A maioría dos adolescentes que practican a autolesión mediante cortes ou queimaduras corporais, golpes contra algo, mordedura ou crispación... non se quere facer dano, senón todo o contrario: é unha forma de liberar a dor emocional, a dor física sérvelle dalgunha maneira para cubrir a dor máis profunda e regular o sufrimento, funciónalles como escape cando están superados emocionalmente. Así o afirman os expertos. Pode ser unha angustia ou unha resposta puntual á tensión producida por unha situación (por abandono do noivo ou da noiva, por un exame...) ou unha tendencia á rutina e repetitiva (aumentando o risco).
A pesar de que o perfil máis estendido son as mozas de 15 a 19 anos, desde a pandemia o número de mozos autolesionados aumentou considerablemente, e a novidade é que non son pacientes con patoloxía mental senón que son cada vez máis novas.
“A ninguén lle gusta sufrir e sentir emocións negativas, pero a medida que imos cara ao adulto imos desenvolvendo mecanismos cognitivos para relativizar e asimilar o sufrimento, e como na adolescencia non están tan desenvolvidos, buscan alternativas de escape ao sufrimento -di o psiquiatra entrevistado nO Salton-. Tamén é unha forma de comunicar que estás mal: cando non poden pór palabras ao que senten, exprésano a través do corpo”.
Que facer e que non facer
NO Salton tamén se reuniron consellos de profesionais para saber que facer no fogar ou na contorna: non dar opinións sobre as autolesiones, nin expresar reproches ante o que se está facendo, nin mandar que se mostren feridas e manchas (é moi común entre os pais, pero para algúns é moi privado), nin prohibir ou dicir que non se repita, nin sentirse culpable nin culpable, nin chamar a atención. Si pregunte que preocupacións ten e como sente, escoite e envíe que está para axudarlle, que dá importancia ás súas emocións, que non se transmitiu un fracaso e que se vai a solucionar a situación.
Ikasturte osoan inork aipatu ez dituen kontuetan aritu ondoren, aktualitatearen erdigunera eraman nau, ustez, pneumonia batek, nola definitu ez dakidan hartuemana izan baitut Osakidetzarekin. Eta lehen deitik, ai ene, esperimentu batean egotearen sentsazio zirraragarria,... [+]
Mallorca, 1968. Nace a historiadora Joana María Escartin. En 1989 foi diagnosticado de esclerose múltiple e faleceu o pasado 30 de maio na súa cidade natal, aos 56 anos de idade, coincidindo co día internacional da esclerose múltiple.
Cursou os seus estudos na UIB... [+]
A lingüista Carmen Junyent foi a que reivindicou até a súa última etapa a posibilidade de morrer en catalán. Cando morreu, escribiu as súas vivencias co persoal sanitario e pediu que a publicasen despois da súa morte. Desta maneira quixo subliñar que a lingua forma parte... [+]
Hai dous anos, o arqueólogo catalán Edgard Camarós, dous cranios humanos e Cancro? atopou un cartón de motivos dentro dunha caixa de cartón na Universidade de Cambridge. Os cranios viñan de Giga, de Exipto e recentemente publicou na revista Frontiers in Medicine, o seu... [+]