Pero alguén ten que facer os traballos que nós aínda non queremos facer en hostalaría, limpeza, coidado, transporte, construción.

Son racista, pero alegroume ler que “a Asociación de Hostalaría de Gipuzkoa está a traballar no proxecto de traer de Colombia a unhas 50 persoas para facer fronte á escaseza de traballadores”, e que o Goberno de España quere facer o mesmo para atender aos sectores que teñen falta de man de obra, adaptando para iso a propia Lei de Estranxeiría. A xenerosa oportunidade aberta en 2013 é, en definitiva, un pouco máis de xenerosidade, xa que, máis aló dese ano, o estranxeiro que compra unha propiedade de 500.000 euros é automaticamente acollido polo Reino de España como membro legal da comunidade.

Son racista, pero morna, bastante democrática, dos que din “non son racista, pero”. Cáusanme unha insatisfacción democrática aqueles que teñen o costume de gotear nas frías augas do Bidasoa, e non me insultaría nin airearía os gixeos da rúa. Por iso teño denunciando publicamente a Vox polo seu racismo extremo, pero agradezo na intimidade por haber blanqueado o meu racismo: que escándalo podía ser debido a iniciativas racistas como as de arriba que manexan ás persoas como mero recurso.

Son racista, pero alguén ten que limpar os excrementos das nosas empresas, das nosas casas, dos nosos cus, alguén nos ten que servir na comida e nos borrachos do noso fin de semana ou vacacións. Si, eu tamén preferiría que, na opción, fixéseo un, dignificase as condicións laborais e xustificase os postos de traballo, pero non é real –non é cuestión de ideoloxía, senón de mercado–. Moito máis real é esperar un pouco, porque mañá nós mesmos imos rogar que nos exploten nas condicións que hoxe nos son despreciables, polo menos que nos expliquen, e entón enviaremos cunha patada todos eses recursos que agora traemos de volta.