O proxecto Berdesia pretende alcanzar unha superficie de 400 hectáreas. Entre eles, a maior parte son terreos comunais, aínda que tamén hai particulares. “Dentro da zona queremos facer un mosaico de bosques e plantacións tradicionais, impulsando tamén a produción ecolóxica”, afirma Olite. Queren que a zona verde sexa diversificada, que ademais do bosque, os pequenos hortos teñan o seu lugar. “Hoxe en día a práctica totalidade da terra agraria está ocupada polos cereais, e a nosa intención é diversificala progresivamente e impulsar formas tradicionais de cultivo e produción: queremos que as noces, cereixas, etc. teñan o seu lugar”, engadiu.
Hai cinco anos fundou un viveiro nunhas instalacións municipais abandonadas para o cultivo de plantas para o bosque perimetral. “Saímos en auzolan a recoller de cando en vez landras e outras sementes, e no seminario os voluntarios crecemos plantas para logo plantalas”. Destacan a arte e o quejigo, base do bosque autóctono, pero tamén se utilizaron améndoas, arces e outras especies, un total de 18. De momento, a área verde conta con 14 hectáreas repartidas en pequenas parcelas, nas que se plantaron 12.058 árbores, durante 28 días de auzolan. “A participación cidadá é moi importante neste proxecto. Estamos a colaborar cos centros educativos e con todas as asociacións e grupos da localidade: clubs de xubilados, novos, grupos de montaña, feministas, grupos de comerciantes… todos participaron nas plantacións”, di.
O de Tafalla pasou dun pequeno proxecto a unha estratexia completa nos dous últimos anos. A Asociación forma parte do grupo de traballo "Estratexia Berdesia" en colaboración co Concello e o Goberno de Navarra. No marco desta estratexia definíronse accións, proxectos e obxectivos de futuro e contouse co apoio económico e técnico. “Aínda que o noso proxecto é utópico e ambicioso, non pretendiamos circunscribirnos á obtención de terras no futuro, a nosa idea é facer o posible desde o día de hoxe: en colaboración co concello e os terratenientes, realizando plantacións a medida que nos ceden os terreos”, conclúe.