Naceu en Santiago de Compostela en 1920 e acaba de morrer no baño dA Raíña (lugar do apelido Larrain dos seus antepasados). Foi profesor durante 22 anos e a súa paixón polo teatro: actor, director e escritor de teatro.

Tamén escribiu: A antihistoria dun loitador, publicada en 1993, foi escrita durante a ditadura de Pinochet e é unha biografía sobre o sindicalista Clotario Blest. Tamén escribiu novelas baseadas en personaxes históricos como Violeta Parra. No ano 2000 escribiu os seus testemuños no libro Difícil envoltorio (Era imposible gardalo...).

Formou parte do movemento Mulleres polA Vida, grupo de mulleres contra a ditadura. O obxectivo era restablecer a democracia e levaron a cabo actos espontáneos, pacíficos e marchas públicas, co obxectivo de influír na sociedade.

Aínda que non podía falar nos últimos anos, si expresou por escrito o seu apoio ás mobilizacións sociais iniciadas o pasado 18 de outubro (como se pode ver na foto):

O bebé en Francia co seu avó fuxindo da ditadura

Até o oito anos, o seu avó (o pai da súa nai) viviu en Francia con Eliodoro Ponce Yanez de León, e ao seu regreso esqueceuse do castelán. Eliodoro Ponce fíxose cargo do Partido Liberal e en 1894 foi nomeado deputado. En 1917 fundou o diario A Nación, pero tivo que exiliarse en 1927 fuxindo da ditadura de Carlos Ibáñez do Campo. O ditador fíxose co xornal e converteuno en altofalante da ditadura. O seu neto Mónica acompañou a Eliodoro Ponce ao exilio.

Fuxida e rival da ditadura de Pinochet

Monica Echeverría e o seu marido Fernando Castillo Velasco foron á Universidade de Cambridge no Reino Unido con motivo da militancia do seu fillo e filla no movemento revolucionario MIR. O Museo Guggenheim Bilbao acolleu o evento entre 1974 e 1978.

Ao seu regreso, organizou unha exposición sobre arte erótica na Universidade Católica ao redor de 1980. En 1981, durante a ditadura de Pinochet, levou a cabo a Operación Chancho, na rúa Afumada do centro da cidade, liberando un porco para que cruzase a rúa correndo, coa mesma txapela que Pinochet. En 1988 foi cofundador do movemento Independentes polo Consenso Democrático, que reuniu a persoas contrarias á ditadura que non militaban en partidos políticos.

En 2003, con motivo do 30 aniversario do golpe de estado, realizou o seguinte teatro de radio: A última epopea de Salvador Allende.

Antepasados vascos, fortunos

A través da páxina web que permite analizar a genealogía, con oito xeracións máis de Mónica Echeverría, pódese ver que é descendente de "indias" de Navarra cara a 1680. Non precisamente polo apelido Echeverria, que provén dun parente que se marchou de Sevilla. Lekaroz e Larrain son dous dos apelidos máis queridos de Euskal Herria.

Pedro Lecaros trasladouse a Santiago desde Berroeta (Ziga, Baztan) e foi alcalde en 1736. O seu curmán pequeno Micaela casou con Lecaros Ovalles e tivo descendentes con el.

A filla de ambos, María Josefa Lecaros Lecaros, casou con Juan Francisco Larraín Porca, e este home tamén fora de Navarra a Chile: Santiago Larrain Vicuña, nacido en Aranaz en 1666. Santiago acumulou unha gran fortuna (1.500 ukuilus) e consolidou tanto a leira como a propiedade en Tobhija, hoxe chamada A Raíña, por efecto do seu apelido.

Son moitas as familias que foron alcaldesas de Santiago, e tamén hai quen ocuparon máis cargos en política: Manuel Echeverría Larraín foi deputado e participou na elaboración da Constitución chilena e asinou como deputado a primeira constitución en 1828.

Nai escritora famosa

María Flora Yáñez era a nai de Mónica Echeverría. Escribiu contos e novelas. Entre 1933 e 1980 publicou 14 traballos.