P.G.Ou.P.
Concerto homenaxe a Kepa Junkera no festival Getxo Folk.
Cando: 13 de setembro.
Onde: Sala Muxikebarri. (Algorta).
-----------------------------------------------------------------------------
Son as 19:40 horas no despacho de billetes do centro Muxikebarri de Algorta. Achegueime á entrada e ouvín como a muller que teño diante pide a súa entrada: “Catro entradas a nome de Kepa Junkera”. A continuación, informa o traballador que se atopa alén do portelo de vidro: María Junkera, irmá de Pedro. É entón cando pensei a contradición dunha actuación que ía ver por primeira vez: o artista, o protagonista desa noite, non estará sobre o escenario. Os familiares de Pedro, e quizais o propio Kepa, estarán entre os públicos durante a actuación.
Kepa Junkera, onde estará? Como vai estar?, penseino. A resposta chegoume inmediatamente despois de cruzar as portas de Muxikebarri. A imaxe pareceume agridoce, o contraste é enorme. As imaxes do seis concertos de Kepa Junkera no Getxo Folk están colgados dun pano negro. Empapado de enerxía, con trikitixa nas mans e sorriso na boca. Fronte ao mosaico atópase o actual Kepa Junkera. Tras o ictus sufrido en 2018, o músico está en cadeira de rodas e vestido de bico. Hoxe, en mans doutro, en voz e en corpo, os telespectadores vivirán a música de Kepa Junkera. Tamén o propio artista.
HAUsPOZ pretende enxalzar a figura do músico Kepa Junkera, é dicir, homenaxear ao músico. Acabo de atopar o meu asento, cal é a forma correcta de crear un concerto de homenaxe aínda que o obxectivo sexa claro?
HAUsPOZ comezou a subir o pano. Os artistas locais e locais hanse intercalado nun espectáculo de hora e media de duración. Velaquí a resposta á miña pregunta: un artista non se rende homenaxe seguindo unha selección de pezas significativas creadas por el mesmo. Un artista é homenaxeado recorrendo á esencia, comprendendo a dirección da súa achega. Tradición, modernidade, raíces e alianzas únense no escenario: O albokari Ibon Koteron, os txalapartaris Oreka TX, Agurtzane e Ion Elustondo, a cantante galega Uxia, as cántabros Pandeireteiras do Barrio, os bailaríns do grupo Kukai… Aos poucos, a intensidade da actuación foi aumentando e, ao final, aumentou considerablemente a forza.
21:20 h. Quedan dez minutos para terminar a actuación. Como finaliza un concerto en homenaxe a Kepa Junkera? A resposta chegoume polos oídos: Bok-Spok. E non sei si volveremos escoitar a Kepa Junkera tocando Bok-Spok, pero todos vemos a Kepa Junkera cada vez que escoitamos Bok-Spok. E entón si: Kepa Junkera aparece no escenario. O público recíbelle con calidez. A música de Pedro colleu o escenario e finalmente Kepa estivo sobre o escenario.
Aposapo + Mäte + Dano Dor Cando:
5 de abril.
Onde: Gaztetxe Akerbeltz de Markina-Xemein.
---------------------------------------------------------
Fixen o carriño da compra cheo de verduras e estivemos cortando durante a noite, mentres outros preparaban o equipo de son e... [+]
Poliorkêtês
Kerobia
Autoproducida, 2025
--------------------------------------------------------
Ultimamente, nestas liñas estou a reflexionar moito sobre a “misión histórica” que debería ter a música... E, dalgunha maneira, que debería facer a arte para... [+]
Baixo o asfalto, flor
Texto: Ilustracións Mónica
Rodríguez: Rocío Araya
Tradución: Itziar Ultzurrun
A fin de contos, 2025
Larretxeatarren oinordea da, aizkolari, harri-jasotzaile, txinga-eramale eta, oro har, herri-kirolari handien ondokoa. Patxi du aita; Donato, berriz, osaba. Hasier Larretxea, aldiz, da gizarte langile, da idazle, da homosexual. Harro beharko genuke denok.
Os himnos, esas modalidades de canto concretas, belas e perigosas, tenden a estar dirixidos a unha comunidade. “Amigos da miña patria e de tempada”, comeza o coñecido poema de Sarrionandia. É, naturalmente, un himno: velaquí a quen se dirixe nun ton solemne que nos pode... [+]