Cumpriu 20 anos. Que sensacións xera aos veteranos do grupo? E aos principiantes do grupo?

Olatz Elejabarrieta: En xeral, prodúcenos unha gran alegría e un orgullo. Eu estou a medio camiño, non son da primeira xeración, nin da nova… Creo que os veteranos están contentos. Sobre todo, polo feito de que a asemblea manteña a súa identidade, porque houbo cambios, cambios que foron necesarios para sobrevivir… É unha alegría ver que o camiño que empezaron eles segue, e sobre todo que o gaztetxe segue vivo e forte como espazo e como asemblea.

Asier Iturrate: É unha alegría para os principiantes como para os veteranos, si formar parte dun proxecto que conta co apoio do pobo non créache algo especial dentro, é porque non tes corazón.

Este fin de semana tedes a celebración do aniversario. Como pasastes os días anteriores?

A.I. : Estamos tranquilos, pero a tensión é evidente, os erros ou as dúbidas de última hora a falta de dous días entusiasman á xente. Nas nosas lemas dicimos que vivir na autogestión e a imaxinación son as nosas mellores armas.

VºBº : Emocionado. Empezamos a traballar con tempo e tranquilidade, temos un pouco de experiencia e neste último momento estamos máis tranquilos que nunca. A emoción e a alegría é tan grande… Este ano está a ser especial. En abril celebramos o Gazte Topagunea en Lemoa e agora celebramos o aniversario. Que máis podemos pedir?

Que lles dá a asemblea?

A.I. : Formar parte desta asemblea condicionou a miña vida. Na asemblea aprendes e ves moitas cousas novas e iso converteume nunha persoa inevitablemente mellor. Aquí adoptei un enfoque máis xusto, máis social e máis plural para valorar determinados valores, ou mellor dito, as situacións. Neste punto de vista entra todo un mundo, non só eu e a miña contorna.

VºBº : Unha forma de vida! Lemoa, unha forma de ver Euskal Herria e o mundo. É un recurso imprescindible para desaprender, para aprender, para coñecer á xente, para facer realidade os meus soños e os nosos.

É un tempo de lecer ao que hai que dedicar moito traballo? Ou se converteu tamén nunha responsabilidade?

VºBº : O compromiso é grande, si, porque quixen que sexa así, no meu caso. Responsabilidade? Poida que nalgúns momentos si; para que as accións saian ben, para seguir os camiños sementados… Pero é a responsabilidade que eu decidín ter. É verdade que lle demos moitas horas e moito traballo á asemblea e ao rapaz… pero non vexo a miña vida sen iso!

A.I. :Outras asociacións están obrigadas a realizar diferentes iniciativas pola súa natureza; nós non. Como dixo Olatz, tentamos responder con responsabilidade aos obxectivos que nos marcamos, asumindo algunhas obrigacións para iso. Á fin e ao cabo, como parte desta sociedade, temos unha responsabilidade con esta sociedade e si queremos loitar por un tipo de lecer diferente, vémonos obrigados a levar a cabo actividades como a quincena cultural que organizamos en Nadal. E si, iso supón traballo.

Atopastes algunha dificultade neste percorrido?

VºBº : Ao principio, non eramos simpatizantes do goberno municipal de entón, e púñannos trabas. Con todo, nós traballamos aos poucos e sempre crendo no noso camiño e cando o pobo o viu todo estivo do noso lado. Karabie (Gaztetxea) Aquel tempo que se queimou a vella, uns roubos, falta de xente, crise nas relacións… As dificultades sempre nos trouxeron cambios ricos e eu polo menos quédome con iso. Destacaría as riquezas que nos achegaron todos estes problemas.

A.I. : Si, as dificultades e os obstáculos son case o cotián. Vivir na autogestión tampouco éncheche os petos e tivemos problemas económicos. Pero tamén vivimos contentos en pequenos actos e como di a canción do noso vixésimo aniversario, “tentamos recibir os golpes sorrindo”.

Senten o apoio da cidadanía?

VºBº : Desde o principio, a nosa intención e lema foi “Colorear o pobo”. Os de Harriket sempre tivemos claro que, ademais de cumprir os nosos soños persoais, queremos traballar en Lemoa e para os e as lemoaztarras. A participación ou non na Asemblea sempre foi boa resposta da cidadanía e son moitas as persoas que participaron nas actividades de Karabia.

A.I. : Do mesmo xeito que pasa por todos os sitios, os que participamos na asemblea somos parte de moitas outras asociacións. Ademais, Lemoa é un pequeno pobo ao que todos nos coñecemos necesariamente.

Que días esperades que haxa?

VºBº : Gozar moito! Sempre dicimos que temos moita capacidade para ser espontáneos e afrontar os problemas do último momento. Por tanto, agora só quédanos terminar os últimos traballos e pasalos xenial!! !

A.I. : Eu creo que o devir das emocións será sempre: desde o orgullo do feito, á reflexión de seguir traballando; desde a tensión de organizalo todo, até a riqueza de ver a tantas persoas. E, como non, das bágoas que trae a nostalxia, aos sorrisos da alegría que nos proporciona.