Traducido automaticamente do vasco, a tradución pode conter erros. Máis información aquí. Elhuyarren itzultzaile automatikoaren logoa

O rosario como indicador dunha estratexia sexual progresista

  • En alta mar existe un ser esvelto, de corpo transparente, tan estraño como descoñecido. Pola contra, non podemos dicir que sexa excepcional, xa que a súa distribución se estende á maioría dos mares do mundo, incluído o Cantábrico. Ás veces pódense atopar sós, outras veces como colar ou rosarios, unidos entre si en longas cadeas. A lonxitude dos exemplares illados varía segundo a especie, duns poucos milímetros a uns centímetros, mentres que as cadeas unidas poden alcanzar varios metros.

06 de maio de 2024 - 06:00
Salpa fusiformis. Bakarkako alea, lehen ale klonatuak sortuak dituela. Argazkia: Nagore Zaldua Mendizabal.
Zarata mediatikoz beteriko garai nahasiotan, merkatu logiketatik urrun eta irakurleengandik gertu dagoen kazetaritza beharrezkoa dela uste baduzu, ARGIA bultzatzera animatu nahi zaitugu. Geroz eta gehiago gara, jarrai dezagun txikitik eragiten.
Salpa fusiformis

GRUPO: Fío: cordado / Subfilum: túnido / Clase: Thaliacea / Orde: Salpida / Familia: Salpidae / Xénero: Salpa.

TALLA: Exemplares solitarios duns poucos milímetros a uns centímetros (2-5 cm). Os metros son cadeas formadas por grans enlazados.

ONDE VIVE? En mar aberto. Cosmopolita. É o salpa cunha distribución máis ampla.

QUE COME? Filtra itoplancton e pequenas partículas.

Sós ou en grupo, non teñen capacidade para nadar, pero son animais que se moven por contracción, bombeando auga a través do corpo averdado e con capacidade para migrar en columna de auga. Así mesmo, en alta mar, dentro das correntes mover á deriva.

Os salpes son os animais máis primitivos dos vertebrados mariños. De feito, podemos dicir que son vertebrados, porque teñen unha “columna” non totalmente desenvolvida (notocorda) que pode distinguirse grazas ao seu corpo transparente. Ademais, si observamos detidamente a estes animais, si hai partes destacadas, esta é unha gran hendidura redondeada de cor alaranxada-arroxado que fai visibles as salvas (e especialmente as súas cadeas) desde unha distancia máis afastada en mar azul aberto. Esta esfera é un saco de estómago, intestinos e órganos reprodutores. Basicamente, a parte do corpo de función múltiple encargada da dixestión, reprodución e circulación.

Continuando coas curiosidades, o proceso reprodutivo das vendas é tamén moi especial, que foi clave do éxito da supervivencia durante millóns de anos mantendo a súa aparencia primitiva. Na primeira xeración (na época asexual) o salpa é un ser solitario que se reproduce por clonación. Multiplicado polo clon, crea unha longa cadea como un intestino de embigo que sae do seu corpo e que se compón de decenas ou centeas de pequenos exemplares idénticos. Nun momento dado a cadea quedará libre e todos estes brotes inmaturos emancipados da súa nai serán femias. Todas as irmás mantéñense en grupo ata que son fecundadas por un exemplar macho solitario (período sexual). Unha vez fecundadas, cada femia despréndese da cadea e volve ao carácter solitario. Así, formará un único exemplar de embrión e, a continuación, desenvolverá as gónadas masculinas para fecundar as futuras colonias femininas procedentes dun intestino de prata doutra femia solitaria. Aquí tes o sexo fluído das vendas. Desta forma, a reprodución rápida en condicións favorables e a reprodución sexual garanten a diversidade xenética, mentres que en condicións incorrectas clónanse. Non pode faltar con tal capacidade.

Ten en conta que as salvas cumpren unha función ecolóxica fundamental no noso planeta. De feito, o fitoplancto dos océanos (algas microscópicas) absorbe dióxido de carbono procedente da superficie do mar, polo que os salpes, que se alimentan do fitoplancto que conseguen filtrando a auga, son excelentes secuestradores do dióxido de carbono. Transparente, curioso e respectable. Porque non hai tantos seres vivos no mundo que teñan a capacidade de reproducirse como esta, e iso sen cerebro. Aínda deberiamos consideralas “primitivas”?


Interésache pola canle: A ze fauna!
Alpina Rosalia
Reliquia do hayedo
A imaxe deste escaravello escaravello non deixa lugar a dúbidas: non ten igual. É a única especie deste xénero no noso territorio, e tamén en toda Europa. As súas grandes tallas (para ser un escaravello, por suposto) e os seus coloraciones insérense para sempre nos nosos... [+]

2024-06-24 | Iñaki Sanz-Azkue
Complexidade do sinxelo
Cando é mozo non deixa moita marxe de dúbida. A serpe de gravata ten unha característica que a diferenza do resto: a gravata. Gravata, ou como lle chaman algúns, colar. De feito, aínda que pode ser de cor parda ou escura, averdado ou azul, o corpo adoita ter un claro... [+]

2024-06-17 | Nagore Zaldua
Espertáronse as tartarugas mariñas do letargo na costa vasca?
Cando o solsticio de verán achégase, na costa vasca multiplicáronse as posibilidades de ver tartarugas mariñas. A máis coñecida das nosas augas é a Careta Real (Caretta caretta). O tamaño medio da casca dos exemplares adultos pode alcanzar os 120 cm de lonxitude recta e... [+]

Ratiño Vasco Pérez
Os morcegos forman o grupo Chiroptera. Man “cheir”, á “pteron”, no antigo grego. Por tanto, ás nas mans. Sendo o único mamífero que pode voar, conquistando o aire e alcanzando un gran éxito, en todo o mundo descríbense case 1.500 especies de morcegos.

2024-06-03 | Eneko B. Otamendi
Itsas hondoan jaioa, arrantzan iaioa

Aspaldi arrantzaleek gutxi estimatutakoa bazen ere, egun platerean itsasoan baino dezente hobe ezagutzen da. Haragi trinkoa du, bereziki isatsean.


Oleiro que vén no verán
Ao ver esta ave con ás longas e afiadas e cola gallada en forma de v, sabemos que está a piques de chegar o verán a Euskal Herria. Dorso e cola negros, con brillo azulado, pechuga vermella e parte inferior esbrancuxada. A golondrina é unha ave que tivo unha gran presenza nas... [+]

Camiñante descalzo
Temos unha imaxe moi próxima: flotando sobre a auga, coma se fósemos correndo e saltando sobre o colchón da cama. É lóxico pensar que os corpos dos animais afúndense na auga cando tentan camiñar pola superficie da auga, pero o opresor non se afunde… Algo está fóra de... [+]

2024-05-14 | Iñaki Sanz-Azkue
Dragoncito común e cambio climático: cando o inimigo che acompaña...
Nalgunhas zonas de Euskal Herria xa existe un coñecido veciño, o dragón común. No sur de Navarra, por exemplo, leva anos (polo menos desde os anos 1980) subindo e baixando polas súas paredes e arredores das súas casas, sobre todo durante a noite, en zonas con luz, onde... [+]

Luz que se está apagando
Os que temos uns anos (no meu caso, moitísimos) escoitamos moitas veces aos nosos pais e aos nosos familiares maiores un espectáculo de outrora sorprendente. Coma se ocorrese nun conto, os pastos decorábanse con “luz pequena” nas nítidas noites de maio. Críase que era... [+]

Ladrón mundial
O raposo é un cánido carnívoro da familia de lobos e cans. Ten fama de animal prudente, astuto e luminoso e non en balde! Non será o máis forte, pero sempre se adapta alí e aquí para conseguir un tentempié.

2024-04-22 | Eneko B. Otamendi
Para sopa de peixe, por defecto, ra mariña
A miña avoa faloume moitas veces da existencia dun peixe, algo habitual en moitas cociñas dos pobos costeiros. Considerábase especialmente popular na elaboración de sopa de peixe, polo seu sabor a horneado. Sempre recordo no prato, polo que até hai pouco foi unha especie... [+]

Procesionaria
Esta ave creou moitos refráns. Aínda que é difícil de ver, coñecémolo todos. Como? Polo canto. Podemos pensar que o seu nome lle deu a forma de cantar. Canta todos os anos na primavera e no verán silénciase. Segundo o devandito, “en maio cuco, mudo en San Pedro”... [+]

2024-03-25 | Iñaki Sanz-Azkue
A fama non sempre é boa
Entre os lagartos de Euskal Herria non é o máis grande, pero seguramente si o máis coñecido. O lagarto verde, como o seu nome indica, ten un corpo moi verde e, en época reprodutora, ten a cabeza e o pescozo azulados. Polo demais, o seu corpo está formado por pequenos... [+]

2024-03-18 | Nagore Zaldua
Campás por todas as partes
A taxonomía é o campo da ciencia que ten por obxecto a diferenciación e identificación das especies tendo en conta as súas características mínimas. Mil orixes, mil nomes comúns e un só nome científico. Acordar nomes é unha tarefa difícil e tan importante como para... [+]

Operario de repoboación forestal
Urtxintxa, Burtxintxa, Ürtxaintxa, Kataburtxintxa, Katakutxintxa, Katagorri, Kattalagorria, Katamixarra, Katamixer, Mixer... Cantos nomes para este bonito roedor arborícola. Porque quen non coñece a ardilla? Vive especialmente nos bosques, pero tamén nos parques dos nosos... [+]

Eguneraketa berriak daude