GRUPO: Fío: cordado / Subfilum: túnido / Clase: Thaliacea / Orde: Salpida / Familia: Salpidae / Xénero: Salpa.
TALLA: Exemplares solitarios duns poucos milímetros a uns centímetros (2-5 cm). Os metros son cadeas formadas por grans enlazados.
ONDE VIVE? En mar aberto. Cosmopolita. É o salpa cunha distribución máis ampla.
QUE COME? Filtra itoplancton e pequenas partículas.
Sós ou en grupo, non teñen capacidade para nadar, pero son animais que se moven por contracción, bombeando auga a través do corpo averdado e con capacidade para migrar en columna de auga. Así mesmo, en alta mar, dentro das correntes mover á deriva.
Os salpes son os animais máis primitivos dos vertebrados mariños. De feito, podemos dicir que son vertebrados, porque teñen unha “columna” non totalmente desenvolvida (notocorda) que pode distinguirse grazas ao seu corpo transparente. Ademais, si observamos detidamente a estes animais, si hai partes destacadas, esta é unha gran hendidura redondeada de cor alaranxada-arroxado que fai visibles as salvas (e especialmente as súas cadeas) desde unha distancia máis afastada en mar azul aberto. Esta esfera é un saco de estómago, intestinos e órganos reprodutores. Basicamente, a parte do corpo de función múltiple encargada da dixestión, reprodución e circulación.
Continuando coas curiosidades, o proceso reprodutivo das vendas é tamén moi especial, que foi clave do éxito da supervivencia durante millóns de anos mantendo a súa aparencia primitiva. Na primeira xeración (na época asexual) o salpa é un ser solitario que se reproduce por clonación. Multiplicado polo clon, crea unha longa cadea como un intestino de embigo que sae do seu corpo e que se compón de decenas ou centeas de pequenos exemplares idénticos. Nun momento dado a cadea quedará libre e todos estes brotes inmaturos emancipados da súa nai serán femias. Todas as irmás mantéñense en grupo ata que son fecundadas por un exemplar macho solitario (período sexual). Unha vez fecundadas, cada femia despréndese da cadea e volve ao carácter solitario. Así, formará un único exemplar de embrión e, a continuación, desenvolverá as gónadas masculinas para fecundar as futuras colonias femininas procedentes dun intestino de prata doutra femia solitaria. Aquí tes o sexo fluído das vendas. Desta forma, a reprodución rápida en condicións favorables e a reprodución sexual garanten a diversidade xenética, mentres que en condicións incorrectas clónanse. Non pode faltar con tal capacidade.
Ten en conta que as salvas cumpren unha función ecolóxica fundamental no noso planeta. De feito, o fitoplancto dos océanos (algas microscópicas) absorbe dióxido de carbono procedente da superficie do mar, polo que os salpes, que se alimentan do fitoplancto que conseguen filtrando a auga, son excelentes secuestradores do dióxido de carbono. Transparente, curioso e respectable. Porque non hai tantos seres vivos no mundo que teñan a capacidade de reproducirse como esta, e iso sen cerebro. Aínda deberiamos consideralas “primitivas”?
Itsasoan badira landareen itxura izan arren animalia harrapari diren izaki eder batzuk: anemonak. Kantauri itsasoan hainbat anemona espezie ditugun arren, bada bat, guztien artean bereziki erraz atzemateko aukera eskaintzen diguna: itsas-tomatea.
Ugaztunei eskainitako azken artikuluaren amaierako hitzak hurrengo animalia aurkezteko aitzakia paregabea dira. Bertan esaten genuen muturluzeak erreka “garbi eta txukunak” behar dituela, kutsadurarik gabeak baina elementu natural anitzekin. Animalia txiki horren... [+]
Antxoa, bokarta edo albokartia, gure arrain komertzialen artean txikiena, euskal kostaldera hurbildu da.
Katalanen ustetan artzainak engainatzen omen ditu hegazti honek: “enganyapastors”. Espainiar eta latindarrek, aldiz, ahuntzari esnea kentzen diola diote, hortik datorkio hain zuzen ere izen zientifikoan (Caprimulgus europaeus) islatzen den caprimulgus (capra... [+]
Leihatila honetan behin baino gehiagotan azaldu ditugu Ama Naturaren engainuak bere izakiak babestearren. Batzuetan, erle edo liztor itxura zuten euliak ekarri ditugu, beste batzuetan inongo arriskurik ez duten arrisku-kolorazioko intsektuak ere bai (kolorazio aposematikoa... [+]
Nekazal eremu lehor baten erdian ageri da putzua. Txikia da tamainaz, eta ez oso sakona. Egunak dira euririk egiten ez duela, baina oasi txiki honek oraindik ere aurretik bildutako urari eusten dio. Gauak eremua irentsi du eta isiltasunaren erdian kantu bakarti bat entzun da... [+]