Fai uns dous anos, no contexto do COVID-19, produciuse a explosión sindical da vivenda en Euskal Herria. Para entón xa comezara a traballar o Sindicato de Vivenda de Vitoria-Gasteiz, a maioría dos grupos existentes na actualidade fixérono en plena pandemia, consciente de que a conxuntura actual supuña un agravamento da problemática da vivenda e da necesidade de organizarse ante o problema. Para facer un corte no camiño emprendido, fixarse no espazo percorrido e reflexionar colectivamente sobre o futuro inmediato, o I Sindicato de Vivenda de Bizkaia. Hai un ano celebráronse encontros en Basoa (Artea). No prazo dun ano o movemento deu un salto cualitativo e cuantitativo, xa que a formulación dos encontros pasou de ser territorial a ser de Hego Euskal Herria.
Por primeira vez reuníronse no Barrio de Vitoria-Gasteiz Bizi, Haritu de Pamplona, Saretxe de Donostia, Hegoalde Uribe Batua, AZET de Bilbao e a Rede de Axuda Mutua de Galdakao. En gran medida, o I País Vasco Sur foi o punto de partida para traballar conxuntamente. Encontros Sindicais de Vivenda. A organización dos mesmos foi a escusa para empezar a reunirse, e agora que os encontros pasaron, a intención é dar continuidade á marcha que se deu nos últimos meses. Grazas ás reflexións e debates destes días, dispoñen dunha folla de ruta para iso. Como até agora, o obxectivo é que cada un siga traballando especificamente no seu pobo ou barrio respondendo á realidade local, pero organizándose e corrixindo forzas con outros sindicatos. Con este fin, na súa estancia en Goñi comezaron a sentar bases teórico-políticas e marcos de traballo comúns. Non asumiron un reto calquera, pero falan de humildade; segundo os organizadores, os encontros non son máis que o inicio do camiño que lles gustaría que fosen frutíferos.
Aínda que o programa se preparou para os días 29 e 30 de outubro, a véspera achegouse a Goñi. Presentáronse, ao día seguinte preocupáronse dos últimos retoques e mentres preparaban a cea, sen darse conta, a vitalidade e a calor do refuxio. As persoas que pasaron a noite alí encargáronse de preparar a recepción dos membros que viñan o sábado, con pancartas de benvida en diferentes idiomas e o xantar. Despois dun tempo para que os recentemente chegados instálense e saúdense, comezaron o programa.
A mañá do sábado dedicouse ás presentacións e ao coñecemento mutuo. Ás 11:00 sentaron de volta á mesa dúas ou tres membros de cada sindicato para presentarse aos demais. Falouse brevemente da forma de traballar de cada sindicato, dos obstáculos e dos inimigos atopados até agora, e outros. Tamén dedicaron o seu espazo ás vivencias persoais, xa que entre os relatores atopábanse membros con algún problema de vivenda. Explicaron pola súa conta o que foi para eles organizar a vivenda no seo dun sindicato: un destacou a importancia de atopar a protección recibida e a comunidade que se sostén; outro falou da reticencia de quen corre o risco de ser desafiuzado nun pequeno pobo para socializar o problema; outros se mostraron agradecidos por mellorar as necesidades materiais grazas ao sindicato, desde vivir na rúa até pasar a vivir nunha vivenda; e os sindicatos como fonte de esperanza e combustible de loita. Unha vez realizadas as presentacións dos diferentes colectivos, mergulláronse na dinámica de levar o coñecemento mutuo a nivel persoal; era o momento de explicar aos seguintes quen era, de que colectivo era, de onde viña... Despois das primeiras aproximacións, comezaban a sentar as primeiras bases da comunidade política para a comida.
A tarde dedicouse integramente á formación. Reuníronse no plenario para empezar a esbozar a organización entre eles, reflexionaron sobre os límites da loita pola vivenda e sobre as posibilidades e retos para superalos, e estableceron tres liñas de organización conxunta: antirrepresión, formación e comunicación. Terminada a formación teórica, pasouse a formar en aspectos máis prácticos. A negociación, a resistencia e a acción directa, a comunicación oral, a prensa e as redes sociais… Profundaron en diversos ámbitos co obxectivo de profundar no coñecemento, os recursos e as capacidades. Os esforzos realizados ao longo do día fixeron que o cansazo se substituíse ao longo da noite por espazos formais informais: cear suavemente, recoller a cociña e dar paso ao bingo musical. O espazo utilizado para o acabado do día, para pensar e discutir converteuse nunha sala de festas. Si non se pode bailar non é a miña revolución, aínda que ninguén llo diga, os corpos falaban así.
Máis dun agradeceu a hora gañada para durmir como consecuencia do cambio de hora. De feito, o domingo pola mañá esixía espertarse recuperado: estaba previsto dedicar o tempo até a comida á formación teórica. Centráronse na loita de clases na primeira parte e no movemento pola vivenda na segunda. Os presentes reafirmáronse no feito de que a loita pola vivenda desde o punto de vista de clase, desde o feminismo e o anti-racismo iniciásese no camiño conxunto. Unha vez identificadas algunhas cuestións que cada sindicato debe discutir cos seus militantes e cos retos e obxectivos suficientes para retomar o traballo, pechouse o aspecto formal dos encontros. Era o momento de despedirse, e a despedida coincidiu coa segunda convocatoria dos encontros, amenizada pola música de Silvio e Rodríguez.
Xunto aos últimos acordes, chegou o momento de tomar o camiño a casa, limpar o espazo, recoller sacos de durmir e recoller a mochila. Entre cepillo de dentes, toalla, caderno e calcetín suado, a xente volvía a casa con leccións, vivencias e reflexións recollidas nos dous últimos días. Dito así, parece que o regreso a Goñi realizouse cunha carga superior á achegada. Pero hai contidos que, en lugar de cargar, alivian o camiño, e como se podía deducir dos sorrisos que se debuxaban nas caras de fatiga, a carga que levaban nas costas era deste tipo. Haberá que velo, pero estes encontros poden ser un estímulo para os sindicatos de vivenda en Euskal Herria.
Egunean hamahiru orduz lan egitea ere legeztatuko dute 'Georgiadis Legea' delakoaren bidez, kaleratzeak eta "eskariaren araberako enpleguak" errazteaz gain. Langileek ezingo diote uko egin asteko seigarren lanegunari.
Badator uda, eta horrekin batera, herri, auzo eta hirietako jai herrikoiak. Jaiak beti izan dira aldarrikapen sozial eta politikoen, auzokideen arteko harremanen eta euforia herrikoiaren aterpe. Gure kaleak hartzen dituzte, eta egun batzuez autogestioaren, desberdinen arteko... [+]
Aurreko gobernuak proposamen horiei “bizkar emanda” eta “entzungor” eginda jardun duela salatu du. Eusko Jaurlaritzak iragarritako bilera erroldatan “eskari zehatzak” mahaigaineratuko dituela adierazi du.
A nova formación de Goberno deixou moitas preguntas sen responder, pero está claro que unha vez máis teremos que ser firmes para apostar pola Escola Pública Vasca. Díxosenos que, aínda que gobernará o mesmo partido, teriamos caras novas, pero tampouco iso foi do todo... [+]
1958an, emakume baserritarrek Donostiako Erdialdea hartu zuten, esnea saltzea galarazi zitzaiela salatu, eta baserritarren eskubideak aldarrikatzeko. Administrazioak esnearen esklusibotasuna Gurelesa enpresari eman zion, eta baserritarrek Bretxan saltzeari utzi behar izan... [+]