Que opinas de organizar esta Feira do Libro e do Disco?

A idea xurdiu despois de Euskaraldia, e cumpre dous obxectivos que me emocionan especialmente: por unha banda organizar unha feira de libros e discos en eúscaro, xa que en Ipar Euskal Herria non é así, moitas veces a creación e a produción en eúscaro asfíxianse en castelán; e por outro, o noso obxectivo de sempre é euskaldunizar a praza de Ziburu, e dar un paso máis.

Da man de Ziburu e a Asociación Baltsan. Ziburu e Baltsan: nomes propios que escoitamos con frecuencia.

Saber que se escoitan con frecuencia é unha boa marca! A asociación Baltsan fundouse hai sete anos e desde entón tentamos propor na nosa medida diversos actos culturais e populares, e desde o noso pequeno creo que conseguimos ser referencia da cultura vasca a nivel local. Non é pouco!

Esta vez pareceunos natural xuntarnos coa revista Argia, porque compartimos os mesmos valores, euskaldun, solidaria e soberana, actuando desde pequenos.

Que espera do día?

Estivemos preparando este día con moita ilusión, e sendo a primeira edición, xera moita expectación. O que espero é que a xente se achegue, tanto ziburutarras como non, xa que as editoriais e os escritores responderon moi positivamente, e que vivamos un bo momento xuntos, simplemente, facendo vals!

E, sen dúbida, espero que o primeiro sábado de xuño convértase na cita anual da feira do libro e disco vasco de Ziburu.

Doutra banda , acaba de publicar o disco Zimurrak baleki.Terceira coprodución con H-Eden. Por que... este traballo?

Si o engurra soubéseo acabámolo de sacar, e tras moitos percorridos e obstáculos, estamos contentos! O disco sacámolo en colaboración co novo oído label. O traballo, composto por 12 cancións e dous poemas, convida a viaxar nun ambiente folk intimista.

En Baleki, a melancolía consoladora mantense viva, a ancoraxe depende da calor da música popular, tanto local como exterior. Este arraigamento permite abrirnos, levando a expresión contemporánea que nos trouxo Josean San Miguel a novas paisaxes e texturas sonoras. Polo demais, Pat Tetevuide é o artesán que moldeou as cancións e que traballou no cuarteto de cordas de Lerman Neves.

A miña familia está sempre preto de min: O fillo de Unai na caixa de correos, a súa filla Nahia nas percusións, o seu sobriño Iñaki nas percusións. Xano, o fiel amigo de sempre, no acordeón... desde o primeiro álbum. Por último, Michel Claudio coseu a mandolina e Cristina Vertiz o traballo en violín, e Petti ofreceunos unha emotiva colaboración.

Algo máis?

Vide, nenos, adultos, vellos e novos!