Pero a crúa realidade móstranos que, cegado polo interese particular e excluínte do seu gandeiro, négase a avanzar nese sentido.

Recentemente, a Asociación de Baserritarras do Goierri aproveitou o mercado de Ordizia para descualificar publicamente a un representante de Goierri cunha longa traxectoria a favor do coñecemento científico, a xestión pública e a divulgación de Aralar. A través dunha pancarta, enviou unha clara mensaxe de desprezo a quen defende unha visión integradora de Aralar. Para que razoar cando se poida insultar directamente?

Este feito móstranos polo menos dúas cuestións que son máis preocupantes desde o punto de vista social e non desde o punto de vista social.

A primeira, a actitude da Asociación de Baserritarras. Os problemas de rendibilidade e competitividade do sector primario guipuscoano son evidentes. Iniciativas como o comercio local, as redes de distribución directa das producións e outras iniciativas achegan o sector primario á economía urbana. Poden ser decisivos para o futuro deste sector e por iso debemos impulsalos. Como entender, por tanto, que en nome dos gandeiros e no día de mercado, esta Asociación utilice o concepto “eco-urbanitas” como símbolo ante os seus clientes? E asumir a capacidade exclusiva para decidir sobre o futuro de Aralar, cando a propiedade/titularidade de Aralar é de todos os goierritarras e o financiamento de obras e instalacións de todos os guipuscoanos?

É lamentable ver como desde o sector primario reactívanse determinadas actitudes antinaturales, atribuíndo todos os seus males ás políticas medioambientais e, o que é curioso, esquecendo o papel central que desempeñan as políticas de desenvolvemento rural na realidade do sector. Falemos claro. Non se poden utilizar este tipo de atajos para arranxar acháquelos do sector rural, e moito menos culpar aos demais.

O segundo aspecto que nos debe preocupar é o mal funcionamento das nosas institucións. Un exemplo diso é que a reunión recentemente mantida pola Mancomunidade de Aralar na que se votou e tomouse unha decisión sorprendente foi a de non divulgar o contido da investigación que recentemente realizou a Sociedade de Ciencias Aranzadi sobre este problema. Referímonos a Aranzadi, entidade referente na investigación, divulgación e defensa dos valores e da cultura e patrimonio pastoril de Aralar. A que teme a Mancomunidade? É mellor tomar decisións desde a ignorancia?

Ao mesmo tempo, contamos coa Deputación Foral que, mentres promove e reivindica novos modelos de gobernanza baseados na xestión compartida, lonxe de enfocar o problema cara a unha solución consensuada baseada no respecto e o coñecemento, está a demostrar, polo momento, unha total incapacidade para xestionar o tema.

Non parece que desde a triste queima da borda de Oidui adiantemos moito na repelencia das posturas inadecuadas. Por parte da Asociación Naturtzainak, queremos sumar forzas para unha Aralar que responda a todas as necesidades do presente sen hipotecar o futuro e facer un chamamento a traballar de forma rigorosa.

Naiara Corcuera (Licenciada en Ciencias Ambientais)

Iñaki Irizar (Biólogo)

Pola Asociación Naturzaindia.