“Os avós tiñan vacas de leite, pero fai uns 30 anos o tío colleu a substitución do caserío e empezou na horta, ecolóxica”, explica Miriam. Coa intención de vender verduras a un prezo digno e polo seu convencemento no modelo ecolóxico, o seu tío Iñaki Uranga apostou por abrir a tenda xunto ás súas irmás Izaskun e Maribi. Na actualidade, os dous sobriños uníronse ao proxecto familiar. Ademais das hortalizas do caserío, a tenda ofrece unha ampla oferta de produtos ecolóxicos de proximidade.
Ao principio, os membros de Soronea vendían verduras en mercados próximos, pero desde que abriron as portas da tenda, alí é onde realizan a maior parte da venda. “Na tenda temos verduras preparadas a véspera, non podemos máis frescas!”, di Saldias. “Este ano, ademais, puxemos en marcha a gallinería, xa estamos a vender os nosos ovos”, engadiu. Tamén se venden produtos do caserío Soronea a outros comercios e restaurantes. Proximamente porase en marcha ademais a venda vía web.
Hai tres anos incorporáronse ao proxecto familiar as irmás Saldias: “A nosa relación coa natureza cambiou radicalmente desde que comezamos na horta. Foi moi bonito recuperar esa relación que os mozos temos bastante perdida”. Ambos cren atopar o camiño axeitado para preservar a biodiversidade e a contorna. Ao principio, tanto na horta como na tenda, traballaban en ambos os lugares, pero agora teñen os traballos algo máis distribuídos: Miriam traballa sobre todo na horta xunto a outro traballador e Igone coa súa nai, a súa tía e un cuarto traballador na tenda.
Todos os produtos que venden na tenda Soronea son de produción ecolóxica e teñen de todo: cosmética, pan, cereais, graneis, deterxentes… “Isto é un súper pequeno”, di Igon. Todos os produtos contan ademais cunha etiqueta de cores que facilita a identificación: 0Km, 200Km ou 1.000Km. “Queriamos pór as cousas de maneira que a xente identificase facilmente a orixe”.
Ao longo destes anos, Saldias cre que as cousas van mellorando paulatinamente: “Hoxe en día valórase máis o produto ecolóxico, o produto local… dáse máis importancia a saber quen e como o produciu”.