Para empezar, de onde vén a idea de levar a cabo un proxecto de tipo “Nós tamén somos”?

É unha preocupación que tivemos hai tempo. Non coñecemos a realidade dos LGTBI+: como viven a súa sexualidade, cales son as súas vivencias... Ao mesmo tempo, descoñecemos a memoria de Getxo en relación coa liberdade sexual: como vivían as primeiras persoas LGTBI+ a súa orientación, onde se reunían, que represión recibiran... Gustaríanos recibir todo isto, ou polo menos facer a nosa achega.

Cal é a situación actual do colectivo LGTBI+?

Nos últimos anos a loita LGTBI+ gañou unha gran espectacularidade, pero as institucións tamén están a facer uso dela. Está a crearse un estereotipo e estanse quedando fose todos os recunchos: corpos non normativos, persoas racistas... e tamén persoas maiores. Non se fala deles, e iso tamén é LGTBIfobia, aínda que sexa indirecta ou encuberta.

E, trasladándonos a nós, como é esa situación?

É certo que as xeracións novas viven hoxe en día a súa sexualidade con maior liberdade, polo menos en determinados espazos, pero tamén é certo que se están producindo moitos ataques LGTBIfobos no noso país. O máis claro é o caso dos entroidos de Algorta. É imprescindible seguir loitando en todos os ámbitos e espazos.

No colectivo LGTBI+, loxicamente, hai xente de todas as idades. Con todo, a situación dos avós e as avoas é moi descoñecida entre moitos. Cales son as dificultades previstas para recoller os seus testemuños?

A verdade é que será un gran reto recoller estes testemuños, porque aínda hai unha gran estigmatización no caso dos principais LGTBI+. En xeral cremos que pouco se fala dos problemas dos maiores, moito menos da sexualidade das persoas maiores, e nada da sexualidade das persoas maiores LGTBI+. Nós gustaríanos facer unha pequena brecha nesa parede, a ver si conseguímolo!

Cando empezaredes a recoller eses testemuños?

Xa empezamos e a verdade é que está a ser difícil. Se alguén le esta entrevista e está disposto a facer algunha achega, queremos animarlles a que se poñan en contacto connosco. Sería unha mágoa que se perdan todas esas historias que sucederon no noso país, que non queden recollidas, que non teñan ningún recoñecemento.

Socializar os testemuños a través da arte. Como queredes facelo?

Este outono temos previsto organizar unha exposición de arte. Utilizaremos a técnica do collage mesturando fotografías antigas e actuais. Tamén nel poderanse ler testemuños e historias.

Antes de comezar o proxecto exponse varias preguntas: "Onde se reunían os LGTBI+ de Getxo? Que códigos e palabras tiñan? Houbo algún grupo? ". Antes de ter as respostas, tedes información sobre as mesmas?

A verdade é que non tivemos moita información. Si temos algunha referencia: O piñeiral de Azkorri é o máis coñecido no caso dos homes, que en ocasións foi utilizado para insultar e chancear, así como algún bar. Pero o máis repetido é que a xente se marchaba sobre todo a Bilbao para vivir a súa sexualidade con maior liberdade.

Como se pode participar no proxecto?

Para iso, a mellor forma é contactar directamente connosco en guerebagara@gmail.com ou no teléfono 687 245 352. O noso obxectivo é que todos os participantes sentan cómodos e, por suposto, teremos en conta as necesidades e sentimentos de cada un.

Para todo iso contaron coa colaboración do Concello de Getxo, non?

Si, presentámonos á convocatoria de bolsas de creatividade do Concello de Getxo e recibimos subvención para continuar co proxecto.