 23 para o Teatro e 23 para Ruper no Teatro.
Coidado con esa mirada do Sur. En primeiro lugar desmitificar a cega admiración da terra verde, das casas brancas e de tézalas vermellas, o amor incondicional, o fetichismo asociado á fala e ao suposto estilo de vida. Deixa, como escoitou con frecuencia Ruper Ordorika, unha... [+]
A corenta minutos de Pamplona, en Arce, o pequeno pobo de Hiriberri, con dúas ducias de habitantes. Xunto con Ruper Ordorika, Martin Larralde, o vello amigo que nunca falta nas actuacións de Ruper, asistiu á súa actuación. É verdade que tamén apareceron moitas outras... [+]
Non pensaba que aparcar en Vitoria sería tan difícil. Ou, mellor dito, non sabía que podía haber marcas de tantas cores pintadas nos bordos da estrada. Non, non teño permiso de conducir e si, o tempo ía en contra de nós. No último minuto chegamos ao Teatro Principal.
A... [+]
O momento de escoitar un disco pode marcalo. Ti non es o mesmo en cada momento, como o río no que che bañas, e cada canción ten o seu momento.
Con Amour e toujours de Ruper Ordorika pasoume algo así. Un día de inverno no que entraba un sol tépedo na habitación, tiven... [+]
O domingo de fin de verán, a preguiza da sobremesa, o plan previsto para o atardecer… E o concerto de Ruper en Lizoain, pero sen entradas. De todos os xeitos, en calquera caso tiñamos máis que perder indo, para gañar; si o concerto non era, coñecer o pobo, pasear e dar a... [+]
Ruper Ordorikak hirugarren lp-a kaleratu du, «Elkar» diskoetxearen eskutik. Bi urte... [+]
«Euskal Herrian egon badagoen sormenaren erakusleiho izan nahi dugu», aipatu digu Oier Guillan Errenteriako (Gipuzkoa) Mikelazulo elkarteko kideak. Izan ere, hain ezagunak ditugun lehen lerroko idazle entzutetsuen itzalean idazle andana dago, idazteko gogoz, idatzia... [+]
Murgiako pilotalekua antzoki bilakatu da gaurkoan. Musikariek eta haien instrumentu eta ahotsek ordezkatu dituzte pilotariak. Ez da entzuten larruzko pilota gogorrek horma berdearen kontra egiten duten soinua, baina haren ordez gitarra, bateria, kontrabaxua eta biolina sumatzen... [+]
