Monólogos
Empecei a redactar mentalmente o meu artigo mentres estaba no coche. Normalmente teño as mellores ideas no coche, mentres condugo só. Voume a Bilbao, ao teatro Arriaga. A compañía Artedrama pon hoxe en escena a obra Miñan. É venres, 25 de outubro.
Achegándome ao atrio do teatro, é unha alegría palpar a expectación da xente, noto a efervescencia da primeira fase no ambiente. Sexa intelixible ou non, unha creación vasca non ocupa todos os días os asentos do Arriaga. A xente foise sentando aos poucos no seu sitio. A voz de megafonía en eúscaro e castelán pide que non se utilicen pantallas iluminadas e que o teléfono se apague ou cale, por esta orde. Apagáronse as luces.
Unha espiña atravesoume a satisfacción. Desgraciadamente, Miñán non é unha ficción, nin unha viaxe a Europa da guineana Ibrahima Balde. É o retrato da barbarie mundial sen adornos
Sambou Diaby terminou a obra coa frase "a vida non é tan fácil de dicir" despois dunha hora e media de ausencia por parte da actriz. A continuación chegou unha onda de aplausos, que durou preto de dous minutos, segundo informou Interior. Na oitava fila vin a Gorka Urbizu que se secaba as bágoas, así que me permitín facer o mesmo. Mentres tanto, o director de teatro Ander Lipus presenta todo o grupo de traballo sobre o escenario: actores, coreógrafos e responsables de escenografía, iluminación técnica e outros membros de Artedrada. Na repartición tamén estarán Timberlake Wertenbaker, autor da adaptación do libro, Amets Arzallus, e o propio Ibrahima balde, entre outros. Os sorrisos e as bágoas mestúranse. Foi un momento moi emotivo, aínda que non parece que se leu así.
O público saíu satisfeito da actuación. Mereceu a pena! -dixo a xente con xestos da cara-. Pero ao ir cara ao coche, unha espiña atravesou a miña satisfacción. Desgraciadamente, Miñán non é unha ficción, nin unha viaxe a Europa da guineana Ibrahima Balde. É un retrato da barbarie do mundo sen adornos, que se le nas letras en primeira persoa, cheo de vivencias que ti e eu escoitamos con palabras, pero nunca sentín. E, como non, ten como protagonistas a persoas de carne e óso.
Tampouco podo esquecer o papel que deben xogar as manifestacións artísticas, a responsabilidade de denunciar e acabar coa inmensa inxustiza que se xerou na cultura do consumo salvaxe. Nese sentido, voume a casa contento porque a obra de teatro Miñan é unha confirmación da acción política. Hai dor aquí e hai dor alí.
Saudando aos demais, metinme no coche e, por demostrar a miña coraxe, decidín saír de Bilbao sen facer uso de Google Maps. De face á estrada, volvo reflexionar. Teño moitas sensacións na cabeza que non saberei escribir mañá. Cheguei a casa cunha dúbida e unha certeza. A certeza é que non podo ir a ningunha parte sen Google Maps. Pero me pregunto se todo o que vin hoxe farame perder o soño.
Aritz Peñagarikano
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Non quero que a miña filla se disfrace de xitana nos caldereros. Non quero que os nenos xitanos da escola da miña filla gocen de xitanos nos caldereros. Porque ser xitano non é un disfrace. Porque ser xitano non é unha festa que se celebra unha vez ao ano, manchada de roupa... [+]
A verdade é que non sei por que estou a escribir isto. No ambiente conflitivo de hoxe en día non se toman ben este tipo de opinións. É posible que ARGIA non publique isto, xa que non coincide coas opinións que publicaron até agora (pero se finalmente decidiron publicalo,... [+]
O 15 de xaneiro o lobby tecno-empresarial Zeditzak presentou o seu 6º informe, Euskadi e a Unión Europea, un destino compartido de prosperidade e competitividade. O neoliberal Think Tank, formado por expertos emerxentes do mundo das finanzas, presentou unha receita máxica... [+]
Os euskaltzales movemos os nosos pés tras a testemuña da Korrika, para reivindicar que queremos seguir vivindo como pobo vasco, en favor da nosa lingua.
Os primeiros pasos dáos a persoa migrante que sae do seu país de orixe en África, América do Sur ou Asia,... [+]
E un ano máis, os sindicatos organizáronnos folgas prefabricadas. E nós, individualmente, decidiremos si sumámonos ou non á folga, sen necesidade de ningunha asemblea no centro.
Ao parecer, o modelo de folga que me ensinaron a min xa non está de moda. No meu imaxinario, a... [+]
Hoxe, 21 de xaneiro, é un día para lembrar e reflexionar sobre unha interesante efeméride da nosa historia recente. Cúmprense 50 anos do peche de 47 traballadores de Potasas de Navarra. Este peche, que durou quince días, provocou unha folga xeral en Navarra, informou o... [+]
Fai un par de semanas publicáronse varios datos de Noruega. Neste país de Europa do Norte predominaron os coches eléctricos, sendo a marca Tesla a a máis vendida, cun 90% de enerxía reciclable que se consome alí. Pola contra, as empresas públicas norueguesas non teñen... [+]
.jpg)
Estas foron as miñas últimas palabras cando fómosche, collidos da man no teu profundo soño respiratorio. O teu corazón quedou para sempre sen unha dor especial, sinxelo, digno. Como vostede queira e esixa. Como queiramos e respectamos.
Xa un mes antes da chegada do... [+]
Hoxe en día, as voces das mulleres e dos nenos e nenas permanecen no seo dunha cultura que deslegitima as súas voces, silenciando as súas experiencias, dentro dun sistema tendente a minimizar ou ignorar os seus dereitos e necesidades básicas. Un exemplo mediático deste... [+]
O martes deuse a coñecer a sentenza contra cinco novos de Lapurdi, condenados por pertenza a Segi. Quince meses de cárcere por reversión a dous mozos, cunha multa de 500 euros cada un; 140 horas de traballo forzado e 500 euros de multa a outros dous mozos; e, finalmente,... [+]
O outro día, mentres repasaba a famosa serie de televisión The Wire, chegou unha escena que me lembrou a desesperación. Alí, a dirección do diario The Baltimore Sun reuniu aos traballadores e avisoulles dos cambios que se aveciñan, é dicir, dos despedimentos e dos... [+]
A cultura consumista que vivimos, manda a todo usuario a un goce desmesurado. Como di Slavoj Zize, Goza do teu fetiche, converteuse no rudo mandato da hiper-modernidade. O goce actual leva a cabo a través dos dispositivos tecnolóxicos existentes para ocupar o lugar do... [+]