Traducido automaticamente do vasco, a tradución pode conter erros. Máis información aquí. Elhuyarren itzultzaile automatikoaren logoa

O rosario como indicador dunha estratexia sexual progresista

  • En alta mar existe un ser esvelto, de corpo transparente, tan estraño como descoñecido. Pola contra, non podemos dicir que sexa excepcional, xa que a súa distribución se estende á maioría dos mares do mundo, incluído o Cantábrico. Ás veces pódense atopar sós, outras veces como colar ou rosarios, unidos entre si en longas cadeas. A lonxitude dos exemplares illados varía segundo a especie, duns poucos milímetros a uns centímetros, mentres que as cadeas unidas poden alcanzar varios metros.

06 de maio de 2024 - 06:00
Salpa fusiformis. Bakarkako alea, lehen ale klonatuak sortuak dituela. Argazkia: Nagore Zaldua Mendizabal.
Salpa fusiformis

GRUPO: Fío: cordado / Subfilum: túnido / Clase: Thaliacea / Orde: Salpida / Familia: Salpidae / Xénero: Salpa.

TALLA: Exemplares solitarios duns poucos milímetros a uns centímetros (2-5 cm). Os metros son cadeas formadas por grans enlazados.

ONDE VIVE? En mar aberto. Cosmopolita. É o salpa cunha distribución máis ampla.

QUE COME? Filtra itoplancton e pequenas partículas.

Sós ou en grupo, non teñen capacidade para nadar, pero son animais que se moven por contracción, bombeando auga a través do corpo averdado e con capacidade para migrar en columna de auga. Así mesmo, en alta mar, dentro das correntes mover á deriva.

Os salpes son os animais máis primitivos dos vertebrados mariños. De feito, podemos dicir que son vertebrados, porque teñen unha “columna” non totalmente desenvolvida (notocorda) que pode distinguirse grazas ao seu corpo transparente. Ademais, si observamos detidamente a estes animais, si hai partes destacadas, esta é unha gran hendidura redondeada de cor alaranxada-arroxado que fai visibles as salvas (e especialmente as súas cadeas) desde unha distancia máis afastada en mar azul aberto. Esta esfera é un saco de estómago, intestinos e órganos reprodutores. Basicamente, a parte do corpo de función múltiple encargada da dixestión, reprodución e circulación.

Continuando coas curiosidades, o proceso reprodutivo das vendas é tamén moi especial, que foi clave do éxito da supervivencia durante millóns de anos mantendo a súa aparencia primitiva. Na primeira xeración (na época asexual) o salpa é un ser solitario que se reproduce por clonación. Multiplicado polo clon, crea unha longa cadea como un intestino de embigo que sae do seu corpo e que se compón de decenas ou centeas de pequenos exemplares idénticos. Nun momento dado a cadea quedará libre e todos estes brotes inmaturos emancipados da súa nai serán femias. Todas as irmás mantéñense en grupo ata que son fecundadas por un exemplar macho solitario (período sexual). Unha vez fecundadas, cada femia despréndese da cadea e volve ao carácter solitario. Así, formará un único exemplar de embrión e, a continuación, desenvolverá as gónadas masculinas para fecundar as futuras colonias femininas procedentes dun intestino de prata doutra femia solitaria. Aquí tes o sexo fluído das vendas. Desta forma, a reprodución rápida en condicións favorables e a reprodución sexual garanten a diversidade xenética, mentres que en condicións incorrectas clónanse. Non pode faltar con tal capacidade.

Ten en conta que as salvas cumpren unha función ecolóxica fundamental no noso planeta. De feito, o fitoplancto dos océanos (algas microscópicas) absorbe dióxido de carbono procedente da superficie do mar, polo que os salpes, que se alimentan do fitoplancto que conseguen filtrando a auga, son excelentes secuestradores do dióxido de carbono. Transparente, curioso e respectable. Porque non hai tantos seres vivos no mundo que teñan a capacidade de reproducirse como esta, e iso sen cerebro. Aínda deberiamos consideralas “primitivas”?


Interésache pola canle: A ze fauna!
2024-12-23 | Irati Diez Virto
Non son un rato, nin un topo; son un rateador
Ao ouvir a palabra mamífero, a miúdo os primeiros representantes que se nos veñen á cabeza son os de maior tamaño: o oso, o lobo, o cervo… Ás veces os primeiros en aparecer son o gato domesticado ou o can, ou leóns afastados e elefantes. A espectacularidade adoita... [+]

Ouro na cabeza, a maioría na acuicultura
Hai varias especies que parecen forzadas a permanecer sempre nas pescaderías. Un peixe entre eles ten un resplandor especial, porque nos mira cunha coroa de ouro: douradas (tamén en castelán, obedecendo á mesma característica, dourada). Xunto a eles hai un lote que parecen... [+]

Cazador forestal
É de noite. A luz da lúa pasa a través das poucas follas que quedan nas árbores. O silencio é absoluto. Os paxaros dormen entre a maleza, protexidos, durmidos. Pero de súpeto algo golpeou o estómago. A maioría dos paxaros asustáronse, pero quedáronse xeados, en... [+]

Meñique de escudo xaspeado
Turista non convidado
Foi vista por primeira vez en 2016 nos Países Cataláns. Dous anos despois, en 2018, os entomólogos Xanti Pagola e Imanol Zabalegui deron a coñecer a súa presenza en Gipuzkoa. E tamén nomealo en eúscaro! Pasaron uns anos e non vou dicir que nos afixemos a velos entre nós,... [+]

2024-11-25 | Iñaki Sanz-Azkue
Unha lagartija “onde non hai nada”
Ultimamente fálase moito do bosque. A miúdo escoitarás sobre a recuperación dos bosques, a creación de bosques e a extensión do bosque. E pode ser unha boa acción, sen dúbida, porque o seu valor como ecosistema é alto. Pero, nesa atención e forza que lle prestamos ao... [+]

2024-11-18 | Nagore Zaldua
Cabaleiro, bailarín ou guardador, un tesouro invisible
Estes animais, considerados polos antigos gregos e romanos como seres mitolóxicos, nacendo e crecido no fondo do mar, ao alcanzar o tamaño dos cabalos de terra, serían tirados do carro de Neptuno. Víanos de lonxe, saltando sobre as cimas das ondas.

2024-11-11 | Irati Diez Virto
Incansable xigante mariño
Os bosques cambian de cor, o vento arrefríase e os días acúrtanse. Chega o inverno e aparece en terra seca e tamén no mar. Os animais migrantes comezan o seu camiño cara ao sur, e mentres as grullas pasan voando polo ceo, o ceo flúe a través do mar, nadando en augas máis... [+]

Sardiña europea
Sen límites pero non ilimitados
Atopáronse dúas sardiñas... No Atlántico, no Mediterráneo, no Índico, no Pacífico… De noite, a 25-55 metros de profundidade; de día, até 100 metros, para protexerse dos depredadores.

Tórtola europea
Protagonista da época de pase
Un Ürx’aphal é un trixte no pobo que se fai en Nigarrez polo canellón, Co seu agarimo Lagün: Espéraos, diaños.

Eternidade dun instante
Neste apartado mencionamos en varias ocasións que no mundo dos seres pequenos, como no noso, a aparencia lévanos a empeorar moitas veces. E o amigo que hoxe traemos é un claro exemplo diso, xa que poucos animais teñen un aspecto máis débil ou máis vulnerable na Terra... [+]

2024-10-14 | Iñaki Sanz-Azkue
Tridente de esquina
Catro patas pequenas para un corpo rápido
Sacaremos dúas fotos á nosa memoria: unha levaranos ás Bardenas de Navarra. Alí, xunto a unha pista poeirenta, atoparemos un pequeno campo de herba alta. A foto mostra a un mozo herpetólogo que se penetra nela: á espreita, que ver. Pero máis que ver, percibe movementos... [+]

Jabirón
O aguillón, que non é medusa
Este verán non vimos demasiadas medusas nas nosas praias. Pero centos de persoas foron atendidas nos postos do Cantábrico, desde Galicia até o País Vasco. Medusas? Non. Carabelas portuguesas entón? Tampouco. Nesta ocasión, os aguillóns dun peixe foron o pesadelo de moitas... [+]

2024-09-30 | Irati Diez Virto
É cervo ou corzo?
Seguramente un naturalista podería ler e pensar esta pregunta: “Preguntar tamén! Non teñen nada que ver!” É certo que, unha vez coñecido, o cervo e o corzo diferéncianse facilmente. Pero para algúns non é fácil ver este animal na montaña e responder con certeza cal... [+]

2024-09-23 | Nagore Zaldua
Adeus, J.
Que fauna! Na primeira tempada do capítulo IV, presentei varias ondas de seres mariños desde a borda da traiñeira deste recuncho. Con todo, quero utilizar o meu primeiro artigo da segunda tempada para homenaxear a un amigo e subliñar a importancia do seu traballo: Wallace J... [+]

Antzandobi común
Cabezón de campiña
É unha ave cabezudo, pero non porque sexa obstinado, senón porque fisicamente ten unha cabeza grande. Por iso é coñecida esta ave, moitos dos nomes que se utilizan en eúscaro fan referencia ao seu gran ollo e cabeza: cabezudo, xigantesco, begihandi, bostezo… En cambio, o... [+]

Eguneraketa berriak daude