O 29 de marzo de 2023, o novo xornalista estadounidense Ewan Gerxkovitx, que naquel momento estaba a cargo do grupo de medios de comunicación Wall Street Journal, foi detido pola rama da contradición do FSB ruso en Jecaterinburg (Rusia). Acusación, espionaxe. Desde 1986, antes de nacer Ewan, non ocorría en Rusia que un xornalista estadounidense fose acusado diso.

Ademais do WSJ, os principais medios de comunicación de Occidente saíron no pelotón para reafirmar a inocencia de Ewan e, no reverso, a malicia de Putin. A cambio dun pobre chico, tratábase dun truco para liberar a un malvado pistoleiro que en Occidente sería un belisco. Ou para que non se coñeza o caos que a guerra de Ucraína produciu en Rusia. Ou...

A Casa Branca e a Secretaría de Estado tamén saíron a denunciar a inxustiza da detención en Gerxkovitxe. Pero as autoridades rusas decidiron que o crime fora atropelado. E os tribunais de Moscova prolongaron unha e outra vez a súa detención preventiva. A moratoria dificilmente debería á necesidade de investigar nada, xa que todo o que hai que investigar adoita ser moi ben traballado con anterioridade. Por tanto, pode ser razoable sospeitar que ese maior dun ano foi para dar a oportunidade a algún tipo de cambio ou similar. A outra parte, Estados Unidos, con todo, non parece mostrar gran interese.

O caso de Gerxkovich foi a última ocasión na que Tucker Carlson falou, entre nós, na soada entrevista a Putin. Algúns cheiraron que a autoridade rusa suxería un intercambio. A min chamoume a atención outro matiz: Putin, que ten experiencia nesta profesión e que ten autoridade para coñecer as instrucións do caso, acusaba a Ewan de “espionaxe” e de ser atrapado in fragrante... pero non negaba o que dicía Carlson, que negaba o seu carácter espionario. Curioso.

O certo é que os xuíces rusos han dado por terminadas as prórrogas e puxeron xa en dilixencia o seu xuízo. Acusación, entre outras cousas, de capturar que Armata levaba encima os documentos clasificados da empresa Uralvagonzavod, produtora do tanque ruso máis moderno. Pode ser sancionado con 20 anos. Pero hai un ano o desastre é o silencio entre nós.

Era Ewan un verdadeiro espía?

Por desgraza, eu diría que non. Que caeu nunha “operación de anzol” máis clásica que a clásica... porque probablemente era un xornalista pobre que andaba en caída. Poida que algún día ilumínense estas andanzas.

Pero se a CIA, ou o TIA, dese unha formación mínima de espía, cheiraría que cando lle puxeron unha cita en Jecaterinburg, estábaselle pondo unha gran trampa. Porque non é unha venda omnipresente, e moito menos Nizhny Tagil.

E sabería onde foi derrubada a U2 de Gary Powers o 1 de maio de 1960. Ou o nome de quen leva ese taller Uralvagonzavod.