Barber recoñece que, sen estudos de bioloxía, botánica ou ciencias, a formación do herbario está a ser un proceso complexo pero bonito: “É difícil identificar as flores, recoñecer o nome común, o nome científico, como se diferencian… pero á vez abríulleme aos poucos todo un mundo”. Ten claro que o mozo non vai ser o herbario científico que fan os estudantes de bioloxía, é algo distinto: “Quizais algo como o atlas?”, pregunta. O certo é que o proceso lle abriu a oportunidade de coñecer doutra maneira a súa contorna e o seu val.

De momento, Barber recibiu unhas 100 flores co seu nome en eúscaro e castelán. “Recollo, prenso, identifico e clasifica as flores”. Para esta identificación utilizou libros e aplicacións, pero tamén consultou directamente á xente do val para recoller os seus nomes. “Aprendín que aquí, por exemplo, a flor de primavera chámase arrantión, e en Salazar, basantxurro”, di.

Cadros, risografía e cianotipia

Unha vez iniciada a inmersión no mundo das flores e o herbario, o arciborés comezou a probar outras cousas: “Empecei a facer láminas coas flores que prensaba, cadros para os meus amigos, etc.” Explica que o proceso de prensado e secado é bastante longo: recolle as flores, selecciónaas e méteas na prensa rodeadas de cartóns e papeis de xornal. Dependendo do grosor, o tempo de permanencia varía, pero adoita ser de tres a catro semanas, cambiando os papeis cada tres ou catro días.

Non só lle gustaron as obras de arte aos seus amigos, senón tamén a máis xente próxima, que empezou a facer encargos. “No seu pequeñez, pero as obras tiveron boa acollida, e desde aí empecei a utilizar outras técnicas artísticas coas flores”, engade. Fálanos de risografía e cianotipia, por exemplo. A primeira é unha especie de técnica de impresión que correspondería entre serigrafía e fotocopias, mentres que a segunda é o proceso fotográfico de negativos fotográficos en azul. Paralelamente á realización de probas con diferentes técnicas, o mozo continúa o seu proceso de formación do herbario: “Dentro do festival Arbola, puxemos aquí, en Artzibar, a exposición do antigo herbario, que foi bonita”, conclúe.