Sabías que os sapos son escaladores?
- Os sapos teñen unha extraordinaria capacidade para rubir ás árbores, mesmo a alturas de até dous metros. Segundo o herpetólogo Alberto Gosá, subir nos troncos é unha cuestión de estratexia para, en épocas de seca, absorber a humidade dos brións e líquenes dos troncos, comer insectos locais e estar máis afastados dos depredadores.
Os sapos comúns ibéricos (Bufo spinosus) son animais duros e hábiles. Detrás da súa figura farrapenta e basta teñen unha habilidade sorprendente: a capacidade de escalar árbores. A forza das pernas e a lonxitude dos dedos permítenlles penetrar nas pequenas gretas dos troncos e rubir de abaixo arriba entre brións e líquenes, até chegar a un sitio que non pensariamos nunca.
Alberto Gosá viu subir aos troncos os sapos que eran 167 dos 259 afibios e viu algún exemplar a case 2 metros de altura
O herpetólogo da Sociedade de Ciencias Aranzadi, Alberto Gosá, realizou observacións e seguimentos no carballal de Orgi, en Ultzama, entre os anos 2000 e 2002, e mediu a capacidade de ascender tres especies de anfibios que non son trepadoras por si mesmas, é dicir, que se moven polo solo. Un deles era o sapo. Segundo as súas investigacións, e aínda que se pensaba o contrario, os botóns teñen unha gran capacidade de elevación. Dos 259 anfibios que viu subidos aos troncos, eran 167 os sapos, e tamén viu un gran a case 2 metros de altura. Segundo Gosá, o rubir nos troncos non é máis que unha estratexia para, en épocas de seca, absorber a humidade dos brións e líquenes dos troncos, comer insectos locais e estar máis afastados dos depredadores.
A investigación de Alberto Gosá demostrou que no 92% dos sapos sempre subiu o mesmo árbore
As investigacións de Gosá tamén mostraron a importancia de cada árbore. De feito, marcou algúns dos seus botíns e seguiunos varias veces con visitas á mesma zona. Os resultados foron espectaculares: a pesar da gran capacidade migratoria e motriz dos sapos, o 92% deles sempre subiu o mesmo árbore e os mozos apenas se afastaban dos 3-4 metros. Algúns deles, por exemplo, foron achados no mesmo árbore durante tres meses. Moitas veces, nos meses máis secos.
As especies máis comúns son as máis descoñecidas?
Devanditos seguimentos e investigacións achégannos moita información sobre as especies que nos rodean e sobre a natureza que nos rodea. Nestes momentos, o investigador Iñigo Martínez-Solano conta con 300 apos marcados na Serra de Guadarrama para o seu seguimento e obtención de información. Na súa opinión, o estudo é unha boa oportunidade para medir a capacidade de movemento dos sapos e saber cantos anos poden chegar a vivir. De feito, crese que os grandes sapos están a desaparecer, pero aínda non se fixo un longo seguimento para demostrar que iso é así.
Téndese a mirar e investigar a xoia, dando a coñecer as especies comúns
Moitas veces, en contra do que pensamos, as especies máis comúns que nos rodean non son as especies máis coñecidas. Téndese a mirar e a investigar a xoia, dando a coñecer as especies máis comúns.
A partir de agora, por tanto, cada vez que ves un sapo, lembra que detrás dos ollos vermellos hai un animal de supervivencia. Polo menos, un animal que merece ser mirado con respecto e curiosidade.
*NOTA: Para o sapo común ibérico Ugal garaia, o que acabas de ler é o último artigo da colección. Outros dous artigos extraídos por Iñaki San-Azkue neste lote:
- Como axudar aos anfibios a cruzar a estrada?
- Na loita pola fecundación os sapos poden chegar até a morte
