Ruben Wagensberg e Jesús Rodríguez están no exilio, en Suíza. Un é deputado da ERC no Parlamento catalán e outro xornalista no semanario Directa dos Países Cataláns. Ambos son acusados polo poder xudicial español, do mesmo xeito que outras dez persoas, dun delito de terrorismo e dunha violación de dereitos humanos. Entre os imputados atópanse tamén Carles Puigdemont e Marta Rovira.

En concreto, Wagensberg faise responsable dos feitos ocorridos no aeroporto de Prat, en Barcelona, porque supostamente estaba na organización de Tsunami Democratic; e a Rodríguez, a Audiencia Nacional acúsalle de delito de terrorismo por ter un mes antes de que se producisen cortes de estrada, e vincúlao directamente coa organización de Tsunami.

O Tsunami Democratic foi un movemento que xurdiu no outono de 2019, nun contexto no que se recibiron resolucións que condenaron duramente aos dirixentes independentistas. Miles e miles de persoas saíron enfadadas á rúa. Víronse manifestacións multitudinarias como a conxestión do aeroporto de Prat en Barcelona.

O vindeiro luns publicaremos unha entrevista completa a Wagensberg e Rodríguez. O progreso é o que tedes a continuación.

No momento da gravación desta entrevista está a piques de aprobarse a Lei de Amnistía, aprobada o xoves. Que se pode esperar de aí? Que traerá para vós?

Jesús Rodríguez: Centos de casos serán resoltos pola Lei de Amnistía, pero nós ímonos a quedar fóra. Desde o primeiro momento entran en xogo os actores convidados –acusacións particulares e populares– do xuíz Manuel García-Castelló: Vox, Dignidade e Xustiza, Societat Civil Catalá, Garda Civil... Mediante alegacións tentarase levar o noso proceso até o extremo.

Ruben Wagensberg: Confiamos no Tribunal de Xustiza da Unión Europea. Unha posible resolución pode obrigar ao poder xudicial español a aplicarnos tamén amnistía. Si é así, celebrarémolo. Pero dunha maneira moderada. Somos conscientes de que vai ser unha vitoria política, pero non terminan aí os propósitos independentistas.

Rodríguez: Agora ábrense tres vías coa aprobación da Lei de Amnistía. Unha, aplicar a lei directamente a nós, e pediremos que así sexa, pero non nos van a permitir. E as outras dúas vías oriéntanse cara a Europa: ou serán os propios xuíces os que se dirixen á consulta, argumentando que teñen dúbidas sobre a aplicación da lei ou non; ou iremos nós unha vez que recibamos a negativa rotunda do poder xudicial español. Haberá que ver que ocorre coas medidas de detención e cautela cando o asunto está en Europa. E espérase que as acusacións conduzan á cuestión á Constitución, onde tamén son capaces de alargar. Veña o que vinga, si vén de Europa ao noso favor, non é o mesmo ao recibir esa resolución que PSOE-Sumar no Goberno de España que PP-Vox... Ou si caese o goberno de Sánchez, seguramente cambiaría tamén o cambio de representante no Constitucional... Hai moitos factores que van influír. Non se poden facer previsións.

Doce persoas son acusadas de terrorismo e vulneración de dereitos humanos. Por que a vostedes?

Wagensberg: Porque nos rastrexaron os teléfonos cuns softwares israelís e atoparon algunhas mensaxes para poder responsabilizarnos. Pero nada está demostrado. Que nos organizamos para manifestacións, que nos xuntamos, que debatemos moito... Outras decenas de miles de persoas seguro que durante eses días enviaron mensaxes similares. Nas entrevistas que me detectaron eu digo que, na miña opinión, o obxectivo debería ser iniciar un diálogo co Estado español, pero tamén tiñamos que protestar polo que estaba a pasar para contarllo ao mundo. A lema Spain sit and talk –España, sentarse e falar– saíu de aí, profundamente teorizado sobre a desobediencia civil... Moitas persoas terían eses intercambios de mensaxes durante eses días.

Que todo o mundo tentou facelo en aplicacións supostamente seguras e anonimizadas? Isto é así, porque temos antecedentes no Estado español, porque unha máquina tivo cargos pola colocación de cinceiros. Por iso, Tsunami non foi unha “organización criminal”. Quen teña a posibilidade de visualizar o sumario, asegurarase de que as probas que nos opoñan son moi débiles. Tampouco está demostrado que nos comunicabamos entre os doce, e mesmo non nos coñeciamos.

Rodríguez: Si facemos unha análise máis exhaustivo do caso do Tsunami, é evidente que os autos e as consecuencias do xuíz estaban previstos. Analizaron entrevistas a 300 persoas, das cales 26 son xornalistas e 240.000 páxinas do sumario. Detectáronse miles de entrevistas, audios, CDs, móbiles e computadores comisados, o que se recolle en programas espiantes... Todo iso pasou por uns programas especiais de forenses para a súa análise. Para min a clave é: Que Carles Puigdemonte e Marta Rovira debían estar no caso. Eu falei cunha persoa próxima a Puigdemont, aparecía o nome do presidente exiliado e, por tanto, eu tamén vou dentro.

É necesario distinguir dúas fases da cuestión: Abril e novembro de 2023. En abril, segundo unha información pública do xornal O Mundo, varias persoas estabamos a investigar. Púxenme en contacto co Ministerio do Interior de España, a través do meu avogado, e alí dixéronme que non estaba a ser investigado, que nese momento non había mensaxes que falaba de Puigdemont, e que podía estar tranquilo, que o xornalismo era só unha información. Iso é o que me transmitiron. A segunda fase do preito comeza tras as eleccións a Cortes españolas, cando o PSOE e Pedro Sánchez necesitaban o apoio dos partidos independentistas para poder formar un goberno. Cando estaban a negociar a Lei de Amnistía, cando o debate mediático estaba de moda, cando se sabía que estaban moi centrados na negociación dunha lei... Foi entón cando atoparon a mensaxe anteriormente mencionada. Por que nese momento? Porque o guión estaba escrito previamente. E o guión é que nin Puigdemont nin Rovira poden entrar na Lei de Amnistía. Atopáronse as mensaxes necesarias para iso, e a medida que se ían afinando os textos da Lei de Amnistía, o xuíz García-Castelló reforzou aínda máis o delito de terrorismo.

Wagensberg: Tamén aparecen novos actores. Por exemplo, dous axentes de policía que din ser vítimas do terrorismo. E lembrarán, nas mobilizacións do aeroporto, ao turista francés que morreu dun ataque ao corazón.

Rodríguez: O xuíz participou activamente na procura de novas figuras. Pediu expresamente á Garda Civil que se identificase á familia dese turista francés, que acuda a eles e que se considerasen vítimas do terrorismo para "ofrecerlles a oportunidade". Todo isto pasou despois das eleccións de xullo, en plena negociación da Lei de Amnistía. Sorprendente para uns, previsible para outros.

ARGIA reúnese en Suíza con Ruben Wagensberg e Jesús Rodríguez para falar do exilio que viven, do Tsunami Democratic e da cuestión político-xudicial contra el. Falaron por extenso. O luns publicaremos a entrevista completa.