Segundo publicou hoxe a Radio Televisión Pública Belga, desas máscaras de gran eficacia que hoxe en Bélxica non poden acceder a ningún país para facer fronte á Covid-19, tiña millóns de gobernos e destruíunos en febreiro de 2019, sen ceder aos criterios establecidos pola Organización Mundial da Saúde. Doce meses despois, a falta daqueles perdidos, o ministro de Sanidade flamenco, Maggye De Block, fixo grandes zancadas por todo o mundo, entre elas cometendo grandes erros: Algúns comprados en Turquía non chegaron até Bélxica por unha fraude, os traídos de urxencia de China saíronlles de mala calidade...

Os millóns de máscaras que Bélxica levara a destruír a principios de 2019 formaban unha reserva estratéxica, de tipo FFP2, coa maior capacidade de illamento. O xornalista Nicolas De Decker explicou no magazine Le Vif, que a Radio Televisión pública belga utilizou como fonte fiable, que nese stock estratéxico de Bélxica había millóns de máscaras. En 2006, cando era ministro de Sanidade, Rudy Demotte, o Goberno comprou 32 millóns de máscaras cirúrxicas e 6 millóns de illantes de FFP2 en particular. Este depósito foi actualizado e renovado en 2009 coa ampliación da ameaza da gripe aviaria A/H1N1 por un custo de 9 millóns de euros. Eses 9 millóns de entón parecen ridículos en comparación coas fortunas que hoxe en día hai que gastar de présa e de golpe, pero...

Toda aquela chea de máscaras foi destruído polo lume en 2019. Ou en 2017... porque ao actual ministro liberal de Sanidade, Maggie De Block, non lle pareceu máis que discutir a data na que os xornalistas, mostrándolle unha copia da acta dunha reunión da Comisión de Xestión de Riscos de Bélxica, falaron. Na acta da Comisión de Emerxencias pódese ler "este stock chegou á súa caducidade e foi destruído o ano pasado", de forma que se disipan as dúbidas. Con todo, o ministro di: "Este stock tíñao recollido o Ministerio de Defensa, pero non en boas condicións. As máscaras eran inutilizables e foron destruídas en 2017". De Block é un médico de familia que se dedica ao estudo.

Aínda que a data de 2017 fose certa, o caso é que, a pesar de pasar tres anos desde entón, o Goberno belga non organizou novos almacéns de máscara de protección. "Queriamos organizar un stock que se iría renovando continuamente, vender parte do stock sen tregua e renovar o almacén, para que non se caducase o equipo que se gardou", escusouse o ministro. Sexa verdade ou sexa escusa, o pequeno dragón chinés Covid-19, do mesmo xeito que outros europeos, alcanzou ao Goberno neoliberal de Bruxelas. Porque antes diso as autoridades xa estableceran –lembrou Nicolas De Decker– unha estrita norma nos orzamentos do estado: O orzamento sanitario anual non podía crecer máis do 1,5%: "Este crecemento non chegaba ao nivel que os profesionais sanitarios consideran necesario e, aínda por riba, nin sequera alcanzaron ese crecemento anual do 1,5%", apuntou a conselleira.