Rinnos á cara
O pasado mes de agosto, a noticia da fuga de Juan Carlos de Borbón converteuse nun gran balbordo. Despois de dous anos de frustración económica, o querido xefe de Estado decidiu mudarse e emigrar aos Emiratos Árabes Unidos. Aos que ofenden ás mulleres, aos homosexuais e censuran aos xornalistas, si.
Ante o que podía vir, a cova mediática deu unha resposta inmediata. Era inevitable encomiar a imaxe daquel que fixera tantos sacrificios pola patria. O fin do franquismo, a Constitución, o golpe de estado do 23 de febreiro, etc. A medida que os escándalos do vitalicio dispersábanse, os principais medios de comunicación emprenderon unha vergoñosa campaña de xustificación. Pero uns meses máis tarde, e como adoita suceder en moitas ocasións, fómonos esquecendo das chapuzas. En calquera caso, hai pouco, o rei lembrou a nosa indignación cun par de acontecementos: Encarceramento de Pablo Hasélen e vacinación temperá das infantas.
"Os países que quedaron libres de coroa foron os que no pasado executaron aos parentes dos reis. A historia dio, polo menos"
Sabemos dabondo que existe a liberdade de expresión, a condición de que non se vulneren os valores de dereitas da Constitución de 1978. É dicir: somos libres a medida que non saímos dos parámetros do estado. Doutra banda, Elena e Cristina visitaron ao seu irmán maior e, mentres estaban alí, puxeron a vacina contra o coronavirus sen respectar ningunha quenda. Miles de mortos, outros tantos incidentes e eses dous lerchos foron inmunizados antes que a cidadáns de alto risco. Rin de nós.
Desgraciadamente, o realismo que impera nos arredores non anuncia nada bo. Que máis necesita unha persoa para ver que se está enriquecendo a costa súa?
En 2013, Mario Herrera, un ex cargo de Podemos, dixo: “En España fáltannos dúas cousas para estar á altura de Europa: as guillotinas e quéimaa de máis igrexas”. As declaracións provocaron un gran balbordo na época. Non era para pouco, porque a formación azamboada estaba a piques de chegar e o debate da “monarquía ou república” estaba ao virar a esquina.
Non vou quitar a razón a Herrera. Os países que quedaron libres de coroa foron os que no pasado executaron aos parentes dos reis. A historia dio, polo menos. Menos mal que non teñen intención de aprender eúscaro na Audiencia Nacional, porque pola contra entrariamos nalgunha lea.
A nivel estatal, o pensamento de Jopu foi penetrado de forma excelente. Juan Carlos chega da man dun ditador e márchase nun avión de luxo. Seguide limpando o cu do monarca, plebeyos.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Hai quen, sendo un cerebro brillante, con definicións de "pouco detalle", son expertos en transformar e transformar o mesmo, dito doutro xeito. Era súa e foi un proxecto in eternum que se repetiu durante décadas. Esta era unha das principais razóns para deixar de ser... [+]
O 26 de decembro, durante un ataque aéreo, o Exército israelí matou a cinco xornalistas palestinos que tentaban chegar á cidade. Con eles mataron a 130 xornalistas palestinos. Esta noticia lembroume un par de cousas, a primeira, a persecución que sofren os verdadeiros... [+]
Nos últimos meses tocoume traballar en varios institutos e, nalgún momento, tiven que falar cos alumnos das posibilidades que ofrece o mercado laboral. A tipoloxía dos alumnos é variada e nunha mesma cidade varía moito dun barrio a outro, dun instituto a outro, e tamén... [+]
A nena que aparece no centro da fotografía, que dificilmente se pode considerar histórica, está a escribir unha lista de adxectivos: eu, ti, el, nós, vós, eles. Mirando cara abaixo, non puiden ver como era a súa mirada.
Insensible ao labor do fotógrafo, vostede, lenta e... [+]
Cando traballas con persoas maiores ou con persoas con diversidade física e neuronal, dásche conta de que a idea da competencia na nosa sociedade limítanos moito como especie. É dicir, o noso sistema ponche en valor por facer as cousas de maneira específica, e o que non o... [+]
Quería escribir polas luces de Nadal e reivindicar que se converta nunha tradición anual nesta época de iluminacións de rúas, un espazo público acolledor, alegre e gozoso desde o punto de vista da clase. Pero, por suposto, tamén espazos públicos cálidos onde algúns... [+]
Perdoa aos carballais, encinares, olmos, garzas, fresnos, alisedas, castañares, bidueiros, gorostidias, manzanales, piñeirais e a todas as sociedades das árbores, pero hoxe o hayedo ten unha cita con motivo das celebracións da fronteira invernal.
Resúltame máis fácil... [+]
Volve Euskaraldia. Ao parecer, será na primavera do ano que vén. Xa o presentaron e a verdade é que me sorprendeu; non o propio Euskaraldia, senón a lema del: Farémolo movéndonos.
A primeira vez que a lin ou escoitado, vénme á cabeza o título da obra que puxeron para... [+]
Ildo beretik dator Eusko Jaurlaritza berriaren politika. Hitzak bai, baina ekintzak ez dira argi ikusten Pradalesen gobernuak aurkeztutako aurrekontuan.
Cando o sistema colonial capitalista heteropatriarcal cuéstionase e loita, ataca sen piedade. Utilizando todas as ferramentas ao seu alcance para fortalecer, fortalecer e consolidar o poder institucional, os medios, a xustiza, a lingua, a cultura, a violencia...
En Suíza,... [+]
Non sei si vostedes tamén teñen a mesma percepción –recoñézoo: aquí empecei a escribir de maneira acientífica–. Refírome á extensión natural da palabra preguiza. Cada vez escoito máis nos recunchos de Hego Euskal Herria: eúscaro, español e, por suposto,... [+]
Moitos en Nadal sentimos máis preguiza que ilusión ao pensar nas comidas e encontros familiares. Pero adiantámosvos que non é a comida a que nos fai sentirnos colectivamente incómodos, senón a normatividad que define á familia tradicional. É máis,... [+]
Sempre me pareceu máis significativo o modo que se di en castelán aos carruajes que se poden atopar aquí e alá: humilladero. Non é un nome bastante lixeiro, branco ou non ten ningunha connotación? Á fin e ao cabo, todo o que pasaba por alí debía ser humillado. É sabido... [+]
O final da República Árabe Siria causou unha gran sorpresa pola forma en que se produciu: rápida e case sen resistencia. Con todo, non é tan estraño si temos en conta que o país estaba destruído, empobrecido e trocado. Hai tempo que a maioría dos sirios non se preocupaba... [+]