Antropolis no noso país
Sempre crin que Euskal Herria era como Sardes, á altura de Ziro Handia, que sabía perfectamente que os costumes e a paixón pola independencia dun pobo ou comunidade son claves para fomentar a súa autoestima, e que bastaba con utilizalas con sentido para conciliar o seu subarraigo e a satisfacción da súa vontade. Un esmagado. E hai Sardes, en gran medida, un dos satraques máis punteiros do mundo.
Pero vendo a ofensiva contra o eúscaro (os vascos), non sei si o noso pobo parécese máis a Antropolis. En Antropolis, como na nosa, dise que hai unha elite. Está composto por vascos e, coa escusa do eúscaro, ocupan a maioría dos postos e cargos da administración, excluíndo a maioría natural, é dicir, aos castellanoparlantes fiucegos. Segundo os expertos, o 85% da poboación non pode acceder a un posto de traballo na Administración Pública por culpa dos perfís lingüísticos. É dicir, pola imposición do eúscaro: o que queres pedir, pero non vas conseguir o traballo se non che euskaldunizas. É máis, como os xudeus en Antropolis, os vascos fano en Euskal Herria: limitar o ensino á súa medida, desde a educación infantil até a universidade, e negar o acceso á xente honesta. A rede de sabios da Unión é terrible: Eusko Ikaskuntza, ArantzazuLAB, UPV/EHU, Torre Olaso, Fundación Sabino Arana… convertéronse en niños e canteiras da elite política. Eles son os que controlan o noso futuro; nesa escura telaraña tómanse decisións que afectan e néganse ao pobo.
En Antropolis, como na nosa, dise que hai unha elite. Está composto por vascos e, coa escusa do eúscaro, ocupan a maioría dos postos e cargos da administración, excluíndo á maioría natural, é dicir, aos fieis castellanohablantes
Hai que recoñecer que a situación de Antropolis era moito peor. Só o 1% da poboación era xudía e, con todo, a única praza de axente que se ofertou foi ocupada por un xudeu. En teoría, tanto a constitución como a lexislación protexían a igualdade e a equidad entre os cidadáns, pero na realidade non había igualdade algunha. A pesar de ser unha minoría, os xudeus accedían a todos os postos de traballo da administración pública e discriminaban á maioría ariana. Obsérvese que si analizamos os números, os xudeus tiñan cen veces máis dereitos que a aria. É máis, a Aria non conseguiron ningún dos postos de traballo, cero. Como unha parte é infinita por cero, os dereitos da minoría eran infinitas veces máis que os da aria! Levantouse Antropolis.
En nós non é para tanto, pero hai que preocuparse. O quince por cento obtén o cento por cento dos postos de traballo, mediante as esixencias excluíntes impostas pola rede tecida á sombra. En calquera caso, a conclusión é a mesma: chegará o día en que o dereito dos vascos sexa infinito maior que o dos castellanoparlantes para acceder a un posto de traballo na administración pública. Sen darse conta, vivimos atrapados na súa telaraña.
Efectivamente, o País Vasco ten, cada vez máis, o aspecto de Antropolis. E é que, como os antropolistas, levantáronse e, en nome da igualdade, demostraron que o eúscaro é excluínte coa garantía dunha ciencia exacta media e, coma se fose pouco, coa protección da lei. A partir de agora, os erdaldun baleiros terán pleno dereito a non aprender e a non utilizar o idioma da elite cinza. Capacidade de falar e non escoitar, de achegar pero de non recibir, de non aprender o que non lles gusta e de eliminar o fráxil. Antropolis no noso país.
Aitor Montes Lasarte, médico de familia en Osakidetza
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Moitas veces, despois de mirar as brumas desde a miña casa, ocorreume non coller paraugas, aínda que saiba que vou acabar de empapar. Por que será? Talvez non lle apetece coller o paraugas? Quizá coa esperanza de que non me molle? A pesar de todo, a conclusión foi sempre a... [+]
Recordo que con 16 anos, a Ertzaintza identificoume por primeira vez nunha concentración a favor do eúscaro ante os xulgados de Bergara. Criamos que en Euskal Herria era lexítimo o clamor pola euskaldunización dos tribunais, pero tamén entón faltaría algún permiso,... [+]
O desastre provocado pola pinga fría en Valencia deixounos imaxes dramáticas, tanto polas consecuencias inmediatas que tivo, como porque nos adiantou o futuro que nos espera: que este tipo de fenómenos climáticos extremos van ser cada vez máis numerosos e graves. Isto... [+]
A actualización do Plan Enerxético de Navarra pasa desapercibida. O Goberno de Navarra fíxoo público e, finalizado o prazo de presentación de alegacións, ningún responsable do Goberno explicounos en que consisten as súas propostas á cidadanía.
Na lectura da... [+]
Desde a desaparición da Unión Soviética, a rusofobia foi crecendo. O concepto de seguridade do Consello de Seguridade da ONU de 2002 é moi claro e indica que a seguridade e estabilidade do planeta deben depender dos Estados que non teñen intención de desafiar a Estados... [+]
Andoni Urrestarazu Landazabal naceu na localidade de Araia o 16 de xullo de 1902 e faleceu en Vitoria o 21 de novembro de 1993. Xa se cumpriron 31 anos e creo que é o momento de recoñecer o seu nome e ser, xa que non se coñece ben o legado que deixou. Umandi utilizou o nome... [+]
A escritura de autobiografía é, segundo din, a ferramenta máis eficaz para o desenvolvemento persoal, a máis liberadora. Tirar das cousas do pasado e lembralas, parece que axuda a desatar os nós do presente. Si, axuda a entender o presente e a debuxar un futuro que nos... [+]
Fixen un repaso desde o anuncio da pandemia até a traxedia de Valencia e concluín que a nefasta xestión institucional que ten a mentira e o forupe como devasa é constante da clase gobernante.
Non temos un gobernante substituto válido mentres este sistema pendular non se... [+]
O 19 de novembro é o día mundial do baño. Aínda hoxe, no século XXI, moitos traballadores e traballadoras, aquí, no País Vasco, non teñen dereito a usar o baño nas súas xornadas laborais. Exemplo diso son moitos os traballadores do transporte.
Os aseos son a clave da... [+]
O problema da vivenda é un problema estrutural que vén de lonxe. O que debería ser un dereito humano non é máis que un dereito subxectivo. Digo que é unha fraude porque, aínda que todas as institucións e todos os partidos políticos digan unhas palabras bonitas, non se... [+]
Para que o ensino concertado?
A nova Lei de Educación aprobada na CAV contra a maioría dos axentes da escola pública ten como obxectivo garantir a gratuidade do ensino concertado a través do financiamento dos poderes públicos. No Estado español tamén se anunciou unha... [+]
O 15 de novembro celebraremos en Errenteria-Orereta as tres xornadas organizadas polos diferentes axentes que conformamos Euskal Herria Digitala. Trátase dun taller de autodefensa dixital feminista e unha charla sobre a dixitalización democrática.
Os membros de DonesTech... [+]
Levamos unhas semanas escoitando en todos os medios e redes sociais as opinións de Iñigo Errejón sobre as acusacións de violencia machista. Xunto a iso, están a xurdir moitas controversias: como debemos denunciar as mulleres, como deben ser as nosas relacións sexuais, o... [+]
Hai quen di que as eleccións non serven máis que para dar carácter legal ás decisións políticas. E non son poucos os que pensan así. Vale, pero con iso dinse moitas cousas, entre outras cousas, que o verdadeiro poder, o poder, está fóra dese xogo.
Pero, na miña... [+]
Nas últimas décadas traballei no ámbito do eúscaro, tanto na euskaldunización de adultos en AEK, como na defensa dos dereitos lingüísticos no Observatorio, ou a favor da normalización do eúscaro no Consello de Euskalgintza. En todas partes tocoume escoitar terribles por... [+]