Países como Países Baixos, Alemaña, Estado francés, Romanía, Eslovaquia... os agricultores están na rúa en varios países europeos. A partir dos Países Baixos, o movemento vaise ampliando cos seus propios altibaixos, pero cunha desesperación común compartida. Porque os traballadores deste sector que vai desaparecendo son economicamente incorrectos, que representan o 26% dos campesiños do Estado francés baixo a barreira da pobreza, e teñen moitas veces ganas escuras (dous días un campesiño suicídase no Estado francés, segundo datos da caixa de solidariedade de MSA).

Nos últimos vinte anos o número de granxas europeas pasou de quince a dez millóns e nos próximos 15 anos desaparecerán outros 6,4 millóns, segundo o estudo do Parlamento Europeo The Future of the European Farming Model. É dicir, durante 35 anos hai 11 millóns de caseríos que van desaparecer, máis de dous terzos, e en Euskal Herria a tendencia é a mesma. Con todo, a produción foise incrementando de forma continua, garantindo o desenvolvemento da agroindustria. A liberalización do mercado, a mundialización do cultivo e a procura cega do rendemento do agribusiness son os responsables da crise actual. Á hora de explicar o contexto hai que sinalar que a agroindustria profundamente defendida e estimulada polos sindicatos Fnsea e JA Jeunes Agriculteurs (Novos Agricultores) é a garante destas lóxicas económicas.

Por iso, ante a inquietude e ante a chamada dos sindicatos, sexan ou non afiliados, cada vez son máis os agricultores das estradas do Estado francés e da contorna de Baiona. No caso do País Vasco Norte, as estradas da zona de Baiona están a ser bloqueadas desde o martes. En xeral, o movemento vaise estendendo a gran velocidade e ameazan con bloquear París.

A Fnsea e a JA levan ao goberno as seguintes reivindicacións: as axudas financeiras "inmediatas" e a redución normativa, nelas relacionadas co medio ambiente -"Saír da incoherencia do green deal e o plaguing ecolóxico". Preguntan tamén o fin das negociacións dos tratados de libre comercio.

Varios altares pero unidos en combate

Pola súa banda, o sindicato Confederation Paysanne, que aposta por un cultivo sostible, tamén convocou a súa protesta a través dunha rolda de prensa organizada o mércores: "O enfado expresado é lexítimo porque o problema retributivo do traballo dos agricultores é enorme. Fai 25 anos, Confederation paysanne, desde Larzac até Seattle, estaba a denunciar as consecuencias do liberalismo".

A gravidade da situación provocou esta extraordinaria unificación sindical. Precisamente porque o modelo de cultivo promovido por Fnsea e JA nas últimas décadas choca co modelo popular e agroecológico do sindicato Confederation Paysanne. A gravidade da crise e a inquietude dos campesiños fan que estean todos na rúa e nas negociacións co goberno.

Confederation Paysann escoita dous inminentes alicientes: o fin dos prezos inferiores ao custo de produción e o fin das negociacións de todo pacto de libre comercio. Toma o problema no seu globalidad e critica á Fnsea: "Os diferentes gobernos e a Fnsea levaron o cultivo a esta situación de impasse, a un sistema económico ultraliberal, inxusto e destrutivo". Este sindicato expón medidas para impulsar a transición ecolóxica.

Este xoves reunirase o Primeiro Ministro, Gabriel Attal, cos ministros de Agricultura, Transición Ecolóxica e Economía para falar das respostas aos agricultores. Si confiamos en fontes próximas ao Goberno, o Goberno francés podería informar este xoves ou venres dalgunhas medidas para facer fronte á crise.