Os Concellos son as asembleas populares dos pobos de Álava de raíz antiga e as máis pequenas da administración local. Un municipio normalmente agrupa varios concellos ou asembleas populares, e na actualidade hai máis de 300 en Álava.

Os cidadáns, reunidos nos concellos, expoñen, debaten e canalizan as necesidades e aspiracións do pobo. Como asembleas populares son as institucións máis próximas á cidadanía, é dicir, os exemplares prezados da democracia directa.

As facultades que corresponden aos concellos son inferiores ás municipais, xestionando e protexendo os bens e dereitos da localidade e asumindo a prestación de determinados servizos públicos, como o abastecemento de auga.

Pero esas asembleas teñen problemas para sobrevivir sanamente.

Un tipo de traba é a precariedade do financiamento. De feito, os ingresos propios dos concellos son limitados e o diñeiro que se recibe de oficio da Deputación Foral a través do FOFEL non é suficiente para cubrir as necesidades dos pobos. A partir de aí, para poder facer fronte ás necesidades que quedan, hai que acudir a complicadas convocatorias de subvencións, e nunca se pode estar seguro de que finalmente se reciba diñeiro. A ameaza de falta de diñeiro sempre presente e, por tanto, imposible planificar ben as tarefas anuais.

O outro gran problema é a complexidade da xestión e a tecnificación. Neste sistema garantista que busca a certeza por encima de todo, os trámites de todo tipo son cada vez máis complicados, cada vez máis tecnificados. E os pobos non están ben preparados para iso, non teñen os medios tecnolóxicos axeitados nin persoal asalariado. A maioría das obras do pobo fanse a cambio de bicos; algunhas se realizan en auzolan por parte dos veciños.

Nos Concellos haberá tamén, sen dúbida, outros obstáculos, problemas e carencias, pero a falta de financiamento seguro e a escaseza de recursos humanos angustiaron ás Xuntas Públicas de Álava.

Este artigo foi publicado por Arabako Aleak e trouxémolo grazas á licenza Creative Commons.